Kto Jest „Kinds of Kindness” – nowy, oszałamiający film w reżyserii Yorgosa Lanthimosa? Choć być może nie spodoba się tym, którzy uniosą się w stronę królowych regaliów „Ulubionego” lub dystopijnego, steampunkowego wiktoriańskiego „Poor Things”, należy pamiętać, że te filmy również wprawiały widzów w zakłopotanie: z niegodziwie perwersyjnym poczuciem humoru, które często wybucha w przemoc. (Pierwsze reakcje w Cannes nazwały to „mrocznym” i „pokręconym” powrotem do wczesnej formy Lanthimosa.)

Taki jest modus operandi „Kinds of Kindness”, w którym występują Jesse Plemons, Emma Stone i Willem Dafoe, i który opowiada trzy historie o ukrytej tożsamości, kultowym urzeczeniu i cielesnych apetytach, perwersyjnym seksie i całej gamie samoświadomych Lanthimos niesamowitość. Tutaj nie współpracuje ze scenarzystą Tonym McNamarą. Zamiast tego nominowany do Oscara grecki reżyser ponownie staje za kamerą wraz z Efthimisem Filippou, swoim drogim przyjacielem i ukochanym współautorem takich filmów, jak przełomowy „Kieł” (o trójce dorosłych dzieci trzymanych w emocjonalnej niewoli przez manipulującego ojca), „The Lobster” (o społeczeństwie, w którym bycie singlem oznacza śmierć) i „Zabicie świętego jelenia” (o nastoletniej zjawie, która używa voodoo, aby rozdzielić rodzinę). Tym samym po raz kolejny znaleźliśmy się w świecie kalającego przyzwoitość i potencjalnie zniechęcającego publiczność.

Ta sama zmieniająca się grupa aktorów odgrywa różne role w każdej historii, chociaż jak Lanthimos powiedział IndieWire na Festiwalu Filmowym w Cannes, on i Filippou rozważali, aby historie toczyły się równolegle, a nie dyskretnie, jak w liniowej trylogii przypominającej „Pulp Fiction”, którą stworzyli są w gotowym filmie.

„Śledziłeś te historie równolegle, ale wtedy w głowie utkwił mi pomysł, że chcę, aby ci sami aktorzy odegrali różne role w jego historii. [Parallel stories] byłoby bardzo zagmatwane, dlatego postanowiliśmy oddzielić te trzy historie, aby było jasne, że postacie się zmieniły, ale aktorzy pozostali ci sami” – powiedział reżyser.

W części pierwszej, „The Death of RMF”, Plemons gra pracownika biurowego kontrolowanego przez swojego szefa; w części drugiej, „RMF Is Flying”, Stone gra kobietę, która powraca po zaginięciu na morzu i której mąż (znowu Plemons) jest przekonany, że kobieta, która wróciła, nie jest jego żoną; w „RMF Eats a Sandwich” Stone gra kobietę, której mózg poddano praniu mózgu przez sektę kierowaną przez Willema Dafoe i Hong Chau, próbującą uniknąć toksycznego emocjonalnie byłego (Joe Alwyn), z którym ma wspólną córkę.

Postać Alwyna w ostatniej części (narracyjnie najsilniejsza) kończy się gwałtem na randce ze swoją byłą. Nie takiej roli można by się spodziewać po dandysowym brytyjskim aktorze, ale Filippou powiedział, że „Kinds of Kindness” nie ma celowej próby pokrzyżowania oczekiwań widzów, czy to poprzez obsadę, czy incydenty w filmie. „Życie samo w sobie sprawia, że ​​ludzie czują się niekomfortowo” – powiedział Filippou. „To znaczy, to nie jest tak, że próbujemy pisać czy robić dziwne filmy [Joe Alwyn] być gwałcicielem… są gwałciciele i są ludzie, którzy są gwałceni”.

W „Kinds of Kindness” jest więcej horroru ciała i mrocznej seksualności niż nawet pozytywnego seksualnie „Poor Things” i przebiegłego królewskiego ménage à trois w „The Favourite”. Zapytałem Lanthimosa, który w całości nakręcił „Kinds of Kindness” w czasie, gdy „Poor Things” był w postprodukcji, czy próbuje pozbyć się wizerunku, jaki nawiązał przy współpracy ze scenarzystą tych filmów, Tonym McNamarą, tutaj.

„Nie ma zbyt zorganizowanego planu tego, co chcę zrobić i co chcę zrobić w następnej kolejności” – powiedział Lanthimos. „Interesuje mnie to wszystko i niezależnie od tego, jaki scenariusz uznam za gotowy, po prostu idź i to zrób. W pewnym sensie uspokajające było stworzenie czegoś współczesnego i nie wymagającego tak dużego projektowania scenografii i tym podobnych rzeczy, co zrobiłem po raz pierwszy w przypadku „Poor Things”.

Lanthimos nie próbuje też irytować widzów filmami takimi jak „Kinds of Kindness”, które przedstawiają nie tylko gwałt na randce dokonany przez Alwyna, ale także Plemonsa, który stał się mięsożercą, a Stone jako jego żona ma obsesję na punkcie udostępniania grupowych filmów porno swoim znajomym.

„Myślę, że to sposób, w jaki myślimy i piszemy, może czasami sprawiać, że ludzie czują się niekomfortowo, ale nie jest to celem wywołanie takiego uczucia” – powiedział Filippou.

„W każdym razie staramy się zrobić odwrotnie. Jeśli wymyślimy rzeczy, które wydają się zbyt prowokacyjne wyrwane z kontekstu, pomysł, który podąża w określony sposób i nie jest spójny z resztą, możemy się z tym uporać” – powiedział Lanthimos. „A może odkryjemy coś innego. Po pierwsze, nie piszemy z myślą o wpływie, jaki to ma na naszych odbiorców. Po prostu widzimy, jakie to uczucie dla nas, co jest po naszej stronie instynktowne, co jest właściwe i co oboje czujemy się komfortowo. Nie wiemy, jak ludzie zareagują. Jest tak wiele różnych ludzi, doświadczeń i kultur, a my na to pozwalamy. Dzięki temu ludzie mają inne spojrzenie na film i na tym właśnie polega zabawa”.

Czy dostrzegają wspólny wątek w historiach zawartych w „Kinds of Kindness”, z których wszystkie dotyczą dosłownie modyfikujących ciało łuków w stronę konformizmu? Pierwotnie było 10 historii, które Filippou i Lanthimos ograniczyli do trzech.

„Nie pracujemy w sposób analityczny, więc nie wiemy, jaki jest temat” – powiedział Lanthimos. „Odnieśli wrażenie, że nawet historie, które wybraliśmy [as if] w tym samym świecie i nawet nie opracowaliśmy ich w pełni, kiedy zdecydowaliśmy: „Wydaje się, że to odpowiednie historie, które można ze sobą połączyć”. A potem zaczniesz je rozwijać i wtedy wszystkie te rzeczy mogą się ujawnić. To po prostu proces twórczy, który nie jest analityczny. To nie jest tak, OK, temat wiary, temat kontroli czy cokolwiek innego. To nigdy się tak nie zaczyna. I myślę, że nawet kiedy skończymy, nawet o tym nie myślimy.

Searchlight Pictures wprowadza do kin „Kinds of Kindness” 21 czerwca, po premierze na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2024 roku.