Wzrost gospodarczy Indii przypomina lata 2003–2007: raport Morgana Stanleya
NOWE DELHI: Obecne tempo wzrostu gospodarczego Indii, napędzane gwałtownym wzrostem inwestycji, jest podobne do okresu między 2003 a 2007 rokiem, kiedy według ekonomistów z Morgan Stanley kraj odnotował średnie tempo wzrostu wynoszące ponad 8 procent.
W swoim raporcie zatytułowanym „Punkt widzenia: Indie – dlaczego wydaje się, że to był rok 2003–2007” Morgan Stanley podkreślił wydatki inwestycyjne jako kluczowy czynnik wzrostu w Indiach.
Bieżący cykl charakteryzuje się koncentracją na inwestycjach, a nie na konsumpcji, przy czym początkowo dominowały nakłady publiczne, a nakłady prywatne szybko nadrabiały zaległości. Konsumenci miejscy napędzają wzrost konsumpcji, po którym następuje wzrost popytu na obszarach wiejskich.
Ponadto rośnie udział Indii w światowym eksporcie, a zagrożenia dla stabilności makroekonomicznej są skutecznie zarządzane.
Jedną z kluczowych cech obecnej ekspansji jest zwiększenie stosunek inwestycji do PKB. W cyklu 2003–2007 wskaźnik ten wzrósł z 27% w roku budżetowym 2003 do 39% w roku budżetowym 2008, osiągając wartość szczytową.
Po okresie stagnacji wskaźnik ten zaczął ponownie rosnąć, osiągając 34% PKB i oczekuje się, że do roku budżetowego 2027 wzrośnie do 36%.
Podczas Okres 2003-07boom inwestycyjny doprowadził do zwiększenia produktywności, tworzenia miejsc pracy i wzrostu dochodów. Wzrost zatrudnienia przyczynił się także do wzrostu oszczędności, a relacja oszczędności do PKB wzrosła z 28% w roku budżetowym 2003 do 39% w roku budżetowym 2008.
Jeśli chodzi o wyniki gospodarcze, w latach 2003–2007 Indie odnotowały średni wzrost PKB na poziomie 8,6% i średnią inflację CPI na poziomie 4,8%.
Saldo obrotów bieżących utrzymywało się w komfortowym przedziale, wahając się od 2,8% do -1,4% PKB w ujęciu sumy końcowej za cztery kwartały.
Nawet podczas zewnętrznych wstrząsów, takich jak gwałtowny wzrost cen ropy do 145 dolarów za baryłkę w lipcu 2008 r., deficyt na rachunku bieżącym jedynie nieznacznie wzrósł do 2,4 procent PKB w kolejnym kwartale.
Wzrost nakładów brutto na środki trwałe (GFCF) w Indiach uległ znacznemu przyspieszeniu z 8,2% w 2002 r. do 17,5% w 2004 r., utrzymując solidne tempo wzrostu wynoszące 16,2% w latach 2005–2007. W tym okresie kontrolowano deficyt budżetowy, zajęto się kwestiami sektora bankowego, a gospodarka była przygotowana na wzrost nakładów inwestycyjnych.
W bieżącym cyklu realny wzrost środków brutto brutto w okresie październik-grudzień utrzymał się na wysokim poziomie 10,5 proc., przekraczając średnią przed pandemią wynoszącą 9,6 proc. w latach 2017-18.
Głównym czynnikiem tego wzrostu były nakłady publiczne, ponieważ sektor przedsiębiorstw radził sobie z wcześniejszymi wstrząsami, które miały wpływ na inwestycje. Wraz ze wzrostem zysków przedsiębiorstw i pojawianiem się wczesnych oznak wzrostu nakładów inwestycyjnych w sektorze prywatnym, krajobraz ewoluuje.
Skupić się na reformy po stronie podaży przez decydentów doprowadziło do wzrostu realnego wzrostu stałych nakładów inwestycyjnych sektora instytucji rządowych i samorządowych od roku budżetowego 2020. Nacisk na wzrost oparty na nakładach inwestycyjnych może zwiększyć produktywność, stworzyć możliwości zatrudnienia i utrzymać zrównoważony rachunek bieżący.
Morgan Stanley podkreśla znaczenie inwestycje sektora publicznego w projekty infrastrukturalne, aby utorować drogę wzrostowi sektora prywatnego poprzez usunięcie ograniczeń po stronie podaży.
Te długoterminowe inwestycje są postrzegane jako kluczowe dla stymulowania nakładów inwestycyjnych na cele prywatne i zapewnienia zrównoważonego wzrostu gospodarczego.
W swoim raporcie zatytułowanym „Punkt widzenia: Indie – dlaczego wydaje się, że to był rok 2003–2007” Morgan Stanley podkreślił wydatki inwestycyjne jako kluczowy czynnik wzrostu w Indiach.
Bieżący cykl charakteryzuje się koncentracją na inwestycjach, a nie na konsumpcji, przy czym początkowo dominowały nakłady publiczne, a nakłady prywatne szybko nadrabiały zaległości. Konsumenci miejscy napędzają wzrost konsumpcji, po którym następuje wzrost popytu na obszarach wiejskich.
Ponadto rośnie udział Indii w światowym eksporcie, a zagrożenia dla stabilności makroekonomicznej są skutecznie zarządzane.
Jedną z kluczowych cech obecnej ekspansji jest zwiększenie stosunek inwestycji do PKB. W cyklu 2003–2007 wskaźnik ten wzrósł z 27% w roku budżetowym 2003 do 39% w roku budżetowym 2008, osiągając wartość szczytową.
Po okresie stagnacji wskaźnik ten zaczął ponownie rosnąć, osiągając 34% PKB i oczekuje się, że do roku budżetowego 2027 wzrośnie do 36%.
Podczas Okres 2003-07boom inwestycyjny doprowadził do zwiększenia produktywności, tworzenia miejsc pracy i wzrostu dochodów. Wzrost zatrudnienia przyczynił się także do wzrostu oszczędności, a relacja oszczędności do PKB wzrosła z 28% w roku budżetowym 2003 do 39% w roku budżetowym 2008.
Jeśli chodzi o wyniki gospodarcze, w latach 2003–2007 Indie odnotowały średni wzrost PKB na poziomie 8,6% i średnią inflację CPI na poziomie 4,8%.
Saldo obrotów bieżących utrzymywało się w komfortowym przedziale, wahając się od 2,8% do -1,4% PKB w ujęciu sumy końcowej za cztery kwartały.
Nawet podczas zewnętrznych wstrząsów, takich jak gwałtowny wzrost cen ropy do 145 dolarów za baryłkę w lipcu 2008 r., deficyt na rachunku bieżącym jedynie nieznacznie wzrósł do 2,4 procent PKB w kolejnym kwartale.
Wzrost nakładów brutto na środki trwałe (GFCF) w Indiach uległ znacznemu przyspieszeniu z 8,2% w 2002 r. do 17,5% w 2004 r., utrzymując solidne tempo wzrostu wynoszące 16,2% w latach 2005–2007. W tym okresie kontrolowano deficyt budżetowy, zajęto się kwestiami sektora bankowego, a gospodarka była przygotowana na wzrost nakładów inwestycyjnych.
W bieżącym cyklu realny wzrost środków brutto brutto w okresie październik-grudzień utrzymał się na wysokim poziomie 10,5 proc., przekraczając średnią przed pandemią wynoszącą 9,6 proc. w latach 2017-18.
Głównym czynnikiem tego wzrostu były nakłady publiczne, ponieważ sektor przedsiębiorstw radził sobie z wcześniejszymi wstrząsami, które miały wpływ na inwestycje. Wraz ze wzrostem zysków przedsiębiorstw i pojawianiem się wczesnych oznak wzrostu nakładów inwestycyjnych w sektorze prywatnym, krajobraz ewoluuje.
Skupić się na reformy po stronie podaży przez decydentów doprowadziło do wzrostu realnego wzrostu stałych nakładów inwestycyjnych sektora instytucji rządowych i samorządowych od roku budżetowego 2020. Nacisk na wzrost oparty na nakładach inwestycyjnych może zwiększyć produktywność, stworzyć możliwości zatrudnienia i utrzymać zrównoważony rachunek bieżący.
Morgan Stanley podkreśla znaczenie inwestycje sektora publicznego w projekty infrastrukturalne, aby utorować drogę wzrostowi sektora prywatnego poprzez usunięcie ograniczeń po stronie podaży.
Te długoterminowe inwestycje są postrzegane jako kluczowe dla stymulowania nakładów inwestycyjnych na cele prywatne i zapewnienia zrównoważonego wzrostu gospodarczego.
