Kometa wraca w naszą stronę po 50 000 lat.

Według NASA brudna kula śnieżna była ostatnio odwiedzana w czasach neandertalczyków. Zbliży się na odległość 26 milionów mil (42 miliony kilometrów) od Ziemskiej Środy, po czym ponownie przyspieszy i prawdopodobnie nie wróci przez miliony lat.

Więc patrz w górę, wbrew tytułowi filmu o zabójczej komecie „Nie patrz w górę”.

Odkryta niecały rok temu, ta nieszkodliwa zielona kometa jest już widoczna na północnym nocnym niebie przez lornetki i małe teleskopy, a być może także gołym okiem w najciemniejszych zakątkach półkuli północnej. Oczekuje się, że będzie się rozjaśniać w miarę zbliżania się i wznoszenia wyżej nad horyzontem do końca stycznia, najlepiej widoczne w godzinach przedświtu. Do 10 lutego będzie blisko Marsa, dobrego punktu orientacyjnego.

Obserwatorzy nieba na półkuli południowej będą musieli poczekać do przyszłego miesiąca, aby zobaczyć.

Podczas gdy wiele komet zdobiło niebo w ciągu ostatniego roku, „ta wydaje się prawdopodobnie trochę większa, a przez to trochę jaśniejsza i zbliża się trochę bliżej orbity Ziemi” – powiedział guru śledzenia komet i asteroid z NASA, Paweł Chodas.

Ta długookresowa kometa, zielona od całego węgla w obłoku gazowym lub śpiączce otaczającej jądro, została odkryta w marcu ubiegłego roku przez astronomów za pomocą Zwicky Transient Facility, szerokokątnej kamery w Obserwatorium Palomar w Caltech. To wyjaśnia jej oficjalną, kłopotliwą nazwę: kometa C/2022 E3 (ZTF).

W środę będzie pędził między orbitami Ziemi i Marsa ze względną prędkością 128 500 mil na godzinę (207 000 kilometrów). Uważa się, że jego jądro ma średnicę około mili (1,6 km), a ogony rozciągają się na miliony mil (kilometrów).

Oczekuje się, że kometa nie będzie tak jasna jak Neowise w 2020 roku lub Hale-Bopp i Hyakutake w połowie lat 90.

Ale „będzie jasny dzięki bliskiemu przejściu przez Ziemię… co pozwala naukowcom przeprowadzać więcej eksperymentów, a publiczności zobaczyć piękną kometę” – napisała w e-mailu Karen Meech, astronom z University of Hawaii.

Naukowcy są pewni swoich obliczeń orbitalnych, według których ostatni przelot komety przez planetarne sąsiedztwo Układu Słonecznego miał miejsce 50 000 lat temu. Ale nie wiedzą, jak bardzo zbliżył się do Ziemi ani czy był w ogóle widoczny dla neandertalczyków, powiedział Chodas, dyrektor Center for Near Earth Object Studies w NASA Jet Propulsion Laboratory w Kalifornii.

Trudniej jednak ocenić, kiedy wróci.

Za każdym razem, gdy kometa omija Słońce i planety, ich przyciąganie grawitacyjne nieznacznie zmienia tor kuli lodowej, prowadząc z czasem do poważnych zmian kursu. Kolejna dzika karta: strumienie pyłu i gazu wypływające z komety, gdy nagrzewa się ona w pobliżu Słońca.

„Tak naprawdę nie wiemy dokładnie, jak bardzo popychają tę kometę” — powiedział Chodas.

Kometa – kapsuła czasu z powstającego Układu Słonecznego 4,5 miliarda lat temu – pochodzi z tak zwanego Obłoku Oorta daleko poza Plutonem. Uważa się, że ta głęboko zamarznięta przystań dla komet rozciąga się na ponad jedną czwartą drogi do następnej gwiazdy.

Chociaż kometa ZTF pochodzi z naszego Układu Słonecznego, nie możemy być pewni, że tam pozostanie, powiedział Chodas. Dodał, że jeśli zostanie wyrzucony z Układu Słonecznego, nigdy nie wróci.

Nie martw się, jeśli go przegapisz.

„W branży komet po prostu czekaj na następną, ponieważ są ich dziesiątki” – powiedział Chodas. „A następny może być większy, może być jaśniejszy, może być bliżej”.

Zapisz się do naszego cotygodniowy biuletyn aby uzyskać więcej anglojęzycznych wiadomości z EL PAÍS USA Edition