Kto?

Prezydent AIFF Kalyan Chaubey.

Co on zrobił?

Napisane do „szefa kwalifikacji FIFA, szefa sędziów AFC, szefa zawodów AFC i komisarza ds. meczów z prośbą o zbadanie poważnego błędu w nadzorze popełnionego podczas meczu, który praktycznie kosztował nas miejsce w FIFA Runda 3. eliminacji do Mistrzostw Świata”.

Czego chce AIFF?

„…z szacunkiem poprosiliśmy wszystkich zainteresowanych urzędników o przeprowadzenie dokładnego dochodzenia w tej sprawie. Ponadto nalegaliśmy, aby zbadali możliwości uzyskania odszkodowań sportowych w celu zaradzenia tej niesprawiedliwości”.

Dlaczego?

Kontrowersyjny gol Kataru przeciwko Indiom w ostatnich eliminacjach do Mistrzostw Świata FIFA. Indie prowadziły i przechodziły do ​​następnej rundy, gdy Katar strzelił gola. Piłka wyglądała, jakby wypadła poza boisko, po czym została wyciągnięta i skierowana w stronę bramki, ale sędzia i jego asystenci tego wieczoru nie zauważyli tego i nie zastosowano systemu VAR. Katar strzelił zwycięskiego gola w końcówce, co zakończyło kampanię kwalifikacyjną Indii.

***

W tym krótkim oświadczeniu szefa Ogólnoindyjskiej Federacji Piłki Nożnej można wiele wyjaśnić. Wczesny wybuch gniewu był zrozumiały. Po tak kontrowersyjnej decyzji w meczu o tak wysoką stawkę wszelkie bezpośrednie oświadczenia osób w niego zaangażowanych będą w naturalny sposób podsycane emocjami.

Jednak oświadczenie Chaubeya wyszło z ust najwyższej władzy w indyjskim futbolu i zostało ogłoszone dzień po meczu, po wewnętrznych dyskusjach.

I co chcą przez to osiągnąć (pamiętajmy, że w świecie pozbawionym systemu VAR decyzja może pójść w obie strony, niezależnie od tego, kim są sędziowie pełniący obowiązki)?

Droga Indii do mistrzostw świata w 2026 roku zakończyła się dzisiaj po porażce 2:1 z Katarem.

Bramka Yousefa Aymena została uznana, gdy wydawało się, że piłka przekroczyła linię końcową, indyjscy gracze przestali grać, a Katar odbił piłkę i zdobył bramkę. pic.twitter.com/CybfGTjiox

– ESPN FC (@ESPNFC) 11 czerwca 2024 r

Aby FIFA i AFC przyznały im „sportową rekompensatę”. Można tylko przypuszczać, że oznacza to, że rewanż jest uzasadniony.

Nawet gdybyśmy byli całkowicie pewni, że decyzja była błędna, czy jest to coś, czego nie widzimy w meczach piłkarskich na całym świecie? Musimy tylko cofnąć się o tydzień, do Kalkuty, gdzie Kuwejtowi odmówiono absolutnie celnego rzutu karnego, gdy Hindus Anwar Ali nie przejął piłki, a cały zawodnik po pochopnym wślizgu w pole karne Indian w drugiej połowie. Czy Kuwejt powinien był zażądać sportowej rekompensaty za oczywisty błąd?

Rozszerzając dalej to rozumowanie, gdyby Indie utrzymały zwycięstwo, z pewnością FA Kuwejtu miałaby pełne prawo napisać do FIFA i AFC ze skargami na to, jak ich dwa mecze eliminacyjne przeciwko Katarowi pozwoliły im zmierzyć się z pełną mocą Mistrzów Azji, podczas gdy Afganistan mierzył się zasadniczo z drużyną rezerwową, a Indie z rezerwami tej drużyny? Z pewnością „integralność gry” została tam uderzona?

Zatem stwierdzenie to można postrzegać tylko jako jedną z dwóch rzeczy. Naiwna próba sędziów tak zaślepionych, że nie rozumieją ani gry, ani sposobu jej prowadzenia… albo rażąca próba wprowadzenia w błąd.

Nie była to bowiem jedna zła decyzja, która „praktycznie kosztowała nas miejsce” w kolejnej rundzie. Opisaliśmy tutaj szczegółowo, że jest to raczej kumulacja błędów, które zdarzały się w Indiach w każdym meczu, ale nie tylko sztab trenerski i grający muszą wziąć na siebie winę.

Federacja musi dokonać introspekcji, i to bardzo.

Dlaczego na przykład Igor Stimac przedłużył kontrakt przed Pucharem Azji AFC? Jeśli nie widzisz błędnego przekonania w tym wezwaniu, pomyśl o tym w ten sposób: czy awansowałbyś ucznia z klasy 10 na 11, zanim obsadzone zostaną deski?

W środę sytuacja stała się jeszcze bardziej niejasna, gdy rozeszła się wiadomość, że komitet techniczny w ogóle nie zalecił przedłużenia. Kto więc dzwonił? Jaka była tego podstawa?

A to tylko jedna decyzja na najwyższym szczeblu. Obejmując prezydenturę, Chaubey nakreślił plan działania mający na celu poprawę gry w kraju. Nadszedł czas, aby AIFF postawił znacznik, spojrzał wstecz i zobaczył, jak daleko zaszedł w ciągu półtora roku, które upłynęło od tego czasu.

Czy indyjski futbol naprawdę poczynił postępy w tym czasie? Jakie decyzje są podejmowane w celu zmiany status quo i ile z nich ma odzwierciedlenie w praktyce? Być może właśnie takie oświadczenie powinno następnie spaść z biurka prezydenta: 18-miesięczny raport dotyczący różnych celów, które wymienili w szczegółowym (i bardzo obiecującym na papierze) planie działania.

Na razie jednak tyle mamy. „Rekompensata sportowa”. Naprawdę?

Federacja indyjska lepiej by zrobiła, gdyby spuściła głowę, przyjęła pełną odpowiedzialność za tę chaotyczną kampanię i zabrała się za jej naprawienie, jednocześnie skupiając się na „mapie drogowej”.

Jednym z tych celów, jeśli pamiętasz, było zakwalifikowanie się na podstawie zasług do Mistrzostw Świata FIFA U17 i U20… może mądrze byłoby zacząć od nowa?

A może FIFA i AFC powinny przychylić się do ich prośby i zażądać od Kataru zagrania w rewanżu w pełnej jedenastce. Być może trzeba będzie, aby Akram Afif pokazał kolejny ze swoich popisów w stylu „Chcę dzisiaj strzelić zwycięzcę Puskasa”, aby uświadomić sobie czysty absurd tego wszystkiego.