Możliwość podróży przez Ocean Atlantycki wkrótce po ukończeniu Grand Canyon University zwróciła na siebie uwagę Krystyna Mainard.

„Nigdy wcześniej nie byłem w Europie” — powiedział Mainard, którego poprzednie podróże międzynarodowe ograniczały się do Kanady. „Chciałem zobaczyć jak najwięcej, bo kto wie, czy kiedykolwiek będę mógł wrócić”.

Dzięki wycieczce Office of Alumni Relations organizowanej przez Office of Alumni Relations European Discovery dla seniorów GCU, Mainard ceniła swoją 13-dniową przygodę, która zabrała ją do siedmiu krajów i doświadczeń na całe życie. W roku szkolnym 2022-23 po raz pierwszy wydział zaoferował podróże seniorom i absolwentom, z 58 absolwentami uczestniczącymi w osobnych wycieczkach do Europy i Grecji, według danych Kaitlyn Nikolzastępca dyrektora ds. relacji z absolwentami na GCU.

„To sposób na rozpoczęcie ich kariery i nasz sposób na powiedzenie„ Dziękujemy za bycie tutaj przez cztery lata ”- Specjalista ds. Programów dla studentów Lexi Noble powiedział o wycieczkach seniorów w niedawnym artykule GCU Magazine. „Daje im możliwość doświadczania życia i tworzenia wspomnień, zanim uderzą w ziemię, wkraczając w dorosłość”.

„W trakcie podróży było tak wiele momentów, w których mówiłem moim przyjaciołom:„ Chłopaki, jesteśmy teraz dosłownie w Amsterdamie ”lub„ Chłopaki, jesteśmy teraz dosłownie w gondoli w Wenecji ”, a oni po prostu się śmiali i wyśmiewaj się ze mnie” – powiedział Mainard. „Ale byłam taka szczera. Byłem po prostu w szoku, że byliśmy w tych wszystkich miejscach na liście rzeczy do zrobienia i że to wszystko było prawdziwe”.

Mainard, która uzyskała tytuł licencjata z zarządzania hotelarstwem, natychmiast wpłaciła zaliczkę na podróż po otrzymaniu wiadomości e-mail w październiku. Wszelkie napięcia finansowe zostały złagodzone, gdy została nazwana odbiorcą stypendium Davida R. Landau Hospitality Scholarship, przyznanego studentowi programu ku pamięci zmarłego profesora.

Europejska podróż obejmowała jedno- i dwudniowe wizyty w Londynie, Amsterdamie, Dolinie Renu, Monachium, Tryolu (Austria), Wenecji, Rzymie, Florencji, Lucernie (Szwajcaria) i Paryżu.

Mainard doceniła swobodę podczas podróży, która umożliwiła jej i jej przyjaciołom podróżowanie w małych grupach przed powrotem na czas do transportu. Pewnego dnia w Paryżu Mainard powiedziała, że ​​wraz z dwoma towarzyszami podróży ominęła dwugodzinny postój w miejscowym hotelu, aby móc spędzić czas na Wieży Eiffla i Łuku Triumfalnym przed powrotem na kolację.

Być może największą niespodzianką wycieczki była jakość jedzenia, którego spróbowała Mainard, która określiła siebie jako „bardzo wybredną”.

„Amsterdam miał jedne z najlepszych potraw; prawdopodobnie lepszy makaron niż Włochy i lepsze naleśniki niż Francja” – powiedział Mainard. „Jednak Wenecja miała najlepsze spaghetti, jakie kiedykolwiek jadłem”.

Ostatniej nocy w Paryżu obejmował trzydaniowy posiłek, a Mainard spróbował małego dania o nazwie escargots de Bourgogne (ślimaki po burgundzku).

„To było szokująco dobre” – powiedziała Mainard, która zdecydowała się spróbować tego dania, ponieważ była to jej ostatnia noc w Paryżu.

Ale widoki pozostały wyryte w jej pamięci, z Wieży Eiffla migoczącej w nocy i powodującej, że ona i jej grupa sapali z mnóstwa emocji. Zobaczyli także kilka katedr, zwłaszcza we Włoszech.

„To było również szaleństwo zobaczyć Koloseum (w Rzymie) w prawdziwym życiu i zobaczyć, gdzie walczyli wszyscy gladiatorzy” – powiedział Mainard.

Dwa miejsca, które wyróżniały się w Mainard, to pomnik Dawida i Dom Anny Frank.

„To (The Frank House) było zdecydowanie bardzo smutne, widząc, gdzie mieszka, wiedząc, co się z nią stało, ale to dobre przypomnienie, że nasza historia to nie tylko historia, ale coś, co naprawdę się wydarzyło, z czego musimy się uczyć, więc my nie powtarzajcie tych samych niszczycielskich błędów” – powiedział Mainard.

Przejście od międzynarodowego podróżnika do pełnoetatowego pracownika po raz pierwszy było trudne dla Mainarda, który jest stażystą w sprzedaży i bankietach w Lodge and Spa w Snoqualmie w stanie Waszyngton. Uczęszczanie do kościoła i studia biblijne pomagają jej utrzymywać kontakty z przyjaciółmi z rodzinnego miasta.

Ale więzi, jakie nawiązały się podczas europejskiej podróży, pozostawiły niezatarte wrażenie.

„Łatwo było nawiązywać przyjaźnie, wiedząc, że wszyscy będziemy mniej więcej w tym samym wieku i już mamy wspólną płaszczyznę i podobne doświadczenia życiowe, z którymi moglibyśmy się połączyć, ponieważ wszyscy chodziliśmy do tej samej szkoły” – powiedział Mainard.

„Już za nimi tęsknię. Smutno było wyjeżdżać, ponieważ wszyscy byliśmy absolwentami, więc było bardzo mało prawdopodobne, żebyśmy się jeszcze zobaczyli. Podczas pożegnań z pewnością popłynęły łzy, ale wspomnienia z podróży były jednymi z najlepszych w moim życiu”.

Ze starszym pisarzem Markiem Gonzalesem można się skontaktować pod adresem [email protected]