Cel biegły rachunek różniczkowy jest rozwiązanie problemu ramki wnioskowania. Reprezentatywna część problemu ramowego zawiera listę wszystkich działań, które nie mają żadnych skutków ubocznych.

Część wnioskowania polega na ustaleniu, czym są te nieefekty. Ta ostatnia dotyczy każdej płynnej wartości potrzebnej do udowodnienia twierdzenia w sytuacji innej niż ta, dla której zostało podane lub która wynika z działania lub zdarzenia. Każda z tych płynnych wartości musi być przenoszona od miejsca, w którym pojawia się po raz pierwszy, przez każdą sytuację pośrednią, do miejsca, w którym jest używana. Odbywa się to za pomocą różnych przykładów odpowiednich aksjomatów.

Na przykład, gdy aksjomaty stanu następcy są używane w Rachunek sytuacyjny, niezależnie od tego, czy rozumowanie odbywa się do przodu w czasie, czy wstecz, oraz w przypadku rachunku zdarzeń, kiedy przeżycie musi zostać udowodnione osobno dla każdej płynnej wartości. Problem ramki wnioskowania zwiększa pracę obliczeniową tylko wtedy, gdy wymagane są wszystkie płynne wartości. Ale rozwiązanie problemu z ramką wnioskowania może być bardziej wartościowe, ponieważ więcej biegłych musi pozostać niezmienionych w wielu różnych sytuacjach lub wydarzeniach.

Zamiar

Na podstawie programowanie logiczne Formalizm, płynny rachunek różniczkowy rozwiązuje problem układu wnioskowania, opisując efekty działań w kategoriach tego, jak działanie zmienia stan. Zastosowanie aksjomatu aktualizacji jednego stanu jest zawsze wystarczające, aby określić zmianę spowodowaną przez dane działanie. Metoda aksjomatyzacji rachunku Fluent opiera się na funkcji zwanej stanami, która łączy sytuację „s” z tym, jak świat jest w tej sytuacji. Te stany świata to grupy biegłych, które są reifikowane lub traktowane jako terminy, aby osiągnąć ten cel.

W logice pierwszego rzędu fluenty mogą być reprezentowane przez predykaty z argumentem zależnym od czasu. Jest to jeden ze sposobów logicznego myślenia o działaniach. Na przykład warunek „pudełko jest na stole” nie może zostać przedstawiony, jeśli może się zmieniać w czasie. Potrzebny jest trzeci argument predykatu, aby powiedzieć, kiedy pudełko jest na stole: „pudełko jest na stole na raz”. W rachunku sytuacyjnym ten sposób myślenia o fluentach zmienia się poprzez zastosowanie kolejności działań z przeszłości zamiast z teraźniejszości. Funkcja może również wyświetlać płynnie, jeśli pominięto argument czasu. Na przykład może to oznaczać, że pudełko jest na stole, gdzie jest funkcją, a nie predykatem.

Wniosek

Cel płynnego rachunku różniczkowego jest rozwiązanie problemu układu wnioskowania. W logice pierwszego rzędu jest to formalny sposób mówienia o domenach, które zmieniają się w czasie. Fluent calculus jest podobny do rachunku sytuacyjnego, ale główna różnica polega na tym, że sytuacje są postrzegane jako symbole stanów. Z tego powodu mówi się, że fluenty, które są pokazane przez funkcje, są reifikowane. Kiedy używasz zreifikowanych fluentów, potrzebujesz osobnego predykatu, aby stwierdzić, czy dana płynność jest prawdziwa. Na przykład „jest na stole w danym momencie” oznacza, że ​​pudełko znajduje się na stole w tym czasie. „Orzeczenie” jest częścią zdania, które mówi, kiedy „jest” jest prawdziwe.

Ponadto w rachunek zdarzeń, płynne są pokazane w ten sposób. Niektóre fluenty można przedstawić na różne sposoby jako funkcje. Na przykład położenie pudełka można zademonstrować za pomocą funkcji, której wartością jest obiekt, na którym stoi pudełko. Na przykład fluenty funkcjonalne to warunki określające warunki, które można przedstawić w ten sposób. Ponadto w logice pierwszego rzędu można zgłaszać roszczenia dotyczące wartości tych funkcji.