Międzynarodowy zespół badawczy przeanalizował wzorce ekspresji genów nowotworu na podstawie próbek pacjentów i ustalił, że sygnatura ekspresji genów komórek B i ekspresja białka CD19 były istotnie powiązane z poprawą przeżycia wolnego od zdarzeń u pacjentów leczonych axi-cel CAR T, ale nie standardową terapią. U pacjentów z niższym poziomem CD19 w komórkach nowotworowych występowały wzorce ekspresji genów powiązane z supresją odporności.

Obserwacje te sugerują, że środowisko odpornościowe nowotworu może odgrywać ważną rolę w regulowaniu terapii axi-cel i jej wynikach. Ponadto biomarkery związane z poprawą wyników terapii axi-cel zmniejszyły się w miarę, jak pacjenci otrzymywali więcej terapii, co sugeruje, że przyjmowanie axi-cel we wcześniejszych liniach leczenia jest niezbędne do zapewnienia lepszych wyników leczenia, twierdzą naukowcy, którzy opublikowali swoje badanie „Impact mikrośrodowiska nowotworu na skuteczność terapii limfocytami T CAR anty-CD19 lub chemioterapii i przeszczepu w chłoniaku z dużych komórek B” w Medycyna Natury.

„Badanie III fazy ZUMA-7 dotyczące chłoniaka z dużych limfocytów B drugiej linii wykazało wyższość terapii limfocytami T CAR anty-CD19 (aksikabtagen cyloleucel (axi-cel)) nad leczeniem standardowym (SOC; chemioterapia ratunkowa, po której następuje przeszczep układu krwiotwórczego). Tutaj przedstawiamy wcześniej określoną analizę eksploracyjną badającą związek między charakterystyką nowotworu przed leczeniem a skutecznością axi-cel w porównaniu z SOC” – piszą badacze. „Sygnatura ekspresji genów komórek B (GES) i ekspresja CD19 są znacząco powiązane z poprawionym przeżyciem wolnym od zdarzeń dla axi-cel, ale nie dla SOC. Axi-cel wykazał lepsze przeżycie wolne od zdarzeń w porównaniu z SOC, niezależnie od ekspresji GES i CD19 komórek B.

Wzajemne powiązanie między cechami komórek złośliwych a kontekstem immunologicznym

„Niska ekspresja CD19 w komórkach złośliwych korelowała z GES nowotworu składającym się z immunosupresyjnych genów zrębowych i mieloidalnych, co podkreśla wzajemne powiązanie między cechami komórek złośliwych a kontekstem immunologicznym znacząco wpływającym na wyniki axi-cel. Obciążenie nowotworem, dehydrogenaza mleczanowa i pochodzenie komórek wpłynęły na SOC w większym stopniu niż na wyniki axi-cel. Aktywacja komórek T i GES komórek B, które są związane z poprawą wyników leczenia axi-cel, zmniejszały się wraz ze zwiększaniem się liczby linii terapii.

„Dane te podkreślają różnice w mechanizmach oporności na axi-cel i SOC oraz potwierdzają wcześniejszą interwencję za pomocą axi-cel”.

W grupie otrzymującej standardową terapię naukowcy odkryli, że pacjenci z dużą masą nowotworu lub podwyższonym poziomem enzymu dehydrogenazy mleczanowej mieli krótsze przeżycie wolne od zdarzeń. Ponadto u pacjentów z podtypem molekularnym chłoniaka z dużych komórek B, który nie jest zarodkowy i przypomina centrum komórek B, wyniki leczenia standardowego były gorsze.

Natomiast podtypy molekularne nie były powiązane z wynikami badania axi-cel, co sugeruje, że axi-cel może przezwyciężyć pewne mechanizmy oporności na standardową terapię.

„Znajomość kontekstu immunologicznego jest niezbędna do zrozumienia mechanizmów działania i prawdopodobieństwa przedłużonej odpowiedzi na terapię komórkami T CAR. Łącznie dane te mogą pomóc w badaniach oceniających sposób postępowania z pacjentami w oparciu o biologię nowotworu i biomarkery, a także w opracowywaniu terapii nowej generacji” – powiedział dr Frederick L. Locke, kierownik wydziału przeszczepów krwi i szpiku oraz immunoterapii komórkowej w ośrodku raka Moffitta.

(Badanie to zostało sfinansowane przez firmę Kite, spółkę Gilead).