The przesilenie letnie czwartek oznacza koniec wiosny na półkuli północnej i początek zupełnie nowego sezonu, który obiecuje więcej ciepła i więcej światła słonecznego. Aby uczcić przejście do lata 2024 r., to wydarzenie astronomiczne stanowi swego rodzaju wielkie otwarcie: wszędzie nad równikiem będzie to najdłuższy dzień w roku.

Historycy uważają, że w Stonehenge, prehistorycznym pomniku z masywnych kamieni, będącym obecnie chronionym obiektem dziedzictwa kulturowego w południowej Anglii, starożytni ludzie zbudowali uroczystą okrągłą budowlę z ogromnych kamieni sarsen ze szczególnym zamiarem uczczenia i uczczenia przesilenia.

Uważa się, że Stonehenge, wzniesione w tajemniczy sposób około 2500 roku p.n.e., jest swego rodzaju terenem duchowym lub rytualnym, chociaż prawdziwe powody, dla których ludzie wpadli na pomysł jego budowy i do czego mogli go wykorzystać, wciąż nie są znane. Kamienie uniesiono i starannie ułożono w późnym neolicie, czyli epoce kamienia — w czasach, gdy stworzenie takiego pomnika byłoby genialnym osiągnięciem zaawansowanej konstrukcji i inżynierii.

Dla osoby stojącej w centrum Stonehenge układ jest zorientowany tak, aby kamienie precyzyjnie kadrowały wschód słońca podczas przesilenia letniego i zachód słońca podczas przesilenie zimowe. Co roku w oba przesilenia tysiące ludzi przybywa na to miejsce, aby na własne oczy zobaczyć to zjawisko.

Zaledwie dzień przed tegorocznym przesileniem letnim protestujący przeciwko zmianom klimatycznym spryskał Stonehenge pomarańczową farbą złożyć oświadczenie przeciwko paliwam kopalnym. Organizacja zarządzająca terenem Stonehenge, English Heritage, powiedziała CBS News, że incydent był „niezwykle denerwujący, a nasi kuratorzy badają rozmiary zniszczeń”, ale pomnik pozostał otwarty dla publiczności.

Co to jest przesilenie letnie?

Przesilenie jest technicznie początkiem lata na półkuli północnej, z jego odwrotnością, przesileniem zimowym, jednocześnie rozpoczynając zimę na półkuli południowej.

Dzieje się tak, gdy Ziemia, która jest nachylona względem swojej osi pod kątem 23,5 stopnia, osiąga maksymalny punkt, w którym północna połowa planety jest skierowana w stronę Słońca od czasu ostatniego przesilenia letniego. Ponieważ Ziemia stale obraca się wokół własnej osi i jednocześnie okrąża Słońce, to nachylenie daje każdej półkuli szansę na kąpiel w najdłuższym świetle dziennym tylko raz w roku.

Pory roku istnieją na Ziemi dzięki nachyleniu wynoszącemu 23,5 stopnia. Gdy planeta wiruje i podróżuje swoją orbitą około 365 dninachylona oś Ziemi oznacza kąty, pod którymi różne części jej powierzchni skierowane są w stronę słońca przesuwającego się w ciągu roku. Podczas przesilenia letniego na półkuli północnej, które zwykle przypada 20 lub 21 czerwca – w tym roku jest to 20 czerwca – kosmiczna mechanika przesuwa szczyt planety w stronę Słońca. Na biegunie północnym rozpoczyna się sześć miesięcy światła dziennego, podczas gdy na biegunie południowym oznacza to zamiast tego sześć miesięcy ciemności.

Warunki ulegają odwróceniu sześć miesięcy później, kiedy Ziemia dociera do punktu na swojej orbicie, w którym oś odchyla ją do tyłu, tak że Biegun Południowy znajduje się najbliżej Słońca. Tego dnia, zwykle 21 lub 22 grudnia, przesilenie zimowe na półkuli północnej przynosi najkrótszy odcinek światła dziennego, podczas gdy na półkuli południowej rozpoczyna się lato.

Tłumy gromadziły się w Stonehenge w grudniu, aby uczcić przesilenie zimowe.

Dlaczego 20 czerwca jest najdłuższym dniem w 2024 roku?

Biegun północny nigdy nie jest tak zwrócony w stronę słońca, jak podczas przesilenia letniego. To wyraźne nachylenie wystawia większą część półkuli północnej na działanie światła słonecznego w tym samym czasie niż w jakimkolwiek innym momencie obrotu Ziemi. Z perspektywy osoby na ziemi ekspozycja ta powoduje najdłuższy okres światła dziennego w ciągu 24 godzin, jaki występuje przez cały rok.

Według Narodowej Administracji Oceanicznej i Atmosferycznej w tym roku Biegun Północny osiąga najbardziej ekstremalne nachylenie 20 czerwca o godzinie 16:51 czasu wschodniego. Słońce znajduje się wówczas bezpośrednio nad Zwrotnikiem Raka, wzdłużna linia owija się poziomo wokół obwodu Ziemi na wysokości 23,5 stopnia nad równikiem. Linia przebiega przez Meksyk, Bahamy, Egipt, Arabię ​​Saudyjską, Indie i południowe Chiny.

Na drugim końcu cyklu, gdy Biegun Północny jest odchylony jak najdalej od Słońca, część półkuli północnej, do której dociera światło słoneczne, jest tak mała, jak to tylko możliwe. Dlatego przesilenie zimowe jest najkrótszym dniem w roku dla osób powyżej równika i najdłuższym dniem w roku dla osób poniżej.

Jak w historii obchodzono przesilenie letnie

Przesilenie letnie to wydarzenie, które cywilizacje obserwują i świętują od tysiącleci. Historycy uważają, że neolityczni ludzie, którzy zbudowali Stonehenge, byli częścią szerszej starożytnej kultury w północnej i środkowej Europie, która – zdaniem ekspertów – zdawała się uznawać przesilenia i zmieniające się pory roku w związku z rolnictwem i potencjalnie czasem cykli upraw.

Brytyjska organizacja non-profit National Trust w przeglądzie starożytnych tradycji przesilenia pisze, że wydarzenie to „było zazwyczaj obchodzone przez ludność celtycką, słowiańską i germańską rozpalaniem ognisk, które miały zwiększyć siłę słońca na pozostałą część sezonu upraw i zapewnić zdrowe zbiory. ” Według organizacji inne neolityczne kręgi kamienne, podobne do Stonehenge, również zostały zbudowane z myślą o przesileniach.

W dzisiejszych czasach ludzie świętują przesilenie w swój własny sposób, nawiązując do tradycyjnych ceremonii z czasów starożytnych. Festiwale i ogniska są powszechne w społecznościach na całym świecie. Jednak współcześni ludzie doceniają sezonowy tranzyt Ziemi na niezliczone sposoby. W zależności od tego, gdzie się odbywa, obchody przesilenia letniego mogą wyglądać jak mecz baseballowy o północy w Fairbanks na Alasce lub całodniowa impreza masowe spotkanie jogi na Times Square.