Austina
CNN
—

„Chodź i wybierz się na darmową przejażdżkę”, zwiedzając dzielnice Austin podczas jednej z najfajniejszych wycieczek po mieście z przewodnikiem. Nie przeniesie cię dokładnie do ostatniego dnia szkoły 28 maja 1976 roku, ale zabierze cię do części miasta, których inaczej byś nie zobaczył.

„Dazed and Confused” Richarda „Linklatera” ukazał się 30 lat temu i od razu stał się kultowym hitem, szczególnie wśród młodych (wówczas) widzów pokolenia X. To film o niczym io wszystkim, ujmująco hipnotyzujący i cytując zabawny. Zapoczątkował także kariery Bena Afflecka, Parkera Poseya i jednego studenta University of Texas, który wyglądał najbardziej swobodnie, przemierzając swoje lokalne miasto, Matthew McConaughey.

Byłem w Austin z pół tuzina razy, ale ostatnio zamiast jechać do centrum, skręciłem na prawo z lotniska i wkrótce przejeżdżałem obok pól i ogromnego kompleksu rodeo z dwoma dużymi diabelskimi młynami. Widziałem biegaczy drogowych (oficjalny ptak stanowy Teksasu) i pasące się woły z długimi rogami rozciągającymi się szerzej niż mój wypożyczony samochód. Chociaż większość tej wyprawy zwiadowczej odbywa się na przedmieściach miasta, po raz pierwszy zobaczyłem Teksas podczas wizyty w jego stolicy.

„W porządku, w porządku, w porządku” jest wiele do odkrycia podczas zwiedzania miejsc, w których kręcono „Dazed”, więc od czego zacząć?

Biorąc pod uwagę rozmieszczenie przystanków na północ i południe od centrum miasta, będziesz potrzebować samochodu, aby do nich dotrzeć. Próba ułożenia ich chronologicznie w filmie wymagałaby wielu ruchów tam iz powrotem, więc trasa tutaj przebiega w dużej mierze z północy na południe, zaczynając od jednego z najbardziej kultowych miejsc w filmie, parku, w którym odbywa się wielka impreza.

Ponieważ w filmie nie ma żadnych rozpoznawalnych punktów orientacyjnych (z wyjątkiem księżycowej wieży, która została zbudowana specjalnie na potrzeby zdjęć), toczy się internetowa debata na temat tego, czy Walter E. Long Metropolitan Park (6620 Blue Bluff Rd.) to miejsce, w którym odbywa się impreza z beczki. Ale najlepszym dowodem, jaki znaleźli fani, jest to, że możesz zobaczyć parkową elektrownię Decker Creek w tle nakręconym w filmie dokumentalnym na DVD Criterion Collection.

To piękny park. Bardzo cicho i na skraju jeziora i rezerwatu preriowego. Szedłem ścieżkami porośniętymi kaktusami opuncjami, szukając czegoś konkretnego, co powiązałoby to z filmem. Najbliżej mnie było piwo i resztki jedzenia w zaroślach – dowód na czyjąś niedawną imprezę. Ochrona stróżówki powiedziała mi, że park jest otwarty do 22:00, a odwiedzający mogą wnosić piwo.

Jeśli zdecydujesz się na imprezę w parku, zrób to odpowiedzialnie, a także rozważ zatrzymanie się w lokalnym sklepie spożywczym na szóstkę popularnego i lokalnie warzonego McConauhaze — Hazy IPA inspirowanego przez aktora — lub Lone Star, spożywanego mniej odpowiedzialnie przez nastolatki w filmie.

Jedynym parkiem w Austin z jedną z pozostałych wież księżycowych w mieście jest Zilker Park (2100 Barton Springs Rd.), bliżej centrum. Nie kręcili tam „Dazed”, ale jest to okazja, aby podejść prosto do podstawy masywnego światła.

Miejskie wieże księżycowe zostały zbudowane pod koniec XIX wieku, podobnie jak w innych amerykańskich miastach, które ich nie zachowały. Zostały wzniesione jako rozwiązanie na większą skalę dla pojedynczych latarni ulicznych. W 1976 roku, kiedy rozgrywa się akcja „Dazed”, wieże księżycowe zostały wpisane do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych, aw 1995 roku, dwa lata po premierze filmu, wieże Austina zostały odrestaurowane z oryginalnymi elementami.

Wygląda bardziej jak ustawione „American Graffiti” — prawdopodobnie duchowy ojciec chrzestny „Dazed” — Top Notch Burgers (7525 Burnet Rd.) to miejsce samochodowe z lat 50., w którym wielu głównych bohaterów dostaje coś do jedzenia, aby wzmocnić się na nadchodzącą długą noc.

Po zaparkowaniu samochodu i zamówieniu bardzo nie przypominającego 1976 wegetariańskiego burgera i frytek ze słodkich ziemniaków przez skrzeczącą skrzynkę obok mojego okna, usłyszałem, jak z zewnętrznych głośników restauracji leci dyskotekowy hit „Car Wash” Rose Royce, a następnie Fleetwood Mac’s „Go Your Own Way”, oba hity w roku naszego „Dazed”, 1976.

Burger i frytki, podawane w białych papierowych rękawach, które słabo trzymały keczup, nadal były na najwyższym poziomie. Pokonał ich tylko zamówiony przeze mnie koktajl truskawkowy i ogólna atmosfera tego jedynego kulinarnego miejsca pielgrzymek.

Następnym przystankiem są przedmieścia, najpierw na samym boisku do baseballu, gdzie pierwszoroczniak Mitch Kramer rzuca, podczas gdy seniorzy Benny, Melvin i O’Bannion drwią z niego z boiska z wiosłami w dłoni. Znajduje się w Beverly S. Sheffield Northwest District Park (7000 Ardath ul.), ale aby dostać się na pole, wejdź na N. Park Dr. przy Shoal Creek Blvd.

Mitch mógł iść na mecz. Jego dom (6806 Miejsce Pionierskie) jest 8 minut spacerem. Również kilka ulic dalej znajduje się dom Carla Burnetta (6409 Wilbur Dr.), w którym Fred O’Bannion grany przez Afflecka patrzy w lufę pistoletu trzymanego przez mamę Carla, gdy O’Bannion próbuje wiosłować ze studentem pierwszego roku, Carlem.

Pamiętaj, że są to prywatne rezydencje, więc szanuj prywatność właścicieli.

W centrum handlowym Violet Crown znajduje się prawdziwa tablica (6600 N Lamar Blvd.), co poświadcza, że ​​jest to miejsce znane w kinie jako Emporium w filmie „Dazed and Confused”.

Nie możesz teraz grać w bilard ani spodziewać się, że usłyszysz „Hurricane” Boba Dylana w tym miejscu, ale możesz usiąść i napić się piwa i żeberek w jednym budynku w centrum handlowym: Stiles Switch BBQ and Brew.

Po drugiej stronie ulicy znajduje się garaż należący do Cash Champions (821 Brentwood St.), które fani rozpoznają jako miejsce, w którym postać grana przez Bena Afflecka, O’Bannion, otrzymuje nagrodę. Niestety, sklep spożywczy naprzeciwko Emporium, w którym Mitch „podnosi szóstkę”, już nie istnieje.

Podczas gdy starsi chłopcy wiosłują ze studentami pierwszego roku, starsze dziewczęta mają własną ceremonię upokorzenia rytualnego na parkingu kina Americana (2200 Hancock Dr.), który został przekształcony w filię miejskiego systemu bibliotecznego. Pozostał stary szyld teatralny.

Parker Posey stała w tym świętym miejscu i obrzucała obelgami, podczas gdy jej przyjaciele chrzcili w przyprawach uczennice pierwszego roku. Niektórzy faceci patrzą, w tym zły Mike Newhouse (grany przez Adama Goldberga), którego dom (2513 Great Oaks Parkway) znajduje się zaledwie kilka przecznic dalej.

Milę na południe od domu Mike’a znajduje się stacja benzynowa Shell i sklep spożywczy (4001 Medical Parkway), gdzie wściekły mieszkaniec wyciąga broń na Mitcha i trzech seniorów za grę w baseball z jego skrzynką pocztową.

Lee High School w filmie to tak naprawdę Bedichek Middle School (6800 Bill Hughes Rd.) na południe od centrum miasta. Zatrzymałem się, gdy Spotify puściło „Sweet Emotion” Aerosmith, jak w sekwencji otwierającej film.

To był weekend, kiedy odwiedziłem szkołę, więc nie mogłem wejść do szkoły, ale mogłem swobodnie spacerować i patrzeć w okna. Widziałem te same patriotyczne murale z sylwetkami, co w filmie. Stanąłem w miejscu, w którym Pinky konfrontuje się z trenerem piłki nożnej na samym końcu filmu. Szkoła wygląda tak, jakby nie była remontowana od połowy lat 70.

Gimnazjum, w którym Mitch i Carl kończą ostatni dzień szkoły, zostało nakręcone w szkole podstawowej Everette L. Williams, położonej pół godziny na północ od Austin, w mieście Georgetown.

Najbardziej uduchowiona scena w filmie to spotkanie naszych głównych bohaterów na szkolnym boisku piłkarskim, gdzie zastanawiają się nad sensem swojego dotychczasowego życia.

Gimnazjum Bedichek nie ma stadionu, ale kilka minut jazdy stąd znajduje się miejsce, w którym kręcono tę scenę. Centrum aktywności Toney Burger (3200 Jones Rd.) jest częścią Austin Independent School District i jest otwarta dla publiczności. Podczas gdy dwóch prawdziwych seniorów robiło okrążenia wokół toru, ja wszedłem na uświęconą kinową ziemię linii 50 jardów.

To tutaj Wooderson McConaugheya przypomina im, aby „żyli dalej”, a Randy „Pink” Floyd cynicznie prosi swoich przyjaciół, aby jeśli zacznie „nazywać te lata najlepszymi latami mojego życia, przypomnijcie mi, żebym się zabił”.

Nasze licealne „oszołomienie” być może nie jest równoznaczne z najlepszymi latami naszego życia, ale nie można nie docenić ważnej roli, jaką odgrywają w naszym życiu. Jest powód, dla którego historie o dojrzewaniu w szkole średniej są podstawą amerykańskiego kina od wczesnych lat 80., a prawdopodobnie kulminacją tego gatunku jest film Linklatera z początku lat 90., którego akcja toczy się w połowie lat 70. Stajemy się coraz starsi, ale te historie pozostają w tym samym wieku.