Wszechpotężny prezydent Turcji Erdogan toczy walkę swojego życia z opozycją, która zjednoczyła się przeciwko niemu w niedzielnych wyborach.

Jego główny rywal, Kemal Kilicdaroglu, pojawił się w piątek przed tłumem zwolenników, otoczonym przez sojuszników z całego spektrum politycznego, którzy zebrali się jak nigdy dotąd.

Gdy w Ankarze padał deszcz, poprzysiągł przywrócić „pokój i demokrację”.

Człowiek, którego wyborcy chcą obalić po 20 latach – Recep Tayyip Erdogan – powiedział, że utrzymał Turcję na wysokim poziomie pomimo wielu wyzwań, w tym gospodarki z szalejącą inflacją i katastrofalnych podwójnych trzęsień ziemi w lutym.

Obie kwestie zdominowały tę gorączkową kampanię zarówno w przypadku prezydencji, jak i parlamentu.

W wieku 74 lat lider opozycji jest często opisywany jako małomówny, ale wygłosił mocne przemówienie do publiczności, która wierzy, że jest to jak dotąd ich największa nadzieja na odzyskanie władzy od prezydenta, który dramatycznie zwiększył swoją własną kosztem parlamentu.

Kilicdaroglu nieznacznie wyprzedza w sondażach, a jego zwolennicy odważyli się marzyć, że może wygrać od razu w niedzielę, zdobywając ponad 50% głosów, zamiast stawić czoła drugiej turze dwa tygodnie później.

Zapytany w telewizji, co mógłby zrobić, gdyby przegrał, prezydent Erdogan powiedział, że pytanie jest absurdalne, ale że jego rząd doszedł do władzy w sposób demokratyczny: „Jeśli nasz naród zmieni zdanie, zrobimy dokładnie to, czego wymaga demokracja”.

Firat, jeden z pięciu milionów głosujących po raz pierwszy, powiedział, że jest zachwycony pojawieniem się konserwatystów i nacjonalistów na tej samej platformie co szef centrolewicowej Republikańskiej Partii Ludowej (CHP).

Była tu nacjonalistka Meral Aksener, jedyna kobieta-liderka w sześcioosobowym sojuszu, i była Temel Karamollaoglu, która stoi na czele proislamistycznej partii Felicity.

Partia pana Kilicdaroglu jest do szpiku kości świecka, ale on ciężko pracował, by dotrzeć do kobiet noszących chusty. Sześć partii zebrało się pod tym hasłem Haydi (Chodź!) I piosenka kampanii o tym samym tytule.

Napięcie przed głosowaniem jest tak wysokie, że nosił kamizelkę kuloodporną na scenie w Ankarze na swoim ostatnim wiecu i na innym wydarzeniu wcześniej.

Wyścig stał się równie napięty, co kluczowy. Jeden z czterech kandydatów na prezydenta, Muharrem Ince, wycofał się w czwartek, narzekając, że został zaatakowany w mediach społecznościowych za pomocą fałszywych filmów erotycznych, które „manipulowały elektoratem”.

Erdogan, który utrzymuje stosunki z Władimirem Putinem, ostrzegł swojego rywala: „Jeśli zaatakujesz Putina, nie pogodzę się z tym”.

Prezydent przemawiał do lojalistów partyjnych w Stambule, ale poprzedniej nocy był tuż za stolicą, w półmilionowym mieście, które wydawało się w pełni popierać jego partię AK.

Pomarańczowe, niebieskie i białe flagi partii AKP powiewały w centrum Sincan, gdy miejscowi wypełniali ulice w nadziei, że zobaczą Erdogana.

Kibice skandowali piosenki imprezowe, czekając, aż prezydent pojawi się na scenie w zielonej kurtce. Powtarzał się jeden refren: Re-cep Tay-yip Er-do-gaaaan.

„Zbudowaliśmy szkoły, uniwersytety i szpitale… zmieniliśmy oblicze naszych miast. Wydobyliśmy własny gaz ziemny i ropę” – powiedział Erdogan tysiącom wiwatujących zwolenników.

Jego strategia, najpierw jako premier, a potem jako prezydent, polegała na budowaniu wzrostu, często poprzez wielkie projekty budowlane, które są widoczne w wielu dużych miastach, ale nie tak oczywiste w Sincan.

Chociaż jego partia nadal cieszy się dużym poparciem, liczy na poparcie nacjonalistycznej MHP i innych mniejszych grup w swoim Sojuszu Ludowym.

Jego największe poparcie pochodzi głównie od konserwatywnych lub nacjonalistycznych Turków, a swoją retorykę kieruje nie tylko w stronę Zachodu, który oskarża o działanie przeciwko niemu, ale także w społeczność LGBT.

„Partia AK nie wpuszcza osób LGBT do swojego sąsiedztwa, a MHP nie wpuszcza ich do Sojuszu Ludowego, ponieważ wierzymy w świętość rodziny”.

Te sojusze polityczne stały się niezbędne w systemie politycznym Turcji, ponieważ partia potrzebuje 7% głosów krajowych, aby dostać się do parlamentu lub być częścią sojuszu, który to robi.

Ktokolwiek wygra prezydenturę, będzie musiał mieć wystarczające poparcie w parlamencie, aby poprzeć swoje plany.

Podczas kampanii wyborczej w Ankarze kandydat centrolewicy Aysun Palali Koktas powiedział, że chociaż gospodarka i następstwa trzęsienia ziemi były dwoma głównymi tematami wyborów, przyszłość tureckiej demokracji i prawa człowieka były równie ważne.

„Kiedy tweetujemy, nie chcemy się bać, a dotyczy to zwłaszcza młodych ludzi” – powiedziała.

Jednak 25-letni kandydat AK, Zehranur Aydemir, uważa, że ​​młodzi wyborcy są bardzo dobrze traktowani przez rząd. „W naszej partii można zobaczyć młodych ludzi na każdym szczeblu”.

Oczekuje się, że w niedzielę ponad 64 miliony ludzi zagłosuje w kraju i za granicą.

Aby wygrać od razu, kandydat będzie musiał zdobyć ponad połowę głosów.

Jeśli w pierwszej turze żaden kandydat nie uzyska co najmniej 50% plus jeden głos, wybory prezydenckie odbędą się 28 maja w drugiej turze między dwoma kandydatami, którzy otrzymali najwięcej głosów.

Turcja: Imperium Erdogana

Recep Tayyip Erdogan – najbardziej kontrowersyjny prezydent we współczesnej historii Turcji. Co stoi za jego dojściem z więzienia do władzy i bezwzględną determinacją, by pozostać na szczycie?