Co roku w marcu przypadają dwa szczególne dni – Światowy Dzień Otyłości, w którym wzywa się do skoordynowanej reakcji na kryzys otyłości, oraz Międzynarodowy Dzień Kobiet, w którym wzywa się do skupienia się na dobrostanie kobiet. W kontekście indyjskim miesiąc tego roku jest szczególnie ważny, ponieważ łączy oba dni, ponieważ niedawne badanie przeprowadzone przez „Lancet” (2024) podkreśliło znaczny wzrost wskaźnika otyłości wśród dorosłych w Indiach i wykazało zróżnicowaną częstość występowania otyłości wśród kobiet w Indiach. W tym kontekście otyłość nie tylko staje się problemem zdrowotnym, ale także staje się zagrożeniem pociągającym za sobą wysokie koszty ekonomiczne dla społeczeństwa. W czasach przed pandemią w 2019 r. koszt otyłości na mieszkańca szacowano na około 0,8% PKB Indii. Podczas pandemii Covid-19 zdano sobie sprawę, że otyłość zwiększa podatność na tę chorobę, co dodatkowo zwiększa koszty ekonomiczne. Biorąc pod uwagę te fakty, nadszedł czas, aby kluczowe zainteresowane strony przyjrzały się bliżej rozwijającemu się kryzysowi zdrowotnemu w gospodarce. WHO definiuje otyłość u dorosłych jako wskaźnik masy ciała (BMI) większy lub równy 30, a otyłość chorobliwa odpowiada BMI większym lub równym 40. Mówiąc prościej, otyłość jest chorobą przewlekłą, wynikającą z braku równowagi energetycznej w organizmie. organizmu, czyli wtedy, gdy energia pobrana z pożywienia przekracza energię wydatkowaną podczas aktywności fizycznej. Utrzymanie równowagi między nimi jest ważne, aby zapobiec gromadzeniu się nadmiaru tłuszczu. Rycina 1 przedstawia tendencję związaną z płcią w zakresie występowania otyłości w Indiach w ciągu ostatnich trzech dekad. Warto zauważyć, że chociaż kobiety zgłaszają stale większą częstość występowania otyłości, zróżnicowanie płci w tym zakresie stale się pogłębia. Warto również zauważyć, że różnica w średnim BMI odnotowanym na obszarach miejskich i wiejskich zmniejsza się szybciej w przypadku kobiet, co oznacza szybszy wzrost rozpowszechnienia otyłości na obszarach wiejskich.

Częstość występowania otyłości wydaje się bardziej przerażająca, jeśli weźmiemy pod uwagę otyłość brzuszną u kobiet, która jest bardziej specyficzną formą otyłości. Obwód talii większy niż 80 cm uznawany jest za otyłość brzuszną, która okazuje się być kluczową przyczyną chorób metabolicznych. Na podstawie danych NFHS-5 Chaudhary i Sharma (2023) stwierdzają, że częstość występowania otyłości brzusznej wynosi 40% u kobiet, czyli ponad trzykrotnie więcej niż u mężczyzn, natomiast częstość występowania na podstawie kryterium BMI wskazuje na węższą różnicę między płciami, a mianowicie: częstość występowania wynosi 23% u kobiet i 22% u mężczyzn. O ile nie zostanie podjęte inne leczenie, otyłość ogólna lub otyłość brzuszna u kobiet może zwiększać częstość występowania chorób niezakaźnych, wpływać na dobrostan dziecka, zmniejszać produktywność pracy i niekorzystnie wpływać na udział kobiet w rynku pracy, a wszystko to może mieć poważne konsekwencje ekonomiczne.

Pomimo ustalonego wpływu czynników społeczno-ekonomicznych, geograficznych i demograficznych na ryzyko otyłości, rosnąca częstość występowania prawdopodobnie odzwierciedla to, że system żywnościowy nie zapewnia pożywnej diety. Otyłość, będąca efektem nadmiernego odżywiania, wynika z transformacji koszyka konsumpcyjnego w kierunku nadmiernego spożycia kalorii, cukru i tłustych produktów spożywczych. Większa dostępność produktów bogatych w kalorie sprzyja niezdrowej konsumpcji. Nadszedł zatem czas, aby ponownie przyjrzeć się naszym systemom żywnościowym nie pod kątem bezpieczeństwa żywnościowego, ale pod kątem bezpieczeństwa żywieniowego. Badanie dotyczące żywienia w miastach przeprowadzone w latach 2015–2016 wśród 5127 osób w 7 indyjskich miastach metropolitalnych wykazało, że spożycie tłuszczów zasadniczo przekracza średnie dopuszczalne limity wśród respondentów. Badanie wykazało marginalną różnicę w poziomie spożycia widocznego tłuszczu przez kobiety i mężczyzn. Odkrycie to sygnalizuje potrzebę skupienia się na zdrowiu kobiet i ich odżywianiu, ponieważ są one bardziej narażone na otyłość niż mężczyźni, nawet przy takim samym poziomie spożycia tłuszczu.

Biorąc pod uwagę kontekst występowania otyłości i przemian żywieniowych, należy zwrócić uwagę na dwie konkretne kwestie. Po pierwsze, chociaż podjęto kilka inicjatyw mających na celu poprawę niedożywienia i poprawę aktywności fizycznej w Indiach, stosunkowo przeoczono skupienie się na rozwiązaniu problemu nadmiernego odżywiania poprzez zmiany w diecie. Chociaż skupiamy się na zachęcaniu do aktywności fizycznej i jej śledzeniu, potrzebujemy częstszych badań, aby śledzić zmiany we wzorcach odżywiania kobiet na przestrzeni czasu i w różnych regionach. Dostępność takich danych otworzy więcej możliwości w zakresie kształtowania polityki opartej na dowodach. Po drugie, pomimo prób zajęcia się zdrowiem kobiet, istniejące programy skupiają się głównie na zdrowiu matki, a stosunkowo mniej na stanie zdrowia kobiety w ciągu jej życia. Skoncentrowanie się na rozwiązaniu problemu otyłości u kobiet będzie wymagało nie tylko większej koordynacji na różnych poziomach, w różnych sektorach, ale także aktywnego udziału gospodarstw domowych w uświadamianiu sobie znaczenia kobiet i zapewnianiu odpowiedniego ich odżywiania. Na tym etapie istotna jest także edukacja gospodarstw domowych w tym zakresie. Poprawa zdrowia kobiet poprzez zmianę sposobu odżywiania na zdrowe nie tylko poprawi ich samopoczucie, ale będzie miała także wiele innych pożądanych skutków ubocznych.

Autorką jest Ayona Bhattacharjee, profesor ekonomii w Międzynarodowym Instytucie Zarządzania (New Delhi)

(ZAstrzeżenie: wyrażone poglądy są wyłącznie autorstwa autora i ETHealthworld.com niekoniecznie je subskrybuje. ETHealthworld.com nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody wyrządzone jakiejkolwiek osobie/organizacji bezpośrednio lub pośrednio)