W czwartek, 9 listopada, Wydział Antropologii Pomona College i im Program Nauka, Technologia i Społeczeństwo gościł Kim TallBear na wykładzie zatytułowanym „The Geneticist’s Vanishing Indian vs. Indigenous Collective Presence”. Ponad 50 osób wzięło udział w przemówieniu TallBear, które odbyło się w Hahn Hall w Pomona.

TallBear jest profesorem studiów tubylczych i kanadyjską katedrą badawczą w Ludność rdzenna, technonauka i społeczeństwo na Uniwersytecie Alberty. Jest także autorką czterech książek nt Testy DNA i nauka o rasie i obywatel Oyate Sisseton-Wahpeton plemię.

TallBear został zaproszony do Pomony przez adiunkta antropologii Christinę Bejarano, która wcześniej przydzieliła jedną z książek TallBear — „DNA rdzennych Amerykanów: przynależność plemienna i fałszywa obietnica nauk genetycznych” — na zajęcia z antropologii genetyki.

„Miałem tylko nadzieję, że przyjdzie i wzbogaci dyskusję wszystkich wokół tych kwestii, które stanowią wyzwanie do zrozumienia” – powiedziała Bejarano TSL. „Ważne jest, aby uzyskać jak najwięcej perspektyw”.

TallBear rozpoczęła swoje wystąpienie od omówienia terminologii używanej w odniesieniu do rdzennej ludności. Zauważyła, że ​​na całym świecie różne terminy mają różne znaczenie i że zawsze najlepiej jest używać terminów specyficznych dla ludzi i narodów.

„Rozmawianie o terminologii dotyczącej rdzennej ludności ma kontekst geograficzny, czasowy i polityczny” – stwierdziła. „Kiedy mówisz o rdzennej ludności, zawsze znajdzie się ktoś, komu nie spodoba się słowo, którego użyjesz, w zależności od tego, skąd i kiedy pochodzi. Nigdy nie wolno ci być leniwym.”

TallBear wyjaśnił, że termin „rdzenni” najlepiej sprawdza się w obu Amerykach i może działać jako termin ogólny, który pomaga ludności tubylczej organizować się na całym świecie. Jednak TallBear zauważył, że używanie tego konkretnego terminu ma wady.

„Umożliwia to coraz bardziej rozwiązłe definicje. Dlatego teraz zaczyna się słyszeć, jak ludzie mówią o byciu rdzennymi mieszkańcami w oparciu o jakieś dawno temu pochodzenie, bez związku z żywą społecznością zbiorową” – powiedziała.

Centralna część jej wystąpienia skupiała się na micie „Znikającego Indianina”, który wywarł wpływ na amerykańskie myślenie.

„Pogląd, że rdzenni mieszkańcy mają zniknąć, jest obecnie cenionym amerykańskim mitem mającym ponad 200 lat. Wciąż to słyszymy i wciąż oczekujemy, że „czerwona rasa” wygaśnie, pozostawiając puste tereny dla nieuniknionej okupacji i rozwoju przez białą cywilizację” – stwierdziła.

Następnie TallBear omówił wpływ tego mitu na nauki genomiczne.

„Te rzeczy przenikają nasze społeczeństwo” – powiedziała. „Ponieważ naukowcy są obywatelami i członkami naszego społeczeństwa, nie są zwolnieni z tego rodzaju szeroko rozpowszechnionych podstępnych idei w sposobie, w jaki myślimy o rasie w tym kraju, a także na całym świecie”.

TallBear wyjaśnił, że wbrew mitowi o Znikających Indianach, liczba ludności określanej jako rdzenni mieszkańcy w rzeczywistości rośnie na całym świecie.

„250–600 milionów osób na całym świecie należy do ponad 4000 grup rdzennych ludności” – stwierdziła. „W Stanach Zjednoczonych mamy jeden z najwyższych wskaźników urodzeń spośród wszystkich grup podzielonych na kategorie etniczne lub rasowe”.

Następnie nakreśliła kluczowe różnice między genomiczną definicją rdzenności a definicjami ludności rdzennej, zauważając, że definicja genomowa koncentruje się na pochodzeniu genetycznym od określonych populacji, a nie na tym, co jej zdaniem faktycznie jednoczy dzisiejszą ludność rdzenną.

„Rdzenna definicja rdzenności stanowi wyzwanie dla państwa, państwa kolonialnego i państwa zasymilowanego” – stwierdziła. „Definicja genomu pośrednio wspiera wizję państwa osadniczego… będą o tym mówić w sposób sugerujący zastój, który nie oznacza dynamizmu, wzrostu, ciągłych zmian i samorządności”.

W swoim przemówieniu TallBear zapewniła, że ​​chociaż istnieje wiele problemów związanych ze sposobem, w jaki obecnie funkcjonują definicje genomu, rdzenni mieszkańcy muszą zaangażować się w naukę.

„Musimy angażować się w naukę i technologię, ale myślę, że musimy to robić na własnych warunkach i z naszym doradcą naukowym, który rozumie nie tylko naukę i technologię, z którymi mamy do czynienia, ale także rozumie naszą historię polityczną, nasze regulacje, naszą kulturę”.

Isabel Held SC ’26 do wzięcia udziału w wykładzie zainspirowała się rozmowa z przyjaciółką, która uczęszczała na zajęcia Bejarano.

„To było dla mnie coś nowego, jeśli chodzi o genetykę i rasę” – powiedziała. „Uważałem, że to bardzo interesujące”.

Wizytujący adiunkt filozofii Jordan Daniels również wziął udział w przemówieniu TallBear, zauważając, że było ono „niezwykle przystępne”.

„Znałem niektóre kwestie, o których mówiła, ale naprawdę ceniłem sobie poznanie konkretnych przypadków, takich jak Człowiek z Kennewick” – powiedział Daniels. „Uważam, że dyskusja TallBear na temat tożsamości konstytuowanej przez relacje i praktyki kulturowe, a nie markery genetyczne lub świadomy samoopis, jest naprawdę przekonująca, szczególnie w kontekście suwerenności i samostanowienia rdzennej ludności”.

TallBear współpracuje obecnie z programem staży letnich, szkoląc rdzennych naukowców, aby byli bardziej krytyczni wobec teorii rasy odziedziczonej z przeszłości.

„Ruch rdzennych mieszkańców polega na rzucaniu wyzwania państwu, państwu osadniczemu lub państwu kolonialnemu” – powiedział TallBear. „Jesteśmy tutaj. Chcemy zarządzania naszą ziemią, naszymi terytoriami i naszą ludnością. Nie tylko Ty decydujesz, kim jesteśmy i jacy jesteśmy.