Jest to trzyczęściowa seria poświęcona wygraniu wojny z białą pleśnią.
Kliknij tutaj, aby przeczytać Część 1 — Rozwój choroby.
Kliknij tutaj, aby przeczytać Część 2 — Zarządzanie chorobami.

Autor: Dusty Sonnenberg, CCA, lider terenowy, projekt Ohio Soybean Council i Soybean Check-off

Aby biała pleśń stała się czynnikiem ograniczającym plony soi, muszą wystąpić wszystkie trzy aspekty trójkąta chorobowego. Po pierwsze, musi być obecny patogen powodujący białą pleśń. Ilość patogenu w środowisku będzie się zmieniać w czasie. Po drugie, warunki środowiskowe muszą sprzyjać rozwojowi i dystrybucji zarodników. To będzie się zmieniać z roku na rok. Wreszcie musi być obecny podatny żywiciel. Jest to jedyny czynnik, nad którym rolnik ma pewną kontrolę poprzez wybór odmiany.

„Istnieje wiele strategii, które możemy zastosować w walce z białą pleśnią” – powiedział dr Wade Weber, adiunkt i patolog roślin na Uniwersytecie Stanowym Dakoty Północnej. „Wybór daty kwitnienia i ilości czasu, jaki mamy na kwitnienie, nazywamy strategią unikania. Istnieją inne strategie unikania, takie jak wybieranie architektury rośliny i cech wylegania. Jeśli zauważymy wyleganie w obrębie określonej odmiany, powoduje to zatrzymanie dużej ilości wilgoci w baldachimie, co będzie przyczyną rozwoju białej pleśni. Dokonywanie wyboru odmian o prostej architekturze i ograniczających wyleganie pomoże zwiększyć kontrolę nad białą pleśnią”.

Odporność fizjologiczna lub genetyczna to kolejne narzędzie w zestawie narzędzi, którego rolnik może użyć do zwalczania białej pleśni. „Oporność fizjologiczna występuje, gdy roślina jest w stanie wytwarzać substancje chemiczne i związki, które zwalczają białą pleśń” – powiedział Weber. „Testujemy to w szklarni, gdy opracowywane są linie hodowlane pod kątem odporności na białą pleśń. Wiele z tych roślin zawiera substancje chemiczne, które powodują czerwone zmiany lub tak zwane fenotypy czerwonych węzłów. Węzły te zmieniają kolor na czerwony, gdy zaczyna pojawiać się infekcja w miejscu, w którym strąki zaczynają się rozwijać. Kiedy widzimy ten jaskrawoczerwony kolor, jest to oznaka, że ​​roślina aktywnie próbuje walczyć z grzybem. To potencjalnie zapobiegnie zadomowieniu się tego grzyba. Jeśli grzyb przekroczy ten punkt, będący początkową obroną rośliny, może spowodować spustoszenie w soi. Próbujemy wybrać tę cechę i początkowe zatrzymanie potencjalnej infekcji”.

Istnieją również odmiany, które próbują spowolnić infekcję. „Ostatecznie wszystko jest w pewnym stopniu podatne na działanie tych patogenów” – powiedział Weber. „Dostępne są odmiany o umiarkowanej odporności. Jeśli chodzi o hodowlę publiczną, mamy jeszcze kilka opcji zapewniających wysoką odporność na białą pleśń. W Wisconsin wyhodowaliśmy cztery odmiany, które zostały zaadaptowane lokalnie i zostały udostępnione hodowcom w 2024 r. Problem z białą pleśnią polega na tym, że z hodowlanego punktu widzenia zaangażowanych jest wiele genów potrzebnych do uzyskania odporności, w porównaniu z tym, co zaobserwowalibyśmy w przypadku SDS lub phytophthora, które mają zaangażowane tylko 1-3 geny. Z hodowlanego punktu widzenia stworzenie czegoś, co może pasować tylko na małym obszarze geograficznym, wymaga wielu zasobów i czasu, dlatego pozostawiono to hodowcom publicznym”.

Informacje dotyczące rozwoju białej pleśni pochodzą z programu prowadzonego przez Lee Beeresa, adiunkta i pedagoga OSU w hrabstwie Trumble wraz z dr Horacio Lopez-Nicorą, adiunktem, patologiem roślin i nematologiem na Uniwersytecie Stanowym Ohio oraz dr Wade’em Websterem , adiunkt w Katedrze Patologii Soi, Uniwersytet Stanowy Północnej Dakoty.