Zamordowani żołnierze wyklęci po latach zidentyfikowani przez Instytut Pamięci Narodowej. Wśród 20 są czterej żołnierze wyklęci z Łódzkiego
W środę 8 marca w Belwederze w Warszawie ogłoszono nazwiska 20 osób, których szczątki zostały odnalezione i zidentyfikowane w ramach działań Instytutu Pamięci Narodowej. Wśród nich jest czterech żołnierzy podziemia niepodległościowego z regionu łódzkiego, których szczątki dopiero niedawno udało się zidentyfikować. W identyfikacji szczątków bardzo pomocny jest system CODIS udostępniony przez amerykańskie Federalne Biuro Śledcze (FBI).
W środę 8 marca ogłoszono nazwiska 20 osób, których szczątki zostały odnalezione i zidentyfikowane w ramach działań Instytutu Pamięci Narodowej. Wśród nich jest czterech żołnierzy podziemia niepodległościowego z regionu łódzkiego,
Jan Chowański pseudonim „Tadek” (1917-1950)
Urodził się 24 czerwca 1917 roku w miejscowości Gozdeckie w powiecie sieradzkim. W czerwcu 1942 roku został wywieziony na roboty przymusowe w okolice Magdeburga. Po powrocie do kraju w czerwcu 1945 r. zajmował się prowadzeniem gospodarstwa. Wiosną 1947 roku wstąpił do oddziału swojego brata Antoniego Chowańskiego „Kuby”, podporządkowanego rozkazom Jana Małolepszego „Murata”, który stanął na czele tak zwanego III Komendy Konspiracyjnego Wojska Polskiego. Brał udział w wielu akcjach wymierzonych w funkcjonariuszy bezpieki i działaczy partyjnych oraz akcjach zaopatrzeniowych.
W styczniu 1948 roku został ranny w starciu z grupą operacyjną Urzędu Bezpieczeństwa. Po rekonwalescencji zamieszkał w powiecie średzkim, gdzie wykorzystując fałszywe dokumenty zatrudnił się w nadleśnictwie w Miękini. Zagrożony aresztowaniem, w maju 1949 roku wyjechał na Pomorze Zachodnie. Został aresztowany w lipcu tego roku przez funkcjonariuszy PUBP w Nowogardzie i przekazany do WUBP w Łodzi. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Łodzi z 7 stycznia 1950 r. Jan Chowański został skazany na karę śmierci, którą wykonano 19 maja 1950 r. w więzieniu przy ul. Kopernika w Łodzi.
Szczątki Jana Chowańskiego zostały odnalezione w grudniu 2021 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej na cmentarzu komunalnym „Doły” przy ul. Smutnej w Łodzi.
Notę identyfikacyjną Jana Chowańskiego odebrał jego bratanek Tadeusz Chowański.
Ireneusz Kiwacz pseudonim „Komar” (1929-1950)
Urodził się 4 maja 1929 r. w Kruszynie niedaleko Radomska (ale już w powiecie częstochowskim). Od czerwca 1944 r. był harcerzem miejscowej komórki Szarych Szeregów. W lipcu 1949 r. wstąpił do oddziału zbrojnego Stanisława Serwy pod nazwą „Wolność i Niepodległość”, działającego na terenie powiatów: radomszczańskiego, częstochowskiego i nowotarskiego. Uczestniczył w akcjach ekspropriacyjnych oraz wymierzonych przeciwko funkcjonariuszom aparatu represji. W listopadzie 1949 r., wraz ze swoim dowódcą, w trakcie próby przedostania się do Europy Zachodniej został aresztowany przez funkcjonariuszy PUBP w Jaworze i przekazany do WUBP w Łodzi. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Łodzi z 19 czerwca 1950 r. został skazany na karę śmierci, którą wykonano 10 października 1950 r. w więzieniu przy ul. Sterlinga w Łodzi.
Szczątki Ireneusza Kiwacza zostały odnalezione w listopadzie 2020 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej na cmentarzu komunalnym „Doły” przy ul. Smutnej w Łodzi.
Notę identyfikacyjną Ireneusza Kiwacza w imieniu rodziny odebrał jego bratanek Mirosław Kiwacz.
Jan Kwak (1904-1951)
Urodził się 19 marca 1904 r. w Józefowie w powiecie opoczyńskim. Od marca 1945 r. ukrywał broń i amunicję partyzancką z czasów okupacji niemieckiej, którą wydał w maju 1947 r. żołnierzom podziemia antykomunistycznego. W styczniu 1948 r. został zatrzymany przez PUBP w Końskich na skutek prowokacji bezpieki. Wojskowy Sąd Rejonowy w Łodzi wyrokiem z 20 kwietnia 1948 r. skazał Jana Kwaka na 7 lat pozbawienia wolności. Zmarł 1 czerwca 1951 r. w więzieniu w Raciborzu.
Szczątki Jana Kwaka zostały odnalezione w listopadzie 2020 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej na cmentarzu parafialnym Jeruzalem w Raciborzu.
Notę identyfikacyjną Jana Kwaka w imieniu rodziny odebrał jego wnuk Tomasz Kwak.
Urodził się 4 maja 1931 r. w Kruszynie niedaleko Radomsko (w powiecie częstochowskim). W okresie okupacji niemieckiej był harcerzem Szarych Szeregów na terenie powiatu radomszczańskiego. W listopadzie 1947 r. wyjechał na Ziemie Odzyskane, w okolice Żar, jednak w marcu 1948 r. powrócił w rodzinne strony. W lipcu tego samego roku rozpoczął współpracę z organizacją podziemną „Wolność i Niezawisłość”. W październiku 1948 r., utworzył własną grupę antykomunistyczną pod nazwą „Wolność i Niepodległość”, która działała na terenie powiatów: radomszczańskiego, częstochowskiego i nowotarskiego. Organizacja ta przeprowadziła kilkanaście akcji ekspropriacyjnych oraz wymierzonych w funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Drukowała również ulotki o treści antykomunistycznej.
W listopadzie 1949 r., w trakcie próby przedostania się do Europy Zachodniej, został aresztowany wraz z Ireneuszem Kiwaczem przez funkcjonariuszy PUBP w Jaworze i przekazany do WUBP w Łodzi. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Łodzi z 19 czerwca 1950 r. Stanisław Serwa został skazany na karę śmierci, którą wykonano 10 października 1950 r. w więzieniu przy ul. Sterlinga w Łodzi.
