Nowe europejskie oświadczenie ramowe wzywa do uwzględnienia wskaźników innych niż wskaźnik masy ciała (BMI) przy diagnozowaniu i klasyfikowaniu otyłości.

Oparte na konsensusie oświadczenie Europejskiego Stowarzyszenia Badań nad Otyłością (EASO) przedstawia algorytm diagnozowania i ustalania stopnia zaawansowania otyłości na podstawie BMI, akumulacji tłuszczu i komponentu klinicznego obejmującego domenę medyczną, funkcjonalną i psychiczną. Zawiera również zestaw 28 oświadczeń konsensusowych obejmujących kliniczne ustalanie stopnia zaawansowania i diagnozę, „filarów leczenia”, celów terapeutycznych i początkowego poziomu interwencji.

„Częstość występowania i rozpowszechnienie otyłości nadal rosną na całym świecie. Pomimo powszechnego uznania otyłości za wieloczynnikową, złożoną, przewlekłą chorobę, zalecenia kliniczne, które kierują diagnozą i leczeniem otyłości, nie są zgodne z procesami klinicznymi zwykle przyjmowanymi w przypadku innych chorób przewlekłych. Ponadto pojawiają się nowe, skuteczne sposoby leczenia” – stwierdzili autorzy we wspólnym oświadczeniu przekazanym Aktualności medyczne Medscape.

Dlatego też, jak twierdzą, „istnieje pilna potrzeba dostosowania ram obecnie stosowanych w leczeniu otyłości. Potrzebne są ramy, które lepiej odpowiadają koncepcji otyłości jako przewlekłej choroby opartej na otyłości. Co najważniejsze, musimy wyjść poza BMI, biorąc pod uwagę gromadzenie się tłuszczu brzusznego, a także upośledzenia medyczne, funkcjonalne i psychologiczne”.

Oświadczenie opublikowano 5 lipca 2024 r. w Medycyna naturalna. Pierwszym autorem jest dr Luca Busetto, profesor nadzwyczajny medycyny na Uniwersytecie w Padwie, Padwa, Włochy. Nie jest to wytyczna, ale raczej „rama, na której można budować wytyczne”, powiedział Busetto.

Nowe paradygmaty: Niższy próg BMI plus wysoki stosunek talii do wysokości, ocena raka

Poproszony o komentarz, dr W. Timothy Garvey, profesor i dyrektor Centrum Badań nad Cukrzycą Uniwersytetu Alabamy w Birmingham w Alabamie, powiedział: Aktualności medyczne Medscape„Myślę, że to bardzo zwięzły, prosty dokument. Stadia choroby i leczenie ustala się w zależności od tego, jak chory jest pacjent, co oznacza ciężkość powikłań. Jest to zgodne z wieloma innymi wytycznymi, zaczynając od wytycznych Amerykańskiego Stowarzyszenia Endokrynologii Klinicznej [AACE] w 2016 roku.”

Jednakże w tych ramach jest kilka nowych i godnych uwagi elementów, zauważył Garvey, który był głównym autorem wytycznych AACE z 2016 r. Jednym z nich jest wezwanie do mierzenia stosunku talii do wzrostu, a nie tylko obwodu talii. Innym jest obniżenie progu BMI do ≥ 25 kg/m² plus stosunek talii do wzrostu > 0,5 jako „zapewniający zwiększone ryzyko postępu do medycznych, funkcjonalnych lub psychologicznych upośledzeń lub powikłań u dorosłych pochodzenia europejskiego”. Ta zasada, z 65% konsensusem, opierała się na rozpoznaniu nadmiernego gromadzenia się tłuszczu nawet przy niższym BMI, zgodnie z dokumentem.

Nowe są również zalecenia dotyczące oceny otyłości sarkopenicznej u osób, które mogą być zagrożone, oraz zapewnienia, że ​​osoby z otyłością regularnie przechodzą badania przesiewowe w kierunku nowotworów związanych z otyłością. To ostatnie, jak powiedział Garvey, „nie jest powszechne we wszystkich wytycznych, ale ma sens z tego, co wiemy”.

Według autorów „udoskonalenie diagnostyki otyłości jest w trakcie realizacji. Przewidujemy, że w połączeniu z innymi trwającymi inicjatywami, te nowe ramy przyczynią się do poprawy leczenia otyłości u dorosłych z otyłością. Jesteśmy pewni, że w przyszłości zostaną opracowane bardziej szczegółowe parametry diagnostyczne i prawdopodobnie algorytmy terapeutyczne”.

„Filary” leczenia czekają na więcej danych, aby umożliwić tworzenie spersonalizowanych wytycznych

Siedem z 28 oświadczeń dotyczy „filarów leczenia”, skupiając się na długoterminowym, wielodyscyplinarnym leczeniu, obejmującym modyfikację zachowań u wszystkich osób z otyłością, a także na rozważeniu terapii psychologicznej, leków na otyłość i operacji bariatrycznej u niektórych osób.

W oświadczeniu zaleca się przepisywanie leków jako uzupełnienie modyfikacji zachowania zgodnej z zatwierdzonym wskazaniem na etykiecie, tj. BMI ≥ 30 kg/m² lub ≥ 27 kg/m² z chorobą lub powikłaniem związanym z otyłością. Sugerują jednak również rozważenie stosowania leków na otyłość u dorosłych pochodzenia europejskiego z BMI ≥ 25 kg/m² i stosunek obwodu talii do wzrostu > 0,5 oraz obecność zaburzeń lub powikłań medycznych, funkcjonalnych lub psychologicznych.

„Przyjmowanie leków w ciągu 25 dni [BMI] range jest nowy… Uznaje, że ważna jest nie tylko masa tłuszczu, ale także jego rozkład i funkcja. Ponownie, jest to zgodne z przewlekłą chorobą opartą na otyłości”, skomentował Garvey.

Garvey zauważył, że w dokumencie brakuje szczegółowych wytycznych dotyczących leczenia i szczegółowych opisów, jak oceniać pacjentów. Nie ma też dyskusji na temat społecznych uwarunkowań zdrowia ani zinternalizowanego uprzedzenia dotyczącego wagi i stygmatyzacji, będących przedmiotem niedawnego oświadczenia konsensusu AACE. „Stygmatyzacja to coś, co może pogorszyć jakość życia, a nawet osłabić przestrzeganie terapii przez pacjenta” – zauważył.

Garvey powiedział, że prawdopodobne jest, iż wytyczne dotyczące leczenia zostaną zaktualizowane w wyniku pojawiania się coraz większej liczby danych na temat nowych leków na otyłość.

„Nie byliśmy w stanie zapewnić hierarchii preferowanych leków, tak jak robimy to w przypadku cukrzycy, ponieważ danych po prostu nie było. Ale teraz, gdy mamy leki na otyłość drugiej generacji, firmy farmaceutyczne przeprowadzają badania kliniczne, w których powikłania są głównym wynikiem” – powiedział, przytaczając przykłady SELECT, STEP-HFpEF, FLOW i SURMOUNT-OSA.

„Pokazują, że te leki i związana z nimi utrata wagi pomogły pacjentom tam, gdzie to się liczyło, i że te powikłania… A w miarę gromadzenia danych będziemy mogli zalecać określone leki pacjentom, którzy mają określone powikłania”.

Garvey powiedział również, że ma nadzieję, że ten dokument pomoże zmniejszyć praktykę aptek internetowych, które zamawiają leki na otyłość za pośrednictwem poczty, przepisujących nowsze leki na otyłość przez lekarzy, którzy mają licencję w stanie pacjenta, ale ich nie badają. „Jest to całkowicie sprzeczne z opieką nad otyłością, jak opisano w ramach/algorytmie EASO. Nie ma żadnego badania, żadnego komponentu klinicznego w diagnozie, żadnej oceny powikłań otyłości i powiązanych chorób, ani możliwości opieki skoncentrowanej na powikłaniach. Nasi pacjenci zasługują na coś lepszego”.

Autorzy powiedzieli Aktualności medyczne Medscape„Dostęp do skutecznego leczenia otyłości opartego na dowodach naukowych pozostaje nieuchwytny. Otyłość jest jednak przewlekłą, nawracającą chorobą, która wymaga zarówno zrozumienia jej wieloczynnikowych przyczyn, jak i dokładnej diagnozy… Przyjęcie Ram może ułatwić lepszy dostęp do odpowiedniego leczenia otyłości”.

Busetto otrzymał osobiste dofinansowanie od Novo Nordisk, Boehringer Ingelheim, Eli Lilly, Pfizer, Bruno Farmaceutici jako członek rad doradczych oraz od Rythms Pharmaceuticals i Pronokal jako mówca. Inni autorzy również mają ujawnienia branżowe. Garvey dostarczył wiedzę specjalistyczną na wczesnych etapach opracowywania oświadczenia, ale nie miał żadnej roli w jego pisaniu. Konsultuje rady doradcze dla Boehringer Ingelheim, Eli Lilly, Novo Nordisk, Pfizer, Fractyl Health, Alnylam Pharmaceuticals, Inogen, Zealand, Allurion, Carmot/Roche i Merck oraz prowadzi badania kliniczne sponsorowane przez jego uniwersytet i finansowane przez Novo Nordisk, Eli Lilly, Epitomee, Neurovalens i Pfizer. Konsultuje również non-profitową fundację Milken Foundation.

Miriam E. Tucker jest niezależną dziennikarką mieszkającą w rejonie Waszyngtonu. Regularnie pisze dla Medscape Medical News, a jej inne prace pojawiają się w Washington Post, blogu Shots NPR i Diatribe. Jest w X @MiriamETucker.