Yukihiro Takahashi, ur Perkusista i główny wokalista pionierów muzyki elektronicznej Yellow Magic Orchestra, zmarł w wieku 70 lat.

Biuro Takahashiego wydało oświadczenie The Japan Times oraz NHK potwierdzając śmierć Takahashiego 11 stycznia, podając jako przyczynę zachłystowe zapalenie płuc. Takahashi wcześniej ujawnił, że przeszedł operację usunięcia guza mózgu w 2020 roku.

Urodzony w Tokio Takahashi rozpoczął karierę na początku lat siedemdziesiątych, występując ze swoim bratem, Nobuyuki Takahashi, w zespole Buzz i glam-rockowej grupie Sadistic Mika Band, do której dołączył po odejściu ich pierwotnego perkusisty. Grupa odniosła sukces w Wielkiej Brytanii, otwierając dla Roxy Music podczas trasy Siren Tour w latach 1975-76, a także pojawili się w telewizji i radiu BBC. Kiedy zespół się rozpadł, Takahashi kontynuował działalność z niektórymi członkami jako The Sadistics i wydał dwa albumy studyjne, zanim drogi się rozeszły.

W 1978 roku Takahashi, klawiszowiec/wokalista Ryuichi Sakamoto oraz basista/klawiszowiec/wokalista Haruomi Hosono (wcześniej ze słynnych japońskich zespołów rockowych Apryl Fool i Happy End) połączyli siły, tworząc supergrupę Yellow Magic Orchestra. Wykorzystując syntezatory, sekwencery i automaty perkusyjne, trio było pionierami w gatunku elektronicznym, wprowadzając brzmienie electro lat osiemdziesiątych. Wykorzystali inspirację innych pionierów w tej dziedzinie, takich jak Kraftwerk i Giorgio Moroder.

Ich singiel „Computer Game”, który pojawił się na ich debiutanckim albumie o tej samej nazwie, stał się niespodziewanym światowym hitem – znalazł się na liście Top 20 w Wielkiej Brytanii i zrobił furorę w drugim secie YMO w USA, Survivor w stanie stałym przybył w 1979 roku i zawierał angielskie teksty dzięki uprzejmości Chrisa Mosdella. Sukces albumu poza Japonią sprawił, że YMO stał się nieoczekiwanym muzycznym gościem Pociąg duszyco zaowocowało pamiętnym występem i teraz wirusowym wywiadem między Takahashim a gospodarzem Donem Corneliusem:

YMO kontynuowało w następnej dekadzie serią wydawnictw — lata 80 Xoo mnożydwa albumy z 1981 roku BGM oraz Technodelicznyi 1983r Usługa oraz Niegrzeczni chłopcy wśród nich — ale rozpadło się pomimo ich ogromnej popularności, ponieważ poszczególni członkowie tria chcieli kontynuować swoje początkowe kariery solowe; jednak nadal występowali razem w swoich solowych przedsięwzięciach, a Hosono i Sakamoto pojawili się na pierwszych czterech solowych albumach Takahashiego.

W 1980 roku, obejmując wschodzące gatunki synth-pop i city pop, Takahashi wydał swój drugi solowy album Zamordowany przez muzykę, z udziałem jego kolegów z zespołu YMO wraz z angielskimi tekstami Mosdella. To było po następnym roku z Neuromantyczny, w którym wystąpili Phil Manzanera i Andy Mackay z Roxy Music, a także jego solowy hit „Drip Dry Eyes”. Następnie Takahashi współpracował z Billem Nelsonem z Be-Bop Deluxe i jego kolegami z zespołu YMO w latach 82. Co, martwię się?

Takahashi założył także Beatniks w 1981 roku wraz z Keiichi Suzuki z Moonriders, wydając Egzystencjalizm., pierwszy album w wieloletnim partnerstwie.

Płodny artysta – którego twórczość obejmowała różne gatunki – kontynuował wydawanie solowych płyt przez lata osiemdziesiąte i chociaż YMO było głównie nieaktywne, członkowie nadal współpracowali nad swoimi solowymi projektami. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych Takahashi rozszerzył swoją działalność na aktorstwo, ścieżki dźwiękowe i muzykę do gier wideo.

W 2000 roku ponownie połączył siły z Hosono, tworząc Sketch Show, a Sakamoto dołączył do nich w 2004 roku, tworząc Human Audio Sponge.

W 2014 roku Takahashi koncertował z supergrupą znaną jako Metafive, wydając album studyjny, EP-kę i album koncertowy w drugiej połowie dekady. W 2020 roku wydali singiel „Environmental”. Takahashi wziął wolne, aby przejść operację mózgu z powodu guza wkrótce po wydaniu piosenki.

Po wiadomościach o śmierci Takahashiego, jego kolega z zespołu YMO, Sakamoto, zamieścił w mediach społecznościowych szary kwadrat, który służył fanom do składania hołdów Takahashiemu.