Dorastając w Ameryce Łacińskiej, kolumbijsko-ekwadorski reżyser filmowy Alejandro Landes był świadkiem przemocy i brutalności często zakorzenionych w politycznych i społecznych niepokojach. Po przeprowadzce do Stanów Zjednoczonych i studiowaniu ekonomii politycznej na Uniwersytecie Browna, zajął się filmowaniem i czerpał z takiej osobistej wiedzy z pierwszej ręki, gdy postanowił współtworzyć i reżyserować Monos. Mroczny dramat z narracją i tematyką nawiązującą do Władca much I Jądro ciemnościfilm z 2019 roku zabiera widzów w zapierającą dech w piersiach, ale ponurą podróż przez odległe regiony kraju w chaosie, a przeniesienie filmu na ekran nie było łatwym zadaniem dla Landesa, jego oddanej ekipy i w dużej mierze niedoświadczonej obsady. Podobnie jak Apokalipsa teraz i inne, notorycznie trudne produkcje przed nim, Monos„Trwające tygodnie zdjęć były naznaczone szeregiem wyzwań logistycznych i niebezpiecznych warunków, które skutecznie zacierały granicę między fikcją a rzeczywistością, odzwierciedlając wstrząsającą naturę tematu filmu, z perspektywy jego twórcówJak szczerze wspominał Landes po premierze filmu: „Każdy w tym filmie płakał”.

Monos (2019)

Na odległym kolumbijskim szczycie góry grupa nastoletnich partyzantów pilnuje porwanego amerykańskiego zakładnika. Pośród chaosu i izolacji ich misja wymyka się spod kontroli, prowadząc do wciągającej opowieści o przetrwaniu i złamanej niewinności.

Data wydania

15 sierpnia 2019

Dyrektor

Alejandro Landes

Rzucać

Sofia Buenaventura, Julián Giraldo, Karen Quintero, Laura Castrillón, Deiby Rueda, Paul Cubides, Sneider Castro, Moises Arias

Czas wykonania

102 minuty

Pisarze

Alejandro Landes, Alexis Dos Santos

Zwiększać

O czym jest „Monos”?

Film Alejandro Landesa opowiada historię ośmiu dzieci-żołnierzy, członków grupy zwanej „Monos”, którzy wykonują rozkazy od tajemniczego mężczyzny zwanego Posłańcem, eskortując amerykańskiego więźnia (Julianne Nicholson) — nazywane „Doctora” — przez nienazwany kraj Ameryki Łacińskiej. Bez nadzoru i pozostawione samym sobie, dzieci o pseudonimach takich jak Pies, Smerf i Bum-Bum wędrują przez wszelkiego rodzaju oszałamiające, ale niebezpieczne krajobrazy, od 14 000-stopowych szczytów górskich i dżungli po rwące rzeki i ogarnięte wojną wioski. Po drodze trenują, tworzą więzi i opiekują się krową o imieniu Shakira, jednocześnie radząc sobie z młodzieńczym niepokojem w obliczu nieokiełznanej niezależności. Ale pomimo bycia zgraną grupą z jedną misją, słabości w ich niegdyś spójnej jednostce nieuchronnie wychodzą na wierzch.

Morale dzieci zostaje zachwiane, gdy Shakira zostaje przypadkowo zabita, ich przywódca popełnia samobójstwo, zostają zaatakowani przez siły wroga, a Doctora podejmuje wiele prób ucieczki. Stawki są coraz wyższe, co doprowadziło do buntu przeciwko The Messenger, w wyniku którego Monos ogłosili się autonomiczną organizacją. Bez oficera, od którego można by przyjmować rozkazy, a napięcia i walki wewnętrzne wśród młodych partyzantów osiągają poziom zagrożenia, grupa rozpada się wzdłuż linii motywacyjnych. Gdy pojawiają się sojusze i włączają się instynkty przetrwania, niektóre dzieci próbują uciec z coraz bardziej opłakanej sytuacji, podczas gdy inne pozostają oddane swojej sprawie. Jednak gdy pojawiają się napisy końcowe, Doctora ucieka, życie i niewinność zostały utracone, a widzowie muszą rozważać alegoryczne pytania. Monos’pozycje dotyczące rozwoju i zachowania człowieka w kontekście funkcjonowania społeczeństwa.

Większość obsady „Monos” nigdy wcześniej nie grała

Przygotowuję się do strzelania Monos w Kolumbii Alejandro Landes i jego współpracownicy, poszukując autentyczności, gdziekolwiek mogli ją znaleźć, przeszukiwali region w poszukiwaniu dzieci, które mogłyby zagrać ośmiu partyzantów w filmie. Jak wspomina filmowiec, około 800 dzieci zostało zauważonych za pośrednictwem nagrań wideo, szkół, warsztatów aktorskich i po prostu spacerując lokalnymi ulicami. Ostatecznie pulę ograniczono do 25 dzieci. Według Strażniktylko jeden z młodych wykonawców, Moises Ariasbył doświadczonym i profesjonalnym aktorem.

Kolejnym kluczowym elementem obsady było Wilson Salazarktóry grał The Messenger. Podobnie jak większość jego kolegów z planu, Salazar nigdy wcześniej nie grał i jako były żołnierz-dziecko został początkowo wciągnięty do projektu jako konsultant. Poznawszy Salazara podczas prowadzenia badań do filmu, Landes namówił wahającego się mężczyznę, którego osobiste doświadczenie okazało się bezcenne, aby spróbował swoich sił w aktorstwie. „Był bardzo dobry w tym, co robił” — powiedział Landes. „Awansował, aby zostać członkiem kolumny o nazwie Teófilo Forero, jednej z najbardziej obawianych jednostek bojowych. Był niesamowitym niszczycielem rzeczy”.

Powiązany

Chaotyczna i niemal śmiertelnie niebezpieczna prawdziwa historia kręcenia filmu „Czas apokalipsy”

Przeniesienie tego filmu na ekran doprowadziło Francisa Forda Coppolę i jego zespół na granicę szaleństwa.

Przed rozpoczęciem zdjęć Landes kazał 25 dzieciom uczestniczyć w rygorystycznej codziennej rutynie pod okiem Salazara. „To było intensywne” – przyznał filmowiec. „To był scenariusz obozu szkoleniowego – dzieci mieszkały, spały, jadły razem, wszystko razem, wszystko w tym samym czasie”. Podczas gdy dzieci przechodziły szkolenie aktorskie i wojskowe, Landes wykorzystał ich czas, aby obserwować zachowanie i interakcje 25 potencjalnych kandydatów, poprawiając swój scenariusz zgodnie z dynamiką grupy i finalizując zespół ośmiu dzieci, które miały stanowić oddział żołnierzy w filmie. Gdy aktorzy w końcu byli na miejscu, Monosobsada i ekipa wyruszyli w odległe rejony Kolumbii, aby nakręcić zdjęcia, a trudna droga, jaka ich czekała, wystawiła ich na próbę.

Reżyser Alejandro Landes zmuszony był opuścić plan zdjęciowy „Monos”

„Ma aktorów niebędących aktorami, nieletnich, zwierzęta, odległe miejsca, helikoptery, sceny podwodne” – powiedział Alejandro Landes o trudnym doświadczeniu kręcenia Monos. Częściowo nakręcony w kolumbijskim Parku Narodowym Chingaza, filmowiec i jego współpracownicy mieli trudny start od pierwszego dnia, ponieważ członek ekipy został ewakuowany medycznie z 14 000-stopowego szczytu góry po ataku padaczkowym. Myśląc, że najgorsze już za nimi, Landes i ekipa byli w błędzie, gdy brnęli dalej.

Po zakończeniu zdjęć w Parku Narodowym Chingaza 55-osobowa obsada i ekipa przeniosła się do dżungli pięć godzin poza Medellín. Miejsce okazało się tak odległe, że filmowcy użyli mułów do transportu ograniczonych racji żywnościowych, zwerbowali krajowy zespół kajakowy do pomocy w podróży w dół rzeki i spali w namiotach w stylu wojskowym rozstawionych przez lokalnych górników. Pozostawieni bez prądu, bieżącej wody, chłodzenia i nękani ulewnymi deszczami każdej nocy, nie minęło dużo czasu, zanim ludzie zaczęli się rozpadać.

„Wszyscy płakali na tym filmie” – zdradził Landes. „Pracujesz sześć dni w tygodniu, scenariusze o bardzo wysokiej intensywności. Ludzie padali jak muchy”. Wyczerpująca produkcja tak bardzo dała się we znaki Landesowi, że pewnego dnia obudził się nie mogąc się ruszyć i musiał zostać ewakuowany medycznie. Chociaż później przypisywał incydent stresowi i brakowi jedzenia, filmowiec obawiał się najgorszego dla Monos’ produkcji, gdy został wyniesiony z odległego kanionu. Na szczęście jednak szybko wyzdrowiał i wrócił do pracy po 20 godzinach. Dzięki filmowaniu w nieubłaganych miejscach i często w ekstremalnych okolicznościach, ich osobiste i zbiorowe wyzwania stojące za kulisami skutecznie przełożyły się na ostateczny montaż, nadając Monos poczucie niepokojącej autentyczności pomimo jej często nieziemskiej wrażliwości.

Monos można oglądać na kanale Max w USA

OGLĄDAJ NA MAX