GÓRNA LINIA:

Mniej niż 7 godzin snu na dobę jest powszechne u osób chorych na cukrzycę typu 1 (T1D), ale wiąże się to ze złym stanem zdrowia kardiometabolicznego, szczególnie u nastolatków.

METODOLOGIA:

• W wydanych w 2023 r. przez American Diabetes Association „Standardach opieki medycznej w cukrzycy” sen uznano za ważny czynnik w ocenie i leczeniu cukrzycy, jednak nie jest jasne, czy sen może poprawiać wyniki zdrowotne w ciągu całego życia pacjentów z T1D.
• W tej wtórnej analizie krzyżowego badania BCQR-T1D zbadano związek między snem a stanem zdrowia kardiometabolicznego u 42 dorosłych (w wieku 19–60 lat) i 42 nastolatków (w wieku 12–18 lat) chorych na T1D.
• Uczestnicy, u których T1D trwała > 9 miesięcy, otrzymywali terapię bromokryptyną o szybkim uwalnianiu (BCQR) lub placebo przez 4 tygodnie, a następnie zmieniali leczenie w oddzielnym 4-tygodniowym okresie.
• Przeszli badania laboratoryjne i pomiary antropometryczne. Zbierano także dane dotyczące ciągłego monitorowania poziomu glukozy przez tydzień podczas każdej fazy leczenia wraz z towarzyszącym dziennikiem dawkowania insuliny.
• Uczestnicy musieli nosić monitor aktygraficzny na nadgarstku ręki niedominującej przez 7 dni podczas każdej fazy leczenia, aby oszacować czas snu.
• Większość nastolatków (62%) i dorosłych (74%) z T1D zgłaszała, że ​​na początku badania spała mniej niż 7 godzin.
• Uczestnicy, którzy nie wysypiali się w porównaniu z tymi, którzy nie wysypiali się wystarczająco (< 7 vs > 7 godzin), mieli większy obwód talii i wyższy średni wskaźnik masy ciała, skurczowe ciśnienie krwi i ciśnienie tętna, a także niższą szacowaną wrażliwość na insulinę i rozszerzalność tętnicy ramiennej (P < 0,05 dla wszystkich).
• Po stratyfikacji ze względu na wiek, tylko młodzież z T1D i niewystarczającą ilością snu wykazywała istotne różnice w większości wyników zdrowotnych w zależności od czasu trwania snu, z tym wyjątkiem, że dorośli śpiący < 7 godzin mieli wyższe ciśnienie tętna niż ci, którzy spali > 7 godzin.
• W porównaniu z placebo BCQR nieznacznie poprawiał parametry snu u młodzieży, opóźniając czas jej przebudzenia i wydłużając czas przebywania w łóżku.

W PRAKTYCE:

„Sen może być ważnym i nowym celem poprawy stanu zdrowia osób chorych na T1D, szczególnie jeśli zapoczątkowany zostanie w okresie dojrzewania lub we wczesnym stadium cukrzycy” – napisali autorzy.

ŹRÓDŁO:

Doktor Stacey L. Simon i dr Janet K. Snell-Bergeon z kampusu medycznego Uniwersytetu Kolorado w Anschutz w Aurorze w Kolorado kierowały tym badaniem, które opublikowano w Internecie w czasopiśmie: Cukrzyca, otyłość i metabolizm.

OGRANICZENIA:

W badaniu brakowało polisomnografii lub oceny poziomu melatoniny, aby określić ilościowo rytmy dobowe i subiektywną ocenę jakości snu. Nie przeprowadzono także obiektywnego pomiaru czasu przyjmowania codziennych tabletek BCQR, które, jak przypuszcza się, przyjmowane rano, resetują rytm dobowy dla podwzgórzowej dopaminy i serotoniny. Zalecany czas snu wynoszący 8 godzin dla nastolatków nie został przyjęty jako wartość odcięcia ze względu na zbyt małą liczbę uczestników, którzy się zakwalifikowali. Na wyniki tego badania może mieć również wpływ fakt, że uczestnicy byli rekrutowani przez cały rok, podczas gdy nastolatki wykazują inne wzorce snu w ciągu roku akademickiego w porównaniu z przerwami szkolnymi.

UJAWNIENIA:

Praca ta została wsparta grantem JDRF. Dwóch autorów zadeklarowało otrzymanie sprzętu, honorariów za wykłady i wsparcie podróży konferencyjnych, które nie miały związku z niniejszym badaniem.