W ramach ulgi dla założyciela i dyrektora generalnego grupy Future Group, Kishore Biyaniego, Sąd Najwyższy w Allahabadzie uchylił we wtorek postępowanie karne, w tym nakaz wezwania i nakaz zwolnienia za kaucją wydany przeciwko niemu w związku ze sprawą związaną z transakcją handlową. skład sędziowski Mayank Kumar Jain wydał to postanowienie w związku z wnioskiem Biyani na podstawie sekcji 482 CrPC, kwestionując…

Z ulgą dla założyciel i dyrektor generalny grupy Future Group, Kishore Biyani, Wysoki Trybunał w Allahabadzie we wtorek uchylił postępowanie karne, w tym wezwanie do sądu i nakaz aresztowania wydany przeciwko niemu w związku ze sprawą związaną z transakcją handlową.

Ławka z sędzia Mayank Kumar Jain wydał to postanowienie na wniosek Biyani na podstawie art Sekcja 482 CrPC kwestionując wezwanie sądu w Gorakhpur i nakaz wydania NBW wydany w skardze karnej wniesionej przeciwko niemu na podstawie sekcji 120B, 463, 406, 420, 504 i 506 PPC.

Sprawa w skrócie

W skardze złożonej przez hurtowego dostawcę produktów spożywczych oskarżono dawną placówkę Biyani, sklep detaliczny Big Bazaar w Gorakhpur, o niezapłacenie za dostarczone przez nią produkty spożywcze o wartości ponad rupii. 12 lakh. W przypadku skarżącej, pomimo wystawienia faktur za dostarczony towar, nie otrzymała ona w zamian zapłaty.

Dodatkowy główny sędzia sądowy w Gorakhpur, po zarejestrowaniu głównych dowodów skarżącej i jej świadków zgodnie z sekcjami 200 i 202 CrPC, wezwał Biyani na proces na podstawie art. Sekcja 406 PPC (Kara za karalne nadużycie zaufania). Podważając postępowanie w tej sprawie, Biyani przeniósł HC.

Występując dla Biyani, Starszy radca prawny Anoop Trivedi podniósł, że skarżący był Prezesem Wykonawczym Future Retail Limited w lipcu 2022 r. i będąc Prezesem Wykonawczym ww. spółki, nie był bezpośrednio zaangażowany w bieżące sprawy biznesowe tej spółki.

Powołano się także na jego dawną spółkę Big Bazaar (obecnie przejęty przez Reliance Retail) prowadziła działalność w zakresie handlu detalicznego wielomarkowego, jednakże wpływ na działalność spółki miał ogólnopolski wybuch pandemii COVID-19 w 2020 roku, który spowodował, że znalazła się w obliczu poważnego kryzysu płynnościowego, w związku z czym spółka nie była w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań z powodu okoliczności od niego niezależnych.

Twierdzono ponadto, że przedmiotowa skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ w momencie jej złożenia skarżąca nie pełniła funkcji prezesa wykonawczego spółki, a raczej zarząd i jego uprawnienia zostały przekazane Uchwale Tymczasowej Profesjonalista wydany przez Krajowy Trybunał Prawa Spółek.

Starszy radca prawny Trivedi ponadto stwierdziło, że spółka zawsze dokładała wszelkich starań, aby osoby takie jak skarżący nie ucierpiały lub aby nie były zmuszane do zwracania się do sądu w celu spłaty swoich długów, jednak ze względu na moratorium wnioskodawca nie miał wyboru ale pozostać cichym widzem.

Na koniec stwierdzono, że nie stwierdzono żadnego przestępstwa na podstawie sekcji 406 IPC, jak zarzucono w skardze, ponieważ transakcja była wyłącznie transakcją biznesową, która została wciągnięta w transakcję przestępczą. Podkreślono, że była to transakcja czysto handlowa i że nie doszło do powierzenia skarżącemu jakichkolwiek towarów.

Obserwacje HC

Analizując fakty i zapis sprawy, Trybunał na wstępie zauważył, że pierwotny spór między stronami opierał się na transakcji biznesowej i taka transakcja sprzedaży nie może być równoznaczna z powierzeniem zgodnie z art. 406 P.K.

Pojedynczy sędzia zauważył również, że w przedmiotowym momencie Biyani nie sprawowała żadnej kontroli administracyjnej ani nadzorczej nad spółką, w połączeniu z faktem, że w tym samym czasie pandemia Covid-19 rozprzestrzeniła się po kraju i wszystkie transakcje biznesowe były niekorzystne w związku z czym nie mogła zostać dokonana płatność na rzecz skarżącego.

Ponadto Trybunał przyjął argument Starszego Radcy prawnego występującego w imieniu Biyani, że ponieważ nie zamieszkiwał on na obszarze lokalnej jurysdykcji danego Trybunału, obowiązkiem Trybunału było przeprowadzenie dochodzenia na podstawie art. 202 ust. 1 CrPC, który to nie mialo miejsca.

„… wnioskodawcy nie powierzono w żaden sposób majątku ani panowania nad majątkiem. Nie przywłaszczył w sposób nieuczciwy ani nie zamienił na własny użytek majątku powierzonego mu przez stronę przeciwną nr. 2. Sama transakcja sprzedaży nie może być równoznaczna z powierzeniem. Co prawda pomiędzy przeciwną stroną nr. 2 i firma w jej placówce w Gorakhpur. Skarżący będący Prezesem Wykonawczym nie może być pociągnięty do odpowiedzialności za niezapłacenie rachunku podniesionego przez stronę przeciwną nr. 2. Prawdą jest, że skarżący nie zamieszkiwał na obszarze właściwości miejscowej właściwego Sądu, który wydał postanowienie o wezwaniu z dnia 27 marca 2023 r., w związku z tym na właściwym Sądzie spoczywał obowiązek przeprowadzenia dochodzenia na podstawie art. 202 ust. 1 CrPC” – zauważył Trybunał.

W wyniku dyskusji wniosek został uwzględniony, a postępowanie karne umorzone.

Występy

Pełnomocnik wnioskodawcy: Starszy adwokat Anoop Trivedi wspierany przez adwokatów Dhananjai Rai i Vibhu Rai

Pełnomocnik strony przeciwnej: Animesh Pandey, Georgia

Tytuł sprawy – Kishore Biyani kontra stan UP i kolejne LiveLaw 2024 (AB) 166

Cytat przypadku: 2024 LiveLaw (AB) 166

Kliknij tutaj, aby przeczytać/pobrać zamówienie