W niedawnym badaniu opublikowanym w Lancet Zdrowie publiczneNaukowcy zbadali powiązania między wskaźnikiem masy ciała (BMI) we wczesnej dorosłości a chorobami układu krążenia w populacji chińskiej, a także wpływ czynników związanych ze stylem życia w średnim wieku na te wyniki.

Wyniki wskazują, że wyższy wskaźnik BMI we wczesnej dorosłości wiąże się z wyższym ryzykiem wystąpienia chorób układu krążenia, co sugeruje, że wczesna dorosłość jest kluczowym okresem dla zapobiegania otyłości i kontroli masy ciała w celu zachowania zdrowia układu krążenia w późniejszym życiu.

Badanie: Wczesna dorosłość BMI i choroby układu krążenia: prospektywne badanie kohortowe z China Kadoorie Biobank. Źródło zdjęcia: ProfDesigner / Shutterstock

Tło

Otyłość wśród dorosłych w średnim wieku jest uznanym czynnikiem ryzyka chorób układu krążenia prowadzących do wczesnej śmiertelności, ale mniej wiadomo o wpływie wagi na wczesną dorosłość. Wczesna dorosłość, często krytyczny okres dla przybierania na wadze, odnotowała globalny wzrost wskaźników otyłości i nadwagi.

Na przykład w Chinach średni wskaźnik BMI osób w wieku od 18 do 39 lat wzrósł z mniej niż 22 kg/m² w 1993 r. do ponad 23 kg/m² w 2015 r. Poprzednie badania w krajach zachodnich sugerują, że otyłość i nadwaga we wczesnej dorosłości mogą prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, w tym chorób układu krążenia, ale istnieją ograniczone dowody z populacji azjatyckich.

Azjaci często mają większą otyłość brzuszną i tkankę tłuszczową w porównaniu do białych ludzi o porównywalnym BMI, co zwiększa ryzyko rozwoju choroby kardiometabolicznej przy niższych poziomach BMI. Związek między niedowagą a ryzykiem sercowo-naczyniowym jest niejasny, a badania wykazują mieszane wyniki. Ponadto istnieje potrzeba większej ilości danych na temat udaru krwotocznego, szczególnie w Chinach, gdzie jest on bardziej powszechny.

O badaniu

Badacze śledzili uczestników w wieku 30–79 lat z pięciu obszarów miejskich i pięciu wiejskich. W latach 2004–2008 uczestnicy byli ankietowani i otrzymywali informacje za pośrednictwem wywiadów, pomiarów fizycznych i pisemnej zgody.

Wykluczono osoby z historią choroby serca, udaru, raka lub cukrzycy na początku badania, a także osoby w wieku poza przedziałem 35–70 lat lub z brakującymi danymi BMI w wieku 25 lat. Masa ciała we wczesnej dorosłości była zgłaszana przez samych pacjentów, a BMI obliczano na podstawie tej masy ciała i wzrostu na początku badania. Czynniki związane ze stylem życia, takie jak palenie, picie, aktywność fizyczna i dieta, oceniano za pomocą kwestionariuszy.

Głównymi wynikami badania była częstość występowania chorób układu krążenia, w tym choroby niedokrwiennej serca, udaru krwotocznego i udaru niedokrwiennego, śledzona za pomocą rejestrów chorób i zgonów oraz wniosków o ubezpieczenie zdrowotne.

Naukowcy zastosowali model regresji proporcjonalnego ryzyka Coxa, aby określić związek między zmienną (taką jak BMI) a czasem potrzebnym do wystąpienia zdarzenia (np. rozwoju choroby serca), przy uwzględnieniu innych czynników.

Model ten pozwolił im dostosować się do różnic w płci, wykształceniu, stanie cywilnym, nadciśnieniu i historii rodzinnej, aby ich ustalenia były bardziej dokładne. Przyjrzeli się również konkretnym grupom i przeprowadzili dodatkowe testy, aby sprawdzić, w jaki sposób zmiany wagi, wiek i nawyki związane ze stylem życia w średnim wieku mogą wpływać na ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.

Wyniki

Po wykluczeniu osób z chorobą serca, udarem, przemijającym atakiem niedokrwiennym, nowotworem lub cukrzycą, ostateczna próba obejmowała 360 855 uczestników. Średni wiek uczestników wynosił 50 lat, przy czym 42% stanowili mężczyźni, a 58% kobiety. Uczestnicy mieli średnie BMI nieco poniżej 22 kg/m² we wczesnej dorosłości i prawie 24 kg/m² w średniej dorosłości.

Prawie połowa utrzymywała poziom BMI poniżej 24 kg/m² w obu punktach, podczas gdy 26%, które początkowo klasyfikowano jako normalne lub niedowagę, stało się otyłych, a 6% stało się otyłych. Wyższy BMI we wczesnej dorosłości był powiązany z niższym poziomem wykształcenia, wyższą częstością występowania nadciśnienia i zwiększonym BMI w średniej dorosłości.

W ciągu 12-letniego okresu mediany obserwacji 7% uczestników zmarło z jakiejkolwiek przyczyny, a prawie 2% z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Ogółem badacze odnotowali 57 203 przypadki chorób sercowo-naczyniowych, z czego 29 718 to choroba niedokrwienna serca, 30 192 to udar niedokrwienny, a 5978 to udar krwotoczny.

Ryzyko chorób sercowo-naczyniowych było pozytywnie powiązane z BMI we wczesnej dorosłości, przy czym uczestnicy z BMI powyżej 30 kg/m² doświadczali o 58% wyższego ryzyka niż osoby z niższym BMI. Otyłość, zdefiniowana jako BMI powyżej 28 kg/m² we wczesnej dorosłości, była powiązana z 39% wyższym prawdopodobieństwem rozwoju chorób sercowo-naczyniowych.

Wyższy wskaźnik BMI we wczesnej dorosłości korelował z podwyższonym ryzykiem choroby niedokrwiennej serca, udaru niedokrwiennego i udaru krwotocznego. Ponadto niedowaga wiązała się z nieco niższym ryzykiem wystąpienia udaru niedokrwiennego i choroby niedokrwiennej serca.

Wnioski

Badanie wykazało pozytywny związek między wyższym BMI we wczesnej dorosłości a zwiększonym ryzykiem rozwoju chorób sercowo-naczyniowych w populacji chińskiej, co jest zgodne z wynikami badań w USA i Europie. Mocne strony badania obejmują dużą wielkość próby i wydłużony okres obserwacji, chociaż ograniczenia obejmują poleganie na samoocenianej wadze i brak dynamicznych danych o wadze.

Wyniki podkreślają znaczenie zarządzania wagą we wczesnym okresie życia w zapobieganiu chorobom układu krążenia, podkreślając potrzebę inicjatyw skierowanych do młodych dorosłych. Przyszłe badania powinny zająć się czynnikami związanymi ze stylem życia we wczesnej dorosłości i dynamicznymi zmianami wagi, aby uzyskać bardziej kompleksowe zrozumienie.