Warstwa ozonowa jest na dobrej drodze, aby w pełni odbudować się po wyczerpaniu w ciągu najbliższych czterech dekad, powiedział w poniedziałek panel naukowców zebranych przez ONZ.

W przeprowadzanej co cztery lata ocenie postępów Protokołu montrealskiego, porozumienia z 1987 r. zawartego między ponad 180 krajami w sprawie stopniowego wycofywania chemikaliów powodujących zubożenie warstwy ozonowej, grupa potwierdziła prawie 99% redukcję emisji substancji uszkadzających warstwę ozonową zakazanych w porozumieniu . Pozwala to warstwie ozonowej — części stratosfery, która zawiera wysokie stężenia ozonu lub trójtlenu (O3), który pochłania promienie ultrafioletowe (UV) — na stopniową odbudowę. Zjawisko zubożenia warstwy ozonowej zostało po raz pierwszy odkryte w latach 70. XX wieku, a Stany Zjednoczone zakazały „nieistotnego” stosowania CFC w puszkach aerozolowych w 1978 r., ale odkrycie w 1984 r. dziury w warstwie ozonowej nad Antarktydą zachęciło społeczność międzynarodową do działania.

„W górnej stratosferze iw dziurze ozonowej widzimy, że sytuacja się poprawia” – powiedział Associated Press Paul Newman, współprzewodniczący raportu naukowego.

Jeśli obecne tendencje się utrzymają, ocena przewiduje, że do 2040 r. średnia grubość warstwy ozonowej powróci do poziomu z 1980 r. Ponieważ warstwa ozonowa najbardziej przerzedziła się na biegunach, oczekuje się, że do 2045 r. powróci do poziomów sprzed wyczerpywania się Arktyce i około 2066 roku na Antarktydzie. Według National Oceanic and Atmospheric Administration obecnie w warstwie ozonowej nad Antarktydą znajduje się dziura o powierzchni 8,91 miliona mil kwadratowych, ale dziura ta stopniowo się kurczy od 2000 roku.

Przerzedzenie warstwy ozonowej pozwala promieniom UV dotrzeć do Ziemi, zwiększając częstość występowania chorób, w tym zaćmy i raka skóry, oraz powodując szkody w uprawach, takich jak soja.

Protokół montrealski wymagał wycofania chlorofluorowęglowodorów, znanych również jako CFC, chemikaliów stosowanych w czynnikach chłodniczych i aerozolach, które powodują zubożenie warstwy ozonowej. CFC to także gazy cieplarniane, które powodują globalne ocieplenie. Raport ONZ szacuje, że zaprzestając stosowania CFC, świat zapobiegł ociepleniu o 0,5 stopnia Celsjusza (0,9 Fahrenheita).

Kontynuacja historii

„Nie można przecenić wpływu protokołu montrealskiego na łagodzenie zmian klimatycznych” – powiedziała w oświadczeniu Meg Seki, sekretarz wykonawczy Sekretariatu ds. Ozonu Programu Ochrony Środowiska ONZ. „W ciągu ostatnich 35 lat protokół stał się prawdziwym orędownikiem środowiska”.

W 2016 r. wynegocjowano dodatek do Protokołu Montrealskiego, znany jako Poprawka z Kigali, który wymaga od krajów członkowskich stopniowego wycofywania stosowania niektórych wodorofluorowęglowodorów, czyli HFC, które nie powodują zubożenia warstwy ozonowej i zastąpiły CFC w wielu produktach. okazały się również gazami cieplarnianymi. Zgodnie z nową oceną poprawka z Kigali, która została ratyfikowana przez Senat w zeszłym roku, zapobiegnie kolejnemu wzrostowi temperatury na świecie o 0,3° do 0,5°C do końca tego stulecia.

Eksperci twierdzą, że struktura protokołu montrealskiego i jego powodzenie dostarczyły szablonu, za którym mogą podążać działania mające na celu zapobieganie katastrofalnym zmianom klimatycznym.

„Działania związane z ozonem stanowią precedens dla działań na rzecz klimatu” — powiedział sekretarz generalny Światowej Organizacji Meteorologicznej Petteri Taalas w odpowiedzi na nowy raport. „Nasz sukces w wycofywaniu chemikaliów pochłaniających warstwę ozonową pokazuje nam, co można i należy zrobić — w trybie pilnym — aby odejść od paliw kopalnych, zredukować emisje gazów cieplarnianych, a tym samym ograniczyć wzrost temperatury”.