Zdjęcie: Jasin Boland/Warner Bros.

Po raz pierwszy widzimy Dementusa Furiosa, to nie proteza nosa Chrisa Hemswortha ani wpływ, jaki sprawuje nad nomadycznym gangiem postapokaliptycznych motocyklistów, są warte szczególnej uwagi. Owinął się w białą pelerynę – świeżą, czystą biel, w której zwykle nie widuje się zbyt wiele Mad Maxzakurzone, opuszczone pustkowia. Nie dajcie się jednak zwieść jego czystym, dziewiczym kolorom początkowym. Dementus to prawdziwy złoczyńca, jeden z najlepszych nowych złoczyńców, który pojawił się na dużym ekranie od kilku lat. Komiczny i złożony w równym stopniu, Dementus ma wyraźny wątek Furiosaktóry widzi, jak jego peleryna zmienia kolor, gdy popada w dalszą nikczemność, a Furiosa staje się najrzadszą rzeczą na świecie Mad Maxświat: prawdziwy bohater.

To dowód na to, jak odrażający Droga wściekłości złoczyńcą Immortan Joe był ten Dementus, który czerpie korzyści z charyzmy Hemswortha i Niektóre jego urody, początkowo wydaje się lepszą alternatywą, jeśli zmuszony jest wybierać pomiędzy watażkami Wasteland. Jest odpowiedzialny za zabicie matki Furiosy, choć początkowo oferuje pokręcone podejście do paternalizmu pojmanej Furiosie jako małej dziewczynce. Kiedy ludzie Dementusa przyprowadzają Furiosę (w tej roli w młodym wieku Alyla Browne) do jego namiotu, ten prosi, aby okazali mu gościnność, na co ostatecznie daje jej pluszowego misia, który kiedyś należał do członka jego własnej rodziny. On też stracił ludzi. Próbuje zostać kimś, kogo uchodzi za osobę wykształconą na Pustkowiach, słuchając lekcji wytatuowanego Człowieka Historii. Furiosa nie chce, żebyś miał współczucie dla Dementusa, dokładnie, ale z pewnością jest bardziej wyrafinowanym złoczyńcą niż tyran z czaszką Immortana Joe, który gromadzi wodę i ma skarbiec pełen niewolnic seksualnych.

Kiedy Dementus wjeżdża ze swoją hordą motocyklistów na środek siedziby Immortana Joe w Cytadeli i wypowiada wojnę, prawie mu kibicujesz. W tym momencie wydaje się być mniejszym złem i wygłasza wielkie populistyczne przemówienie, w którym obiecuje zubożałym masom Cytadeli, że podzieli się bogactwem i będzie rządził z nich, uwalniając ich od okrucieństwa Immortana Joe. Wtedy szaleni na punkcie śmierci Chłopcy Wojenni zaczynają na niego spadać, mordując jego hordę i zmuszając go do odwrotu. Jakikolwiek skomplikowany potencjał, jaki Dementus miał do bycia godnym przywódcą w trudnym świecie, wyparowuje w tym momencie, gdy tylko staje w obliczu wojennej rzeczywistości. Właśnie dlatego na chwilę przed przybyciem Dementusa do Cytadeli jego peleryna po raz pierwszy zmienia kolor. Kiedy jeden z jego ludzi wystrzeliwuje flarę w ziemię z bliskiej odległości, Dementus zostaje spowity czerwonym dymem, który barwi jego płaszcz na czerwono. To szkarłatna zapowiedź krwi, która wkrótce się przeleje – i to nie tylko w walce z Immortanem Joe, ale także z jego własnej ręki w ramach okrutnie pragmatycznej zdrady.

Pokonany w Cytadeli, Dementus skupia się na Gastown, kolejnej osadzie na Pustkowiach. Dowodzi platformą wojenną i wysyła własnych motocyklistów w udawany pościg za pojazdem, zamierzając użyć go jako konia trojańskiego, aby dostać się do bram Gastown. Kiedy jednak podstęp nie udaje się oszukać nadzorcy Gastown, Dementus nie waha się sprawić, by atak wyglądał na prawdziwy, zabijając swoich ludzi na platformie bojowej, aby Gastown uwierzyło, że ich ciężarówka naprawdę jest w niebezpieczeństwie, co zmusi ich do otwarcia bram. Bezduszna zdrada Dementusa wobec swoich wyznawców natychmiast powoduje, że traci szacunek jednego ze swoich poruczników, który później ucieknie. A kiedy później negocjuje warunki swojej kontroli nad Gastown z Immortanem Joe, w ramach umowy rezygnuje z Furiosy, choć zaledwie kilka chwil wcześniej traktował ją jak postać córki. Jeśli Dementus reprezentował Pustkowiowy odpowiednik oświeconego przywódcy, to i tak okazał się szybki w poświęceniu ludzi, którzy mu ufali (i jego własnym zasadom) tylko dla przewagi w rozpoczętej przez siebie wojnie. Wszelkie przelotne roszczenia Dementusa do jego białej peleryny zniknęły.

Zanim ponownie porozmawiamy z Dementusem po przeskoku czasowym (wystarczająco długim, aby Furiosę mogła teraz grać Anya Taylor-Joy), jego peleryna jest już trójkolorowa. U samej podstawy jest nadal nieco biały, co przypomina, od czego zaczął. Środek jest czerwony, symbolizujący jego krwawy podbój, a górna część, wokół ramion, została poplamiona na brudną czerń. Prawdopodobnie jest to efekt wieloletniego życia i pracy na platformach wiertniczych w Gastown, ale odzwierciedla także stan jego duszy. Dementus nie ma tego, czego potrzeba, aby przewodzić i walczy. Jeśli kiedykolwiek w swoim przemówieniu miał na myśli choćby słowo na temat dzielenia się władzą, to te ambicje zniknęły. Okazuje się, że rządzenie jest trudne, a nowi poddani Dementusa głodują. Kiedy rozpoczyna otwartą wojnę z Cytadelą i Farmą Pocisków (trzecia osada w tym trójkącie handlowym), zaczyna poświęcać swoich ludzi na lewo i prawo w desperackich manewrach. W pewnym momencie używa niektórych z nich jako ludzkich tarcz, unikając próby Furiosy, aby go strzelić.

Dementus w końcu zrzuca swój koszmarny płaszcz w Technicolorze przed ostateczną konfrontacją z Furiosą, oddając go swojemu najbardziej lojalnemu kumplowi, Smegowi (David Collins), w nadziei, że wykorzysta go jako przynętę. Sztuczka działa tylko na krótko, zanim Furiosa zabije Smega i zdoła schwytać Dementusa. Do tej pory pragnienie zemsty Furiosy na osobie odpowiedzialnej za śmierć jej matki przerodziło się w coś jeszcze bardziej gwałtownego, ponieważ Dementus torturował i zabił jej jedynego przyjaciela, Pretoriana Jacka (Tom Burke), a ona także dzięki niemu straciła siły.

Na początku Dementus nawet nie rozpoznaje Furiosy, dziewczyny, której zrujnował życie i którą kiedyś nazwał „Małą D”, jakby była jego dzieckiem. Dopiero kiedy podnosi pluszowego misia, którego dawno temu jej dał do trzymania – zabawkę, która kiedyś należała do jego dziecka – wszystko się układa. Wyjaśnia Furiosie, że on także kierował się tym samym rodzajem zemsty zakorzenionej w stracie i żalu. To nie tylko przemówienie w stylu „Nie jesteśmy aż tak różni, ty i ja”. nie czuję się jak zmęczony trop, ponieważ Furiosa wykonał pracę, która doprowadziła nas do tego punktu, ale jest niezbędna do zrozumienia Furiosy jako postaci, a co za tym idzie, filmu jako całości.

Na szczęście białogłowy Dementus z początku filmu był mężczyzną, który otrząsnął się z ogromnej straty i zbudował nowo założoną rodzinę. Ponieważ to było Pustkowie, była to groteskowa horda nomadów, ale pracujesz z tym, co masz. Jak wyjaśnia Furiosie, jego pragnienie zemsty nigdy nie zostało zaspokojone. Próbował wypełnić pustkę i znalazł tylko pustkę. Zemsta i władza nie czynią cię lepszą ani szczęśliwszą osobą; są ciemnością, która plami twoją postać w taki sam sposób, w jaki jego peleryna stała się czarna. Jeśli połączyć to z okropnościami i presją Pustkowi, które spycha każdego, kto ma nieszczęście, aby na nim żyć, na ścieżkę brutalnego egoizmu, możemy pomyśleć, że to, co przydarzyło się Dementusowi, było nieuniknione. Biała peleryna była mirażem.

Wydaje się, że Furiosa rozumie to w kwestii swojej niegdyś niechcianej postaci ojca – i uczy się z tego. Oczywiście dokonuje makabrycznej zemsty na Dementusie, zamieniając go w żywy nawóz dla nasion brzoskwini, które nosiła ze sobą przez te wszystkie lata, ale nie pozwala sobie stać się nim. Niepozwolenie, aby Pustkowie zepsuły twoją moralność, wymaga szczególnej intencjonalności, a Furiosa widział, co przyniosła próba Dementusa zastąpienia pragnienia zemsty siłą. Zamiast więc skupiać się na zagładzie, a nawet ucieczce do raju rodzinnego domu, Furiosa poświęca się uwalnianiu kobiet spod tyranii Immortana Joe, jak widać w filmie Furia Droga sceny, do których powracamy pod koniec filmu. Jej metaforyczna biała peleryna nigdy nie staje się czarna. Los Dementusa nie tylko pomaga ukształtować Furiosę w bohaterkę, którą się staje; robi to, co robi Droga wściekłości cud.