Żółwie Maxa doskonale uchwyciły mój czas spędzony w szkole średniej z powodu niepokoju – i każdy powinien to zobaczyć
Więc… przez długi czas nie czułem się dobrze.
Rozpocznę ten artykuł stwierdzeniem, że jako dziecko miałem wiele problemów związanych z poczuciem własnej wartości, zdrowiem psychicznym i wieloma innymi problemami. W podstawówce i gimnazjum byłem prześladowany do granic możliwości i przez tę traumę dorastałem z coraz większą liczbą wyzwań, które do dziś mnie dręczą.
To prawda, nie sądzę, żeby było ich tak dużo, jak kiedyś. To jest zajęte bardzo terapii i pomocy innych, aby stać się pewną siebie, na wpół dorosłą osobą, jaką jestem dzisiaj. To nie znaczy, że wciąż nie ma dni, w których cofam się i czuję się, jakbym była tą prostą dziewczyną w liceum, która miała istotne niepokój o wszystko wokół siebie i o siebie.
Kiedy zacząłem mieć wiele problemów, które negatywnie na mnie wpływały, zacząłem czytać jako oparcie. Wejście w światy fikcyjnych postaci zawsze pomagało mi uciec od kłopotów życia – może dlatego tak mnie to ekscytuje wiele ekranizacji książek lub dlaczego dosłownie nie mogę się doczekać the ACOTAR Widowisko telewizyjne wychodzi na jaw; Lubię uciec, nawet teraz.
Jedna książka, która pomogła mi jako nastolatkowi/młodemu dorosłemu był Żółwie całą drogę w dół, powieść Johna Greena opowiadająca historię Azy, młodej kobiety cierpiącej w szkole średniej na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) i stany lękowe. I oczywiście, podobnie jak inne powieści Greena, książka doczekała się adaptacji filmowej i jest teraz dostępna w serwisie Max. Postanowiłem to sprawdzić i jako osoba, która uwielbia książkę – i film – Aza jest idealnym odzwierciedleniem mojego życia z lękami w szkole średniej – i potrzebuję, aby więcej ludzi obejrzało ten film.
Isabela Merced autentycznie ukazuje, jak to jest żyć z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi i stanami lękowymi
Od kilku lat jestem fanką Isabeli Merced. Choć zaczęła karierę w Nickelodeon długo po tym, jak przestałem oglądać tę stację, z biegiem czasu widziałem, jak jej kariera rozwija się coraz bardziej. Ona byla w Dora i zaginione miasto złota, Słodka dziewczyna, Niech pada śnieg i Ojciec panny młodej —w wielu filmach, w których ją pokochałem.
Zamierza nawet zagrać Dinę Sezon 2 Ostatni z nas, mój ulubiony adaptacja gry wideo. Uwielbiam to, że otrzymuje pochwały, na które zawsze według mnie zasługiwała.
Jej portret Azy w Żółwie całą drogę w dół dotknęła czegoś głębokiego w mojej duszy. Moje wewnętrzne dziecko uśmiechało się i płakało, widząc jej surowy i szczery występ, ponieważ Aza taka była wszystko Byłem w szkole średniej.
To prawda, że nie miałam zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, ale cierpiałam na silny lęk i te głośne, natrętne myśli zawładnęły moim codziennym życiem. Nie mogłem poprawnie myśleć, działać ani działać wszystko bez zadawania sobie pytań… i to było męczące.
Merced doskonale ożywił Azę i jestem pewien, że wiele osób – nie tylko ja – również w to wierzy.
Atak paniki Azy był tak realny, że przypomniały mi się moje własne doświadczenia
Nie zliczę, ile razy w życiu miałem atak paniki. Chyba straciłem rachubę w tym momencie. I moment, w którym Aza ma jednego Żółwie aż w dół, Poczułem, że powracają wspomnienia do tych, które przeżyłem.
Hollywood nigdy nie miało najlepszych osiągnięć w przedstawianiu zdrowia psychicznego. Były aktorzy ujawniający swoje zmagania z lękiem które pomogły we właściwym przedstawieniu, ale nie doszło do punktu, w którym wszystko zostało dokładnie omówione. Tam są filmy o zdrowiu psychicznym które szczerze dotyczą lęku, depresji, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych i innych, ale większość ma tendencję do nadmiernego dramatyzowania.
Jednakże, Żółwie całą drogę w dół czy to nie to. Załamanie Azy – kiedy jej się zdarza – jest mocne, ponieważ to czuje Więc realistyczny. Pojawia się po traumatycznym incydencie, powoli ropie i przeradza się w coś, czego nie może kontrolować, dopóki jej umysł nie podejmuje własnych decyzji, przeradzając się w wstręt do siebie. To szczere, smutne i trafia w samo sedno.
Przyjaźń między Daisy i Azą była również wierna mojej własnej przyjaźni
Człowieku, mógłbym opowiadać o Daisy i Azie godzinami.
Kiedy zobaczyłem na ekranie Isabelę Merced i Cree Cicchino, wiedziałem, że są najlepszymi przyjaciółkami, a przynajmniej tak to przedstawiali bardzo Dobrze. Daisy przypomniała mi moją najlepszą przyjaciółkę z domu, która była przy mnie w najmroczniejszych godzinach.
Najbardziej w nich kocham to, że tak się czują prawdziwy. Jako osoba, która przeżyła najgorsze i najlepsze chwile ze swoimi najbliższymi przyjaciółmi, Aza i Daisy są idealnym odzwierciedleniem współczesnej kobiecej przyjaźni. Wytrzymamy to wszystko. Czasami frustrujemy się nawzajem, co może nawet prowadzić do kłótni, ale mimo to kochamy się. Dbamy o siebie nawzajem. I stąd wiesz, że to prawda.
Doceniam także to, jak ukazuje, jak wstyd z powodu choroby psychicznej może być tak realny
Rozmowa o chorobach psychicznych jest tematem, którym interesuje się współczesne społeczeństwo. Jednak nawet wtedy ludzie nadal nie do końca to rozumieją, jeśli sami przez to nie przechodzą. Często może to prowadzić do tego, że ludzie będą mówić nienawistne rzeczy lub sprawić, że poczują się zawstydzeni z powodu tego, przez co przechodzą.
Chociaż z Azy nie wyśmiewano się w najmniejszym stopniu z powodu jej myśli, odczuwa wstyd. Jest to tak ogromna część jej charakteru, że trzyma ją z daleka od przyjaciół i rodziny i często kieruje młodą kobietę na ścieżkę, która przynosi same niefortunne okoliczności – takie jak atak paniki. Nie mówi ludziom o swoich myślach, bo się ich wstydzi i nie chce ich wytrącać z równowagi.
To prawda pod wieloma względami. I całkowicie to rozumiem.
Przez długi czas miałem to samo zdanie na temat leków
Pozwólcie, że będę szczery i powiem, że w miarę starzenia się znalazłem sposoby na poradzenie sobie z lękiem. Ale przez jakiś czas zastanawiałem się nad przyjmowaniem leków – i miałem te same myśli co Aza.
Jej myślenie, że leki ujarzmiają prawdziwego ciebie i że to nie z nią ludzie spotykają się na lekach, ale w jakiejś innej wersji, w której ona nie ma takich myśli, jest naturalnym odczuciem. Zajęło mi trochę czasu zaakceptowanie faktu, że leki nie są w stanie cię zmienić. Służy Ci pomocą przez większość czasu, pod warunkiem, że jest używany w sposób odpowiedzialny.
Nawet wtedy nie jest aż tak szokujące, że tak się czuła – myślę, że wiele osób przynajmniej raz w życiu czuło się w ten sposób.
A zakończenie było szczególnie mocne
Zakończenia nie zdradzę, bo nie chcę nikomu zepsuć zabawy, ale powiem to otwarcie Żółwie aż do końca zakończenie było jednym z najlepszych, jakie widziałem w przypadku filmu o zdrowiu psychicznym.
Nie mogę zbyt wiele powiedzieć, nie ujawniając dokładnie, co się dzieje, ale jest to realistyczne i dlatego tak mocno uderza. Chodzi o to poczucie nadziei, które może towarzyszyć Ci w najciemniejszych chwilach i że wszystko może ułożyć się na lepsze, mimo że Twój umysł myśli, że tak się nie stanie. Chodzi o to, aby być uczciwym wobec wyzwań, które na pewno pojawią się w twoim życiu i być gotowym, aby stawić im czoła z tymi, których kochasz.
Ten motyw – że życie jest piękne i pełne wyzwań, ale jest w nim tyle nadziei na „pełne życie” – jest idealny, szczególnie dla tych, którzy przeżywają trudne chwile. I dlatego chcę, żeby wszyscy obejrzeli ten film i cieszyli się nim takim, jakim jest – filmem o akceptowaniu tego, kim się jest i kochaniu go, znaniu swoich słabych punktów, ale używaniu tego jako siły do dalszego działania.
Słuchaj, wiele filmów wyszło lub wyjdzie w ramach Harmonogram filmów na rok 2024. Tam są nadchodzące filmy o superbohaterach jak długo oczekiwany Deadpoola i Wolverine’a albo nowy Furiosa prequel, lub wiele innych.
Ale Żółwie całą drogę w dół to pierwszy film w tym roku – cholera, od lat, jeśli mamy być szczerzy – który poruszył coś tak głęboko, że czuję potrzebę polecenia go każdemu.
Mam szczęście, że żyję w czasach, w których mogę oglądać takie filmy, i jestem bardzo wdzięczny za możliwość dzielenia się tym z innymi.
Przesyłaj strumieniowo żółwie do samego końca na Max.
