Nauka i technika

Wyhodowane w laboratorium „mini-rogówki” naśladują rozwijającą się ludzką rogówkę

  • 14 czerwca, 2023
  • 4 min read
Wyhodowane w laboratorium „mini-rogówki” naśladują rozwijającą się ludzką rogówkę


TTrzywymiarowe, wyhodowane w laboratorium „mini-rogówki” przypominają rozwijającą się ludzką rogówkę, co czyni je potężnym nowym narzędziem do badania chorób rogówki, wynika z badań.

Prowadzone przez naukowców z NYU Langone Health prace obejmują rogówkę, najbardziej zewnętrzną, przezroczystą warstwę oka, która zagina światło na siatkówkę, aby mózg mógł przetwarzać obrazy. Zaburzenia rogówki są trzecią najczęstszą przyczyną ślepoty, a przeszczep rogówki od dawcy jest często jedyną dostępną opcją leczenia. Szacuje się, że ponad 12 milionów ludzi potrzebuje przeszczepów rogówki, niezaspokojonej potrzeby, która napędza badania nad komórkowymi terapiami regeneracyjnymi.

Opublikowane w PNAS Nexus, odkrycia obiecują pogłębienie wiedzy w tej dziedzinie na temat zdarzeń molekularnych związanych z rozwojem rogówki człowieka w macicy, wraz z wysiłkami na rzecz opracowania ulepszonych terapii zaburzeń rogówki, twierdzą autorzy badania. W przyszłości te organoidy mogą być źródłem komórek wykorzystywanych w terapii komórkowej chorób rogówki.

Aby przeprowadzić badanie, zespół badawczy zaprojektował organoidy rogówki, które w przeciwieństwie do tradycyjnych kultur komórkowych zawierających arkusz jednego typu komórek w naczyniu z substancjami odżywczymi, zamiast tego hodują komórki macierzyste z określonymi dostosowaniami składników odżywczych, tak że wiele typów komórek rozwija się i organizuje w trzy wymiary. Ponieważ wiele typów komórek oddziałuje warstwami, technologia lepiej naśladuje strukturę i funkcję tkanek, które modelują niż starsze metody.

Warto przeczytać!  FDA wydaje pieczęć zatwierdzenia testu DNA zaprojektowanego w celu ograniczenia nadużywania opioidów

„Nasze badanie jest pierwszym, w którym zbadano organoidy ludzkiej rogówki w rozdzielczości pojedynczej komórki” – mówi autor badania dr Shukti Chakravarti, profesor na wydziałach okulistyki i patologii w NYU Grossman School of Medicine. „Odczytując kod genetyczny zbudowany przez aktywne geny w tym modelu, odkryliśmy, że nasze organoidy zachowują się jak prawdziwe rogówki, które szybko dojrzewają w łonie matki”.

Wynik badania dotyczy ekspresji genów, w której instrukcje molekularne zakodowane w DNA aktywowanych genów są przekształcane w czasie rzeczywistym w pokrewne cząsteczki zwane informacyjnym RNA, w drodze do budowy białek, które pozwalają komórkom funkcjonować jako część tkanek. Zespół NYU Langone zastosował podejście zwane sekwencjonowaniem RNA pojedynczych komórek, aby określić specyficzne dla komórki geny aktywowane w organoidach ludzkiej rogówki pochodzących z laboratorium oraz w rogówkach pochodzących z trzech różnych ludzkich rogówek ze zwłok dorosłych.

Sekwencjonowanie RNA pojedynczych komórek ujawniło, że dorosłe rogówki składają się głównie z komórek nabłonka (warstwa zewnętrzna) i komórek zrębu (warstwa środkowa), a także z kilku komórek reprezentujących najbardziej wewnętrzny śródbłonek. Stwierdzono jednak, że badane organoidy zawierają obfitość komórek we wszystkich trzech warstwach. W sumie jedna trzecia do jednej czwartej rozwijających się komórek w organoidach miała sygnaturę śródbłonka. Co ciekawe, aktywowana sygnatura genowa organoidów przypominała sygnaturę rozwijającej się niedojrzałej rogówki.

Warto przeczytać!  Zbliżająca się do nas zielona kometa, ostatnio odwiedzona 50 000 lat temu

„Te organoidy dają możliwość zbadania ekspresji genów podczas rozwoju” – powiedział dr Chakravarti. „Dzięki strukturom 3D i współistniejącym typom komórek umożliwiają badanie sygnalizacji komórkowej i interakcji między komórkami w bardziej naturalnym środowisku”.

Oprócz zrozumienia rozwoju ludzkiej rogówki, badane organoidy zapewnią system badań przesiewowych pod kątem potencjalnych terapii chorób genetycznych w przyszłości, przy niższych kosztach niż tradycyjne badania na myszach.

Wraz z dr Chakravarti, inni autorzy z NYU Langone to dr George Maiti i MS Nan Hu z Wydziału Okulistyki; dr Igor Dołgalew w Laboratoriach Bioinformatyki Stosowanej; oraz dr Aristotelis Tsirigos z Laboratoriów Bioinformatyki Stosowanej oraz Wydziałów Medycyny i Patologii. Inni autorzy to dr Maithê Rocha Monteiro de Barros z Uniwersytetu Columbia; Mona Roshan, MD i Karl J. Wahlin, PhD, z University of California, San Diego; oraz dr James W. Foster z Johns Hopkins School of Medicine. Finansowanie badania zostało zapewnione przez granty National Institutes of Health R01EY030917 i R01EY026104.

Zapytania mediów

Grega Williamsa
Telefon: 212-404-3500
gregory.williams@nyulangone.org


Źródło