Ahmadabad: Wirus Chandipura (CHPV), rzadki, ale potencjalnie śmiertelny patogen, ostatnio trafił na pierwsze strony gazet w Gudżaracie, gdzie służby zdrowia zmagają się z epidemią, która pochłonęła co najmniej jedną potwierdzoną ofiarę śmiertelną i podejrzewa się, że spowodowała co najmniej 13 innych zgonów w tym stanie w ciągu ostatnich dwóch tygodni.

Śmierci z powodu wirusa Chandipura

Minister zdrowia stanu Rushikesh Patel powiedział w środę mediom, że śmierć dziecka z Mota Kanthariya w Aravalli została potwierdzona jako pierwszy przypadek śmierci w stanie z powodu wirusa Chandipura po otrzymaniu raportów z Narodowego Instytutu Wirusologii (NIV) w Pune. Czteroletnie dziecko niedawno zmarło z powodu wirusa w szpitalu rządowym w Sabarkancie, według urzędników ds. zdrowia.

Jak poinformowali urzędnicy, potwierdzenie to nastąpiło po tym, jak w środę poinformowano o dwóch kolejnych zgonach, których przyczyną prawdopodobnie był wirus.

W dystrykcie Panchmahal władze poinformowały, że czteroletnia dziewczynka z Bariya Faliyu w taluce Godhra, którą przyjęto do szpitala SSG w Vadodarze z takimi objawami, jak gorączka, wymioty i drgawki, powszechnie kojarzone z wirusem Chandipura, zmarła dwa dni temu.

Jak się rozprzestrzenia?

W pobliżu jej rezydencji urzędnicy stwierdzili obecność muchówek piaskowych – głównego wektora, który prawdopodobnie przenosi CHPV, w szczególności gatunków z rodzaju Phlebotomus. Te maleńkie, krwiopijne owady są powszechne w regionach tropikalnych i subtropikalnych.

„Wiadomo, że głównymi wektorami tego wirusa są muchy piaskowe. Większość przypadków pochodzi z północnego Gudżaratu, gdzie sucha temperatura sprzyja rozmnażaniu się much piaskowych. Znajdują się one w pęknięciach ścian, gdzie się rozmnażają i składają jaja, oraz w domach z gliny” – powiedział dr Pradeip Umarigar, inspektor ds. zdrowia w Surat Municipal Corporation, w wywiadzie dla HT.

Objawy wirusa Chandipura

Pierwsze objawy często obejmują nagły początek wysokiej gorączki, silny ból głowy i ból mięśni. W miarę postępu infekcji może ona prowadzić do zaburzeń świadomości, drgawek, a w ciężkich przypadkach śpiączki i śmierci. Zdolność wirusa do powodowania szybkiego pogorszenia stanu neurologicznego sprawia, że ​​wczesne wykrycie i leczenie są kluczowe dla przeżycia pacjenta.

Rozpoznanie zakażenia wirusem Chandipura może być trudne ze względu na jego podobieństwo do innych przypadków wirusowego zapalenia mózgu.

„Wirus okazuje się najbardziej niebezpieczny dla dzieci poniżej 15 roku życia, ponieważ ich odporność na infekcje wirusowe jest bardzo niska. Początkowe objawy obejmują wysoką gorączkę, która jest bardzo powszechna, a zatem jego wczesne wykrycie staje się trudne. Inne objawy obejmują silny ból głowy i ból mięśni. Wirus infekuje mózg. Po zakażeniu stan pacjentów może szybko się pogorszyć, czasami w ciągu kilku godzin od wystąpienia objawów” – powiedział dr Umarigar.

Pierwszy raz zidentyfikowany w 1965 roku w Chandipura, wiosce w Maharasztrze w Indiach, wirus CHPV należy do rodziny Rhabdoviridae i jest blisko spokrewniony z wirusem pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej. Jest przenoszony na ludzi głównie poprzez ukąszenie zarażonych meszek, chociaż inne owady mogą również odgrywać rolę w jego rozprzestrzenianiu. Wirus był sporadycznie zgłaszany w różnych częściach Indii, a poprzednie ogniska choroby miały miejsce w takich stanach jak Andhra Pradesh, Gujarat i Maharasztra.

Potwierdzenie laboratoryjne zwykle obejmuje testy serologiczne, izolację wirusa lub techniki molekularne, takie jak odwrotna reakcja łańcuchowa polimerazy transkrypcyjnej (RT-PCR). NIV w Pune w Indiach odgrywa kluczową rolę w potwierdzaniu podejrzanych przypadków, jak widać w przypadku epidemii w Gudżaracie.

Spośród 12 najwcześniejszych pacjentów przyjętych do szpitala GMERS Himmatnagar, gdzie zidentyfikowano ognisko choroby, sześciu zmarło na początku lipca. Co znamienne, z partii siedmiu najwcześniejszych pacjentów szpital wysłał sześć próbek, z wyłączeniem pierwszego pacjenta, do Narodowego Instytutu Wirusologii (NIV) w Pune. Z tych próbek tylko jedna dała wynik pozytywny, podczas gdy wszystkie pozostałe dały wynik negatywny.

Leczenie

Leczenie zakażenia wirusem Chandipura jest przede wszystkim wspomagające, skupiające się na leczeniu objawów i powikłań. Obecnie nie ma konkretnej terapii przeciwwirusowej, stąd jej zapobieganie i wczesna interwencja stają się bardzo istotne. W ciężkich przypadkach pacjenci mogą wymagać intensywnej opieki, w tym wentylacji mechanicznej i leczenia obrzęku mózgu.

„Wyzwaniem związanym z wirusem Chandipura (CHPV) jest jego zdolność do przetrwania w muchówkach, co pozwala mu przetrwać zimę i ponownie pojawić się w sprzyjających warunkach” – powiedział urzędnik departamentu zdrowia.

Strategie zapobiegania wirusowi Chandipura koncentrują się na zmniejszeniu narażenia na muchy piaskowe i inne potencjalne wektory. Obejmuje to opryskiwanie insektycydami i moskitierami nasączonymi insektycydami, stosowanie repelentów na owady, noszenie odzieży ochronnej i poprawę warunków sanitarnych w celu zmniejszenia miejsc rozrodu wektorów, powiedzieli urzędnicy.