Wolverine dysponuje mieszanką supermocy: wyostrzonymi zmysłami, bardziej zwierzęcymi niż ludzkimi, szybkim gojeniem się ran, które czyni go praktycznie nieśmiertelnym, a także szkieletem/szponami pokrytymi niezniszczalnym metalem adamantium.

Adamantium jest obecnie synonimem Wolverine’a, ale jego początki sięgają wcześniejszej publikacji: „Avengers” nr 66 z 1969 r., opublikowanej pięć lat przed debiutem Wolverine’a w „Incredible Hulk” nr 180-181. Napisany przez Roya Thomasa i narysowany przez artystę Barry’ego Windsor-Smitha, zeszyt rozpoczyna trzyczęściową historię, w której adamantium jest bronią złoczyńcy. Którego? Ultrona, androida arcywroga Avengersów, którego wiele lat później zagrał James Spader w filmie Marvel Cinematic Universe „Avengers: Age of Ultron”.

„Avengers” nr 66 był trzecim głównym występem Ultrona, a od tamtej pory był on przedstawiany jako posiadający (prawie) niezniszczalną formę wykonaną z adamantium. Jeśli ma walczyć z Najpotężniejszymi Bohaterami Ziemi, sama stal nie wystarczy. Więc jak adamantium zostało ponownie wykorzystane przez Wolverine’a i stało się z nim o wiele silniej kojarzone?

Pochodzenie Ultrona to klasyczna opowieść o rebelii AI. Stworzony przez jednego z Avengersów, aby ulepszyć świat, zamiast tego postanowił go zniszczyć. Film opowiadał tę historię w stylu „Frankensteina” od samego początku, ale materiał źródłowy grał ją tajemniczo. Ultron zadebiutował jako zamaskowany złoczyńca „The Crimson Cowl” w „Avengers” nr 54 (autorstwa Thomasa i artysty Johna Buscemy), przewodząc nowej wersji zespołu superzłoczyńców Masters of Evil. (Był znany jako „Ultron-5”, co sugeruje, że nieustannie się ulepszał od momentu stworzenia).

Thomas i Buscema szybko przywrócili Ultrona-5 w „Avengers” nr 57, gdzie stworzył androida o imieniu Vision i wysłał go do Avengers. Podobnie jak postać Paula Bettany’ego w „Age of Ultron”, Vision z komiksów Marvela rozwija człowieczeństwo i pokonuje swojego twórcę, dołączając do Avengers. Ostatnia strona numeru to 10 paneli bezwładnej głowy Ultrona pozostawionych jako śmieci, z podpisem w postaci wiersza Percy’ego Bysshe Shelleya „Ozymandias”.

Komiksy Marvela

W kolejnym numerze #58 powracamy do przeszłości, by odkryć pochodzenie Ultrona: był sztuczną inteligencją stworzoną przez Avengers Hanka Pyma/Ant-Mana, która zbuntowała się i wymazała swojemu twórcy pamięć o swoim istnieniu.

Okładka „Avengers” nr 66 zapowiada „Wielką zdradę”. Numer rozpoczyna się zaproszeniem zespołu przez naukowca dr Myrona MacLaina do przetestowania wytrzymałości jego nowego metalu: adamantium. Pierwszy panel pokazuje Thora uderzającego Mjolnirem o niewidoczną powierzchnię, która wkrótce okazuje się być nieuszkodzonym adamantium. Niestety, Vision jest dotknięty protokołami zapasowymi pozostawionymi w jego syntetycznym umyśle i odbudowuje swojego pana w nowej formie — Ultrona-6. Następnie ożywiony Ultron kradnie adamantium i wykuwa sobie nowe ciało z metalu.

Roy Thomas, który był redaktorem naczelnym Marvela w latach 1972-1974, niedawno zaczął twierdzić, że jest współtwórcą Wolverine’a. (Nacisk na roszczenie.) Czy jako współtwórca Ultrona i adamantium, to on ponownie wykorzystał fikcyjny metal do pazurów Wolverine’a? Nie! Nawet Thomas nadal przyznaje, że pomysł wyszedł od pisarza Lena Weina, prawdziwego współtwórcy Wolverine’a obok artysty Johna Romity Sr.

W „Incredible Hulk” nr 181, tylko pazury Wolverine’a zostały określone jako „wykute z twardego jak diament adamantium”. Wein napisał, że pazury Wolverine’a są przymocowane do jego rękawic (nigdy ich nie chowa w „Incredible Hulk” nr 181). Kiedy scenarzysta Chris Claremont przejął „X-Men”, ujawnił, że pazury Wolverine’a były częścią jego ciała, co doprowadziło do pierwszej wzmianki o jego szkielecie z adamantium w „X-Men” nr 126 (narysowanym przez Johna Byrne’a). 22 lata po tym, jak Barry Windsor-Smith narysował pierwszy komiks Marvela z udziałem adamantium, opowiedział, jak Wolverine zdobył ten adamantiumowy szkielet w historii z 1991 roku „Weapon X”.

Chyba nie muszę ci mówić, że Wolverine jest przełomową postacią X-Menów w komiksach i kreskówkach, I film. Ponieważ jest jedną z najsłynniejszych postaci Marvela, adamantium jest najczęściej kojarzone z nim. Ponadto, chociaż robot-złoczyńca wykonany z niezniszczalnego metalu jest bardziej intuicyjny niż mężczyzna z metalowym szkieletem, jest to również mniej unikalna koncepcja postaci.

Mimo to adamantiumowa skorupa Ultrona jest nadal uznawanym faktem w komiksach Marvela. Historie Ultrona często przedstawiają go jako niemal niezwyciężonego dzięki jego adamantiumowemu ciału; może walczyć ze wszystkimi Avengersami sam, a drużyna nigdy nie może go pokonać prostymi ciosami.

W „Avengers” nr 68, zakończeniu pierwszej historii Ultrona z adamantium, próbuje on wyrwać naukowe sekrety z umysłu dr MacLaina. MacLain (w rzeczywistości przebrany Hank Pym) zalewa umysł Ultrona jedną, obezwładniającą myślą: „Nie zabijaj”. W „Avengers” nr 162, „The Bride of Ultron”, autorstwa Jima Shootera i George’a Péreza, Iron Man zmusza Ultrona do wycofania się, grożąc zniszczeniem jego bezwładnej towarzyszki, Jocasty. W „Avengers” nr 171 (również autorstwa Shootera i Péreza) Ultron chwali się swoim adamantiumowym ciałem, dopóki Scarlet Witch nie sprawi, że jego „molekularny reorganizator” nie zawiedzie swoimi mocami heksowymi.

W „Avengers” nr 202 autorstwa Davida Michelinie i Péreza, w Stark Industries znika trochę adamantium, a Avengers podejrzewają powrót Ultrona. Mają rację; wyprał mózg Tony’emu Starkowi, aby go ożywić. Tym razem Ultron zostaje pokonany, gdy Hawkeye wrzuca go do kadzi z roztopionym adamantium, które twardnieje wokół Ultrona i zamraża go w miejscu.

Komiksy Marvela

W fabule z 1999 roku „Ultron Unlimited” napisanej przez Kurta Busieka i narysowanej przez Péreza, Ultron zostaje pokonany przez „antarktyczne vibranium”. Jest to substancja, która rozpuszcza wszystkie inne metale — nawet adamantium.

„Avengers: Age of Ultron” zaadaptował pomysł Ultrona poszukującego niezniszczalnego metalu, aby ulepszyć siebie i stworzyć broń zagłady. W filmie jednak jest to vibranium — Inny niezniszczalny metal Marvela, kojarzony głównie z Czarną Panterą. W 2015 roku Marvel Studios zrobiło nie mają prawa do ekranizacji Wolverine’a, ale był ustanawiając Czarną Panterę jako gwiazdę. (Zadebiutował, grany przez zmarłego Chadwicka Bosemana, w filmie z 2016 r. „Kapitan Ameryka: Wojna bohaterów”). Marvel postanowił więc powiązać Ultrona z superbohaterem, do którego faktycznie mieli prawa. Teraz, gdy Marvel Studios robi mają Wolverine’a, wprowadzą adamantium w „Kapitanie Ameryce: Nowym wspaniałym świecie”.

Zmiana adamantium na vibranium w „Age of Ultron” jest całkowicie nieszkodliwa. dużo bardziej znaczącą jest zmiana twórcy Ultrona z Hanka Pyma na Tony’ego Starka. Rozumiem Dlaczego Whedon to zrobił; Ant-Man nie był jeszcze w MCU, podczas gdy Iron Man był jego centrum. Bardziej sensowne jest, aby twój obecny główny bohater rozpoczął twoją historię, niż wprowadzanie zupełnie nowej postaci, aby to zrobić. Tony, inżynier z doświadczeniem w robotyce, prawdopodobnie ma nawet większy sens jako twórca AI niż Hank, fizyk i zoolog.

Ale ta zmiana ma konsekwencje dla charakteru Ultrona. Ważne jest, że jego twórcą jest Ant-Man, przegrany Avengers. Najważniejszym osiągnięciem Pyma nie był żaden superbohaterski czyn — to było zbudowanie potwora. W „Ultron Unlimited” Busiek wstawił elegancki retcon, w którym Hank zaprojektował sztuczną inteligencję Ultrona, kopiując swoją własną osobowość. Ultron jest jego synem i jego mrocznym lustrem; wstręt Hanka do samego siebie nabrał kształtu i ma zdolność do nadawania tym uczuciom powodu. Powodem, dla którego Ultron nienawidzi ludzkości, jest to, że ma w sobie wszystkie urazy Hanka, które w nim kipią, bez żadnego współczucia, które mogłoby je złagodzić. Powieść graficzna Ricka Remendera i Jerome’a ​​Openy „Avengers: Rage of Ultron” obnaża to wszystko:

Komiksy Marvela

Tony nie ma kompleksu niższości, wręcz przeciwnie. Zamiast tego, obsesje Ultrona są bardziej mglistą potrzebą „naprawienia świata”. Jego robotyczna logika dyktuje, że najszybszą drogą do „pokoju w naszych czasach” jest wyginięcie ludzkości. Ultron MCU jest po prostu sarkastycznym Skynetem, podczas gdy wersja komiksowa jest androidem Edypem.

Dużą krytyką wyboru obsadzenia Roberta Downeya Jr. w roli Doktora Victora Von Dooma jest to, że czyni to Dooma po prostu złym Iron Manem, co marginalizuje jego postać. Ten grzech pierworodny sięga aż do tego, jak „Avengers: Age of Ultron” zaadaptowało swojego złoczyńcę.