Londyn: Z naszego nowego przeglądu wynika, że ​​zmiany klimatyczne pogarszają objawy niektórych schorzeń mózgu. Do schorzeń, które mogą się pogorszyć wraz ze wzrostem temperatury i wilgotności, zalicza się udar, migreny, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, epilepsję, stwardnienie rozsiane, schizofrenię, chorobę Alzheimera i chorobę Parkinsona. Nasze mózgi są odpowiedzialne za radzenie sobie z wyzwaniami środowiskowymi, przed którymi stoimy, zwłaszcza wyższymi temperaturami i wilgotnością, na przykład poprzez wywoływanie pocenia się i kazanie nam, abyśmy przenieśli się ze słońca do cienia. Każdy z miliardów neuronów w naszym mózgu przypomina uczący się, dostosowujący się komputer, składający się z wielu elektrycznie aktywnych elementów. Wiele z tych komponentów pracuje z różną szybkością w zależności od temperatury otoczenia i zaprojektowano je tak, aby współpracowały ze sobą w wąskim zakresie temperatur. Nasze ciała i wszystkie ich elementy funkcjonują dobrze w granicach, do których przystosowaliśmy się przez tysiąclecia.

Ludzie wyewoluowali w Afryce i ogólnie czują się komfortowo w temperaturze pomiędzy 20˚C a 26˚C i wilgotności od 20% do 80%. W rzeczywistości wiele elementów mózgu pracuje blisko górnego zakresu swoich zakresów temperatur, co oznacza, że ​​niewielki wzrost temperatury lub wilgotności może spowodować, że przestaną tak dobrze ze sobą współdziałać.

Kiedy te warunki środowiskowe szybko osiągają nietypowy zakres, jak ma to miejsce w przypadku ekstremalnych temperatur i wilgotności związanych ze zmianami klimatycznymi, nasz mózg ma trudności z regulacją temperatury i zaczyna działać nieprawidłowo.

Niektóre choroby mogą już zakłócać pocenie się, niezbędne do zachowania chłodu lub świadomości, że jest za gorąco. Niektóre leki stosowane w leczeniu schorzeń neurologicznych i psychiatrycznych dodatkowo komplikują problem, upośledzając zdolność organizmu do reagowania – zmniejszając pocenie się lub zakłócając mechanizm regulujący temperaturę w naszym mózgu.

Skutki te pogłębiają się w wyniku fal upałów. Na przykład fale upałów zakłócają sen, a zaburzenia snu pogarszają stany takie jak padaczka. Fale upałów mogą sprawić, że wadliwe okablowanie w mózgu będzie jeszcze gorzej pracować, dlatego objawy u osób chorych na stwardnienie rozsiane mogą się nasilić w czasie upału. Wyższe temperatury mogą sprawić, że krew będzie gęstsza i bardziej podatna na krzepnięcie z powodu odwodnienia podczas fal upałów, co prowadzi do udarów.

Jest zatem jasne, że zmiany klimatyczne będą miały wpływ na wiele osób cierpiących na choroby neurologiczne, często na wiele różnych sposobów. Wraz ze wzrostem temperatury coraz częstsze są hospitalizacje z powodu demencji. Kontrola napadów może się pogorszyć w przypadku padaczki, objawy mogą się pogorszyć w przypadku stwardnienia rozsianego, a częstość występowania udaru może wzrosnąć, co wiąże się z większą liczbą zgonów związanych z udarem. Wiele powszechnych i poważnych schorzeń psychicznych, takich jak schizofrenia, również ulega pogorszeniu, a liczba przyjęć do szpitali wzrasta.

Podczas europejskiej fali upałów w 2003 r. około 20% nadmiernych zgonów dotyczyło osób z chorobami neurologicznymi.

Nietypowe lokalne ekstremalne temperatury, większe niż zwykle wahania temperatury w ciągu dnia oraz niekorzystne zdarzenia pogodowe, takie jak fale upałów, burze i powodzie, mogą pogorszyć stan neurologiczny. Konsekwencje te dodatkowo komplikują szczególne okoliczności. Na przykład efekt ogrzewania środowiska miejskiego i brak terenów zielonych mogą spotęgować szkodliwy wpływ fali upałów na choroby neurologiczne i psychiatryczne.

Globalna skala osób cierpiących na schorzenia neurologiczne i psychiatryczne, na które zmiany klimatyczne mogą mieć niekorzystny wpływ, jest ogromna. Na padaczkę choruje około 60 milionów ludzi na całym świecie. Na całym świecie na demencję cierpi około 55 milionów ludzi, z czego ponad 60% żyje w krajach o niskich i średnich dochodach. Przewiduje się, że w miarę starzenia się światowej populacji liczba ta wzrośnie do ponad 150 milionów do roku 2050. Udar mózgu jest drugą najczęstszą przyczyną zgonów i główną przyczyną niepełnosprawności na świecie.

Oferować pomoc

Wyraźna jest szersza potrzeba zajęcia się samą zmianą klimatu. Obecnie potrzebne są środki łagodzące prowadzone przez rządy w ramach koordynacji międzynarodowej. Jednak miną lata, zanim poważne wysiłki zaczną przynosić realne zmiany. W międzyczasie możemy pomóc osobom cierpiącym na choroby neurologiczne, dostarczając dostosowanych informacji na temat zagrożeń związanych z niekorzystnymi zjawiskami pogodowymi i ekstremalnymi temperaturami.

Lekarze i eksperci ds. zdrowia publicznego mogą wyjaśnić, jak zmniejszyć to ryzyko. Możemy dostosować lokalne systemy ostrzegania o pogodzie i zdrowiu do chorób neurologicznych. Możemy także współpracować z osobami dotkniętymi katastrofą, ich rodzinami i opiekunami, aby mieć pewność, że ostrzeżenia i reakcje dotyczące warunków pogodowych i zdrowotnych będą miały sens dla dotkniętych społeczności i będą mogły zostać wdrożone.

Jeśli nie zaczniemy zajmować się zmianami klimatycznymi w ramach opieki neurologicznej, istnieje ryzyko utraty korzyści płynących z postępu naukowego. Być może najważniejsze jest to, że choroby neurologiczne dają wgląd w to, co może się stać ze zdrowym mózgiem, wykraczającym poza granice wyznaczone ewolucyjnie i behawioralną zdolność do adaptacji.

Możliwość ta staje się coraz bardziej prawdopodobna w miarę, jak w dalszym ciągu nie potrafimy stawić czoła zmianom klimatycznym. Aby nadal żyć tak, jak chcemy, powinniśmy zwracać większą uwagę na wrażenie, że robi się za gorąco i przeciwdziałać zmianom klimatycznym. Jesteśmy zależni od naszych mózgów: zmiany klimatyczne są dla nich niekorzystne. (Rozmowa)

NSA NSA