„Mamy do czynienia z zabójczym kwartetem państw, które coraz bardziej ze sobą współpracują” – powiedział w komentarzu opublikowanym przez Sky News.

„My w tym kraju i w sojuszu NATO… musimy być w stanie stawić czoła temu konkretnemu kwartetowi, a także innym problemom, które przenikają świat” – dodał.

Robertson nie wymienił wprost członków kwartetu, ale uważa się, że pozostałe trzy kraje to Rosja, Iran i Korea Północna — kraje, które NATO w zeszłym tygodniu opisało jako stanowiące zagrożenie i systemowe wyzwania dla „bezpieczeństwa euroatlantyckiego”.

Użycie słowa „śmiertelny” w odniesieniu do Chin wpisuje się w eskalację retoryki skierowanej przeciwko sojusznikowi Rosji na szczycie NATO, który odbył się w ubiegłym tygodniu, na którym status Pekinu jako przeciwnika został potwierdzony publicznie bardziej niż kiedykolwiek.

W deklaracji ze szczytu Chiny zostały opisane jako „decydujący pomocnik” wojny Rosji z Ukrainą i kraj stwarzający „systemowe wyzwania dla bezpieczeństwa euroatlantyckiego”. Koalicja wojskowa powołała się przy tym na „ciągłe złośliwe działania cybernetyczne i hybrydowe” oraz obawy dotyczące dywersyfikacji arsenału nuklearnego i zdolności kosmicznych Pekinu.

Przywódcy NATO spotykający się w Waszyngtonie zgodzili się, że „przymusowa” polityka i ambicje Chin zagrażają „interesom, bezpieczeństwu i wartościom” paktu obronnego, co stawia Pekin w roli głównego przeciwnika sojuszu.

W deklaracji NATO stwierdzono również, że „pogłębiające się partnerstwo strategiczne” Chin z Rosją budzi „głęboki” niepokój, choć jasne jest, że Rosja i jej trwająca wojna na Ukrainie pozostają kwestią najbardziej pilną dla sojuszu.

Koalicja opisała Moskwę jako kraj, który „zniszczył” pokój i stabilność na Zachodzie i „poważnie podważył globalne bezpieczeństwo”. Rosyjskie możliwości nuklearne i hybrydowe działania za pośrednictwem pełnomocników, takie jak złośliwe działania cybernetyczne, prowokacje na granicach sojuszniczych i kampanie dezinformacyjne, zostały uznane za szczególne zagrożenia.

Sojusznicy Rosji, Korea Północna i Iran, zostali również oskarżeni o „podsycanie rosyjskiej wojny agresywnej” przeciwko Ukrainie poprzez dostarczanie Rosji bezpośredniego wsparcia militarnego, takiego jak amunicja i bezzałogowe statki powietrzne (UAV), co, jak stwierdziło NATO, „poważnie wpływa na bezpieczeństwo euroatlantyckie i podważa globalny reżim nierozprzestrzeniania”.

Rosja i Korea Północna zaprzeczają, że doszło do transferów broni. Iran wcześniej powiedział, że dostarczył Rosji drony, ale twierdził, że wysłał je przed rozpoczęciem wojny. Chiny zostały zagrożone sankcjami po oskarżeniu o wysyłanie materiałów „podwójnego zastosowania”, w tym komponentów broni i sprzętu, do rosyjskiego sektora obronnego w celu wykorzystania ich w produkcji własnej broni.

Chiny zaprzeczają, że dostarczały broń Rosji, a rzecznik chińskiego MSZ Lin Jian podobno opisał ostatnie komentarze NATO jako „stronnicze, oszczercze i prowokacyjne”. Odrzucił również NATO jako „relikt zimnej wojny”. Misja Chin w Unii Europejskiej stwierdziła, że ​​oświadczenie NATO było „przepełnione mentalnością zimnej wojny i wojowniczą retoryką”.

Ian Bremmer, założyciel i prezes Eurasia Group, powiedział, że ostatni szczyt NATO pokazał, że Zachód i jego przeciwnicy wydają się pozycjonować w „nowej postawie zimnej wojny”.

Chiny, które zostałyby określone jako główny przeciwnik, jak powiedział w komentarzach e-mailowych w poniedziałek, zwiększyłyby „presję na odłączenie się od Chin w strategicznie ważnych sektorach dla Europejczyków… a biorąc pod uwagę obecność azjatyckich sojuszników jako strategicznych partnerów NATO, Pekin coraz bardziej odczuwa to jako szersze powstrzymywanie, które mogłoby wprowadzić świat w nową postawę zimnej wojny”.

To, jak Zachód może stawić czoła takim przeciwnikom, pozostaje niewiadome. Rosja, Korea Północna i Iran są już objęte znaczącymi sankcjami międzynarodowymi, a te ograniczenia w handlu i kluczowych sektorach prawdopodobnie zbliżyły je do siebie.

Jak zauważył jeden z ekspertów ds. bezpieczeństwa, wrzucenie Chin do jednego worka z tzw. „państwami zbójeckimi” było znaczącym krokiem dla NATO, lecz nadal nie wyjaśniało to, w jaki sposób zachodni sojusznicy mieliby stawić czoła wrogiej osi mocarstw.

„W deklaracji stwierdzono, że „ChRL [People’s Republic of China] „Nie możemy dopuścić do największej wojny w najnowszej historii Europy bez negatywnego wpływu na nasze interesy i reputację”, co stanowi ważny krok dla Sojuszu w ujawnianiu jego wrogich zamiarów” — powiedział Ed Arnold, starszy pracownik naukowy ds. bezpieczeństwa europejskiego w departamencie bezpieczeństwa międzynarodowego w ośrodku analitycznym Royal United Services Institute.

„Jednakże w swoim wystąpieniu skupił się głównie na identyfikowaniu problemu i wyrażaniu podziwu dla niego, zamiast na określaniu, co NATO powinno z nim zrobić” – zauważył w komentarzu zamieszczonym w zeszłym tygodniu.

Holger Schmieding, główny ekonomista Berenberg Bank, powiedział, że gospodarcza przewaga Zachodu może pomóc mu zwyciężyć, podczas gdy jego przeciwnicy wywierają poważne obciążenia na własne gospodarki i zasoby — czy to poprzez prowadzenie wojny, jak w przypadku Rosji, czy poprzez wspieranie konfliktów gdzie indziej, jak w przypadku Korei Północnej i Iranu.

„W coraz bardziej wielobiegunowym świecie wolne i rozwinięte demokracje Globalnego Zachodu stają w obliczu coraz większych wyzwań” – powiedział Schmieding w komentarzach przesłanych e-mailem w poniedziałek.

„Rosja prowadzi zaciętą wojnę z innym krajem europejskim, podczas gdy Chiny agresywnie potwierdzają swoją władzę” – zauważył.

„Łatwo jest być pesymistą co do perspektyw krajów rozwiniętych jako obrońców wolności, pokoju i demokracji. Ale to byłoby błędne. Czas nie jest po stronie wrogów Globalnego Zachodu. Udział Chin w globalnym PKB [gross domestic product] wydaje się osiągać szczyt, Rosja będzie miała trudności z prowadzeniem swojej kosztownej wojny przez więcej niż kilka kolejnych lat, a Iran staje się coraz bardziej tym, czym jest już Korea Północna, gospodarczym koszmarem z bardzo ograniczonymi zasobami”.

„Globalny Zachód” ma lepsze zasoby, powiedział Schmieding, i „jeśli zbierze wolę, by wykorzystać swoją potęgę, wesprzeć Ukrainę, zapłacić za jej obronę i grać długoterminowo, może zwyciężyć, podczas gdy awanturnicy będą cierpieć konsekwencje nadmiernego rozciągnięcia swoich gospodarek”.