Jak zastąpić kogoś, kto ma na koncie 159 meczów, najwięcej biegów w T20I w momencie przejścia na emeryturę, średnio 32,05, wskaźnik uderzeń 140,89, rekordowe pięć setek międzynarodowych? I kto w swoim ostatnim występie poprowadził swoją drużynę do korony T20 World Cup?

Jak zastąpić wirtuoza, który w 125 występach zdobył 4188 punktów, co jest drugim najlepszym wynikiem w historii T20I, miał średnią 48,69 i trafiał 137,04 piłki na sto piłek, a którego ostatni mecz przyniósł mu tytuł Gracza Nagrody w finale Mistrzostw Świata?

Jak zastąpić wszechstronnego zawodnika, którego 515 biegów, 54 wicketów i średnia 7,13 nie oddają w pełni jego magnetycznej, wpływowej postawy i który często zmieniał bieg meczu spektakularnym odbiorem, elektryzującym dziełem gry w polu?

Prosta odpowiedź – nie możesz. Nie możesz.

Żadna drużyna na świecie, nawet Indie, nie ma zasobów, aby znaleźć odpowiednich zastępców dla Rohita Sharmy, Virata Kohliego i Ravindry Jadeji. Te błyszczące gwiazdy są niezrównane, niezastąpione. Tak jak Sunil Gavaskar i Kapil Dev przed nimi, podobnie jak Sachin Tendulkar, Rahul Dravid i Anil Kumble. Jednak życie toczyło się dalej wtedy i będzie toczyć się dalej teraz, z Rohitem, Kohlim i Jadeją lub bez nich.

Dlatego zamiast szukać następców, Indie lepiej zrobią, jeśli znajdą i zainwestują w tych, którzy potrafią wnieść własną magię na miejsca zajmowane przez tę trójkę.

Indie rozpoczęły z Rohitem i Kohli na Mistrzostwach Świata, aby zmaksymalizować skłonność ówczesnego kapitana do dominacji w Powerplay i spektakularną formę byłego kapitana w IPL. Jako para, ci dwaj praworęczni miotacz rzadko strzelali w tandemie; ich najwyższa salwa otwarcia wyniosła 39 przeciwko Bangladeszowi, ale w ostatecznej analizie było to niemal przypadkowe.

Pod ich nieobecność pierwszym zadaniem nowego zespołu zarządzającego kapitana Suryakumara Yadava i głównego trenera Gautama Gambhira było wskazanie dwóch mężczyzn najlepiej nadających się do roli otwierających. Proces ten doprowadził ich do Shubmana Gilla, nowego wicekapitana białej piłki, i Yashasviego Jaiswala, zmiennego leworęcznego, który nie jest obcy ani na scenie międzynarodowej, ani na firmamencie 20-over.

Gill, 24 lata, zagrał w 19 meczach T20I, podczas gdy Jaiswal, dwa lata młodszy, ma na koncie 20 występów; obaj są już setnikami T20I. Gill jest estetycznie atrakcyjnym praworęcznym graczem ze wszystkimi możliwymi uderzeniami i który w pierwszej połowie 2023 roku wyniósł sztukę six-hittingu na zupełnie nowy poziom. Jaiswal pięknie uzupełnia praworęcznego gracza, nie stroniąc od podejmowania ryzyka ani uderzania piłki w powietrze. Jako doskonały czyściciel linii granicznych ma na koncie 34 szóstki w 19 uderzeniach T20I.

Razem mają atrybuty fantastycznego otwierającego połączenia. W Zimbabwe na początku tego miesiąca zdobyli 156 punktów, jednocześnie prowadząc swoją drużynę do zwycięstwa dziesięcioma wicketami w czwartym meczu, po rozgrzaniu się sojuszem 67 trzy dni wcześniej. „Naprawdę lubimy ze sobą grać”, zanucił Gill pewnego dnia. „Rodzaje uderzeń, które gramy, uzupełniają się nawzajem. Jako kombinacja lewa-prawa, mieliśmy już wcześniej dobre partnerstwa. Świetnie się rozumiemy i komunikujemy; dobrze się bawię grając z nim”.

Jaiswal podziela podobne odczucia, a widok dwóch dwudziestolatków rozprawiających się z atakami opozycji z piękną brutalnością nie będzie raczej rzadkością w przyszłości. Więc kto po Rohit-Kohli? Najlepiej: Gill-Jaiswal.

Odpowiedź na pytanie o Jadeję jest mniej oczywista, ponieważ nie widać żadnego fieldera, który mógłby dać Saurashtrianowi popalić. Axar Patel mógłby być oczywistym wyborem, gdyby nie stał się integralną częścią XI obok Jadeji na Pucharze Świata. Najbliższym zawodnikiem, jakiego mają Indie pod względem wszechstronnego zawodnika w stylu Jadeji, pomijając żar fieldingu, jest Washington Sundar.

Podobnie jak Gill, Washington ma 24 lata, ale grał tylko sporadycznie od debiutu jako 18-latek w 2017 roku. Początkowo leworęczny pałkarz z czołówki, jego powołaniem w drużynie narodowej we wszystkich trzech formatach jest off-spinner, który może wnieść przydatne runy niżej w kolejności. Początkowo Washington nie wydawał się ufać swojemu off-spinowi tak bardzo, jak decydentom, ale teraz, gdy zaczął postrzegać siebie jako rzucającego, który potrafi odbijać, wyniki zaczęły płynąć. W Zimbabwe był Graczem Serii za osiem wicketów w pięciu meczach, początek, na którym będzie próbował budować na Sri Lance w ciągu najbliższych kilku dni.

Nie ma więc zastępstwa dla wspaniałego trójkąta, ale jest wystarczająco dużo obiecujących opcji, aby wypełnić lukę. Suryakumar i Gambhir nie mogą naprawdę prosić o więcej.