Wywiad z Ashutoshem Sharmą: „Jako 11-latek był sędzią w lokalnych meczach, żeby pomóc mu kupić lunch” | Wiadomości IPL
Pasztet indyjski bez skuwki Shashank Singh i Ashutosh Sharma to hity IPL 2024, grające ciekawe rundy, mimo że ich drużyna Punjab Kings nie wyszła poza fazę ligową. W interakcji z Indyjski Ekspresmoderowany przez Pratyush RajAshutosh wspomina swoje życie, gdy jako 11-latek przeprowadził się do Indore, aby grać w krykieta i uderzał Jasprita Bumraha sześciokrotnie, podczas gdy Shashank opowiada o uczeniu się od kolegów z Bombaju, o trudnym kierowniku zadań jako ojciec i maniackiej lojalności swojej siostry wobec swojej kariery .
Poniżej znajdują się fragmenty wywiadu z Ashutoshem. Wywiad z Shashanka można przeczytać tutaj.
Co było bardziej satysfakcjonujące – trafienie Jasprita Bumraha za szóstkę czy zwycięstwo z KKR Chandrakanta Pandita?
Shashank Bhai rozegrał fenomenalny mecz przeciwko KKR. To było dobre zwycięstwo.
Ta szóstka, którą uderzyłeś w kręgle Bumraha, powalając go. Czy to najlepszy strzał, jaki oddałeś w swojej dotychczasowej karierze?
Nie, nie, to był strzał z krykieta, to nie było nic specjalnego, każdy może zostać trafiony i każdy może cię wyciągnąć. Jeśli uderzysz kogoś na szóstkę, jest to normalna rzecz. To nie jest wielka rzecz.
Gdybyś nie Khadoos wystarczy na standardy Chandrakant Pandit i dlaczego opuściłeś Madhya Pradesh?
Między mną a trenerem nie było żadnej rozmowy. W ostatnim meczu, w którym zagrałem dla Madhya Pradesh, zdobyłem 80 punktów. Potem przyszedł Covid i wszystko się zmieniło. Potem musiałem udać się na kolej.
Kto daje ci test rzeczywistości?
Mój trener Amey Khurasia. Często z nim rozmawiam. Jest także osobą, która rozwiązuje moje problemy. Rozmawiam z nim przed każdym meczem.
Twój trener Amey Khurasia wierzy, że możesz być bardziej destrukcyjny w grze w przewadze.
Kiedy grałem w Madhya Pradesh, byłem rozgrywającym. Zacząłem grać jako dobiegacz w drużynie Railways. Nie było miejsca w pierwszej kolejności, byłem nowy i jedyne wolne miejsce było na miejscach 6 i 7. Zacząłem więc dobijać na kolei.
Czy przed rozpoczęciem sezonu dostałeś rolę finalisty?
Na obozie przygotowawczym powiedziano nam dokładnie, jaka jest nasza rola i jakie są wobec nas oczekiwania. Kiedy graliśmy w siatkach lub w symulacjach meczów, odbijałem w tej samej roli, którą pełniłem w tym sezonie. To dodało mi dużej pewności siebie. Zwróciliśmy uwagę na proces i to pomogło.
Jak ci się dorastało w Ratlam i jaką rolę odegrała twoja rodzina w twoim krykiecie?
W mojej rodzinie nie było wielu fanów krykieta, zaczęli się interesować, kiedy zacząłem dobrze sobie radzić. Do Indore przyjechałem z Ratlam w wieku 11 lat, rano grałem w jednym klubie, a później sędziowałem. To było dużo walki, zostałam sama w Indore w pokoju z przyjacielem. Minęło 13 lat, kiedy mieszkałem sam w Indore. Opuściłem dom o 11 i wtedy byłem częścią akademii MPCA. Amey Khurusiya była moim trenerem przez pięć lat, a potem znów zostałem sam. Ostatni raz reprezentowałem MPCA w 2019 roku, a następnie dołączyłem do kolei.
Md Kaif miał 11 lat, kiedy pojechał do Lucknow, ale był to hostel sportowy. Chcę tylko zrozumieć, jak 11-latek poradził sobie ze wszystkim w Indore.
W Ratlam nie było zbyt wiele możliwości. Kiedy miałem 10 lat, zostałem wybrany na obóz MP U-14. Ja i mój przyjaciel pojechaliśmy razem do Indore. Mieszkaliśmy kiedyś w pokoju. Był tam klub CCI, początkowo tam graliśmy, a potem zostałem wybrany do akademii z internatem prowadzonej przez pana Ameya. Zacząłem tam mieszkać i trenować.
Jak wyglądała codzienność?
Rano miał odbyć się obóz przygotowawczy. Na obozach letnich pełniliśmy rolę sędziów i za te pieniądze kupowaliśmy obiady. Wieczorami niedaleko naszego wynajmowanego mieszkania znajdowała się mała restauracja i tam jadaliśmy kolację. Trwało to trzy lata, po czym zostałem wybrany do Akademii.
Czy kiedykolwiek przyszedł Ci do głowy pomysł porzucenia krykieta?
Byłem bardzo młody. Opuściłem dom dla pasji, jaką jest gra w krykieta. Nigdy nie myślałem, że będę grał w IPL lub grał dla stanu. Po prostu uwielbiałem grać w krykieta i opuściłem dom.
Czy kiedykolwiek tęskniłeś za domem lub tęskniłeś za mamą?
Na początku bardzo tęskniłam za mamą. Często też płakałam. Ale po pewnym czasie stało się to normalne.
Jak dwóm 11-latkom udało się wynająć pokój w Indore?
Mój starszy brat pomógł nam zdobyć pokój. To było biuro. Właścicielem był nasz lokalny opiekun.
Odbyłeś szkolenie w krykieta w Indore, ale w związku z tym udzielasz wywiadów przez Zoom, kręcisz reklamy i jesteś aktywny w mediach społecznościowych. Czy denerwują Cię zajęcia poza boiskiem?
To dla mnie bardzo nowe. Również trudne. Mam przyjaciela, który na razie mi pomaga. On się wszystkim zajmuje, więc nie czuję żadnej presji. Powiedziałem mojemu przyjacielowi, żeby zajmował się zajęciami poza boiskiem, a ja skupiam się tylko na krykiecie. Rzeczywiście jest ciężko.
Kiedy porównujesz się do zagranicznych zawodników, którzy dotarli do mety z innych drużyn, czy myślisz, że możesz im dorównać?
To mój pierwszy sezon, nie będę się z nikim porównywać. Niedobrze jest także porównywać się do kogoś innego. Ale czuję się dobrze, że muszę dojść do tego etapu i dobrze sobie poradzić. Podoba mi się tutaj, chcę dalej tak występować. To duży etap, na którym grasz ze wszystkimi dobrymi melonikami. Kiedy zdobywasz punkty, sam jesteś szczęśliwy. Nie porównywałem się z nikim innym.
A tę szóstkę uderzyłeś w kręgle Bumraha, powalając go. Czy to najlepszy strzał, jaki oddałeś w swojej dotychczasowej karierze? Czy Bumrah mówił ci coś na ten temat?
Nie, nie, to był strzał z krykieta. Nie było to nic specjalnego, w co każdy może zostać trafiony i każdy może cię wyciągnąć. Jeśli zostaniesz uderzony kogoś za szóstkę, jest to normalna rzecz. To nie jest wielka rzecz.
