Zbyt szybko opuścił kina. Pięknie zrobiony film z prawdziwą gwiazdą Hollywood (Hillary Swank). Chrześcijańscy widzowie twierdzą, że właśnie takiego filmu pragną. Niewielu z nich dowiedziało się o tym na czas, aby uczynić z niego wielki hit na dużym ekranie, ale Zwykłe anioły jest teraz dostępny za pośrednictwem transmisji strumieniowej i jest to dokładnie ten rodzaj filmów, które rodziny powinny oglądać. Nie tylko dlatego, że jest „zdrowy” i nie zawiera nagich scen, które wszystkich zawstydzają; nie, ten film to znacznie więcej niż nieszkodliwa rozrywka, a jego przesłanie jest znacznie głębsze niż niektóre chrześcijańskie filmy poprawiające samopoczucie, które oglądamy, jesteśmy oszołomieni i zapominamy.

Zapłaciłem, żeby zobaczyć Zwykłe anioły na dużym ekranie i z radością zapłaciłem ponownie, aby transmitować go w domu – chcąc uchwycić wszystkie subtelności, które moje zapłakane oczy przeoczyły za pierwszym razem. Po kilku dniach rozmyślań nad drugim obejrzeniem, w końcu jestem gotowy oddać filmowi sprawiedliwość.

Pijana próbująca się ratować

Na pierwszy rzut oka prawdziwa historia jest prosta: na początku lat 90. w Louisville w stanie Kentucky rozwiedziona kobieta w średnim wieku, Sharon (Swank), ma poważny problem z alkoholem. Radzi sobie z tym poprzez zaprzeczanie. Pracuje jako fryzjerka i po wieczorach, popijając kieliszki tequili, stara się pokonać kaca, po czym wskakuje do tańczyć na barze jako chłopcy z college’u, z którymi flirtowała, wzdrygali się lub drwili.

Sharon prawie nie ma kontaktu z synem, którego wychowywała samotnie. (Tata porzucił ich, aby wyruszyli w trasę ze swoim zespołem rockowym.) Młody mężczyzna nawet nie odbiera od niej telefonów, wciąż wściekły, bo jest z powodu jej lekkomyślnego, przesiąkniętego alkoholem rodzicielstwa.

Przyjaciel dosłownie zmusza ją do wzięcia udziału w spotkaniu Anonimowych Alkoholików w kościele, gdzie Sharon z oburzeniem upiera się, że nie pasuje. Ale coś, co mówi jedna ze skruszonych pijących, rezonuje z nią: Musisz znaleźć coś, na czym możesz się skupić w życiu poza sobą. Potrzebujesz celu.

Nie znasz mnie, ale jestem na pogrzebie twojej żony…

Podczas porannego piwa Sharon zauważa w lokalnej gazecie artykuł, historię rodziny pod pewnymi względami smutniejszą od jej własnej: lokalnego budowniczego (Ed), którego żona właśnie zmarła, zostawiając go z dwiema małymi córkami, Ashley i Michelle. Co gorsza, pięcioletnia Michelle cierpi na rzadką chorobę wątroby wymagającą kosztownych terapii, aby zapobiec nieuchronnej śmierci; jedynym lekarstwem jest przeszczep, a ona jest kilka nazwisk niżej na liście biorców narządów.

Sublimując zuchwałość, która pozwala jej bezwstydnie tańczyć na kratach, Sharon zakłóca pogrzeb w uroczystym, przesiąkniętym łzami kościele. Spotyka pogrążoną w żałobie rodzinę, a Ed jest należycie zaniepokojony wtargnięciem zupełnie obcej osoby. Niezrażona Sharon wyrusza i szuka więcej informacji na temat rodziny, dowiadując się, jak zła jest jej sytuacja.

I wtedy naprawdę zaczyna działać. Sharon gromadzi współpracowników i zasypuje całą okolicę ulotkami dotyczącymi zbiórki pieniędzy na strzyżenie, a pieniądze dostarcza Edowi w kopercie przed jego drzwiami. Jego staroświecka, męska duma robotnicza kusi go, by odmówić pomocy, ale jego matka (w tej wzruszającej roli Nancy Travis, ikona komedii lat 90.), która pomaga przy dziewczynach, nie pozwala mu.

Uzależnianie się od dobrych uczynków

To otwiera śluzy. Wkrótce Sharon całym sercem i duszą angażuje się w pomoc Edowi i jego córkom, pomimo jego oczywistego dyskomfortu na tę myśl. Omawia z nim jego rachunki i pomaga mu w kontaktach z agencjami windykacyjnymi. Wpada do biur dyrektora generalnego w szpitalach i negocjuje spłatę długów Eda. Całą swoją „nałogową energię” wkłada w ratowanie życia Michelle i rodziny Eda.

Tymczasem syn Sharon, z którym żyła w separacji – którego ona bezwiednie odwiedza, aby pochwalić się swoimi dobrymi uczynkami – nie może powstrzymać się od żalu, że jego matka w końcu zostaje rodzicem ktoś …ponieważ nie była jego rodzicem. Wciąż zaprzeczając, jak naprawdę była trzeciorzędną matką, Sharon odchodzi, zaskoczona.

Sięgając dna i odnajdując tam Boga

W pewnym momencie Sharon sięga przysłowiowego „dna”. Jej szalone kroki, by pomóc tej grupie nieznajomych, zaczynają szkodzić jej najlepszej przyjaciółce i partnerowi biznesowemu. W końcu Ed każe jej się wycofać, mówiąc, że nie chce już jej pomocy. Właściwie konfrontuje ją z faktem, że zastępuje on jego rodzinę w miejsce alkoholu jako przedmiotu jej uzależnienia. To kłuje.

To dramatyczny najniższy punkt, w którym ludzkie wysiłki osiągają maksimum i wydają się skazane na daremność i żal. I tu wkracza Boża ręka. Rozpoczyna się seria wydarzeń, w których uczestniczy Michelle i nerka, która niedawno trafiła do przeszczepu. Oznacza to, że aby ocalić życie Michelle, rodzina musi przebyć setki mil w mniej niż 24 godziny podczas najgorszej burzy śnieżnej od dziesięcioleci.

Nie chcę zdradzać zakończenia. Ale to, co jest najpotężniejsze w tej historii, to światło, jakie rzuca na niektóre tajemnice teologiczne. Czy zastanawiałeś się kiedyś dlaczego:

• Bóg nie dał swojemu ludowi takiego Mesjasza, jakiego im obiecał?
• Zamiast tego posłał „cierpiącego sługę”, który w rzeczywistości był Jego jednorodzonym Synem?
• Odkupienie, które przyniósł nam Jezus, nie odwróciło wszystkich złych skutków upadku Adama?
• Jezus tak strasznie cierpiał w swojej męce? Średniowieczni teolodzy wskazywali, że jedna kropla Jego krwi (taka, jaką przelał podczas obrzezania) wystarczyłaby, aby zmyć nasze grzechy.
• Jezus po zmartwychwstaniu nadal nosił ślady swojej męki – i najwyraźniej będzie je nosił przez całą wieczność?
• Każdy z nas musi nieść krzyże naśladując Jezusa, zamiast po prostu pławić się w Jego dobrodziejstwach?

Wiem, że długo i intensywnie zastanawiałem się nad każdą z tych rzeczy.

O, szczęśliwej jesieni! O konieczny grzech Adama

Sharon znajduje w tej historii odkupienie i pojednanie. Odnajduje je jednak na bolesnej ścieżce własnego załamania i uzależnienia – w rzeczywistości wykorzystując te cechy, by wykorzystać je dla Eda i jego rodziny. Sąsiedzi i nieznajomi dokonują prawdziwych poświęceń i podejmują poważne ryzyko, aby pomóc Edowi ocalić małą Michelle. Ed nie odzyskuje utraconej ukochanej żony, ale musi walczyć dalej w nadziei, że pewnego dnia spotka ją w niebie.

Odkupienie, które tak cenimy jako chrześcijanie, następuje przez tę samą śmierć, którą Adam sprowadził na nas wszystkich, a której Jezus nie odwołał, ale w cudowny sposób przemienił. Podobnie nasze życie jako chrześcijan nie jest chronione przed cierpieniem. Zamiast tego ten bolesny fakt zostaje wywyższony, przemieniony, poddany recyklingowi… i zamieniony w istotę błogości i radości.

Całkiem nieźle jak na film z 2024 r., który możesz wypożyczyć w Amazonie w ten weekend.

Jan Żmirak jest starszym redaktorem w Strumień oraz autor lub współautor dziesięciu książek, m.in Niepoprawny politycznie przewodnik po imigracji I Niepoprawny politycznie przewodnik po katolicyzmie. Jego nadchodząca książka to Żadnej drugiej poprawki, żadnej pierwszej.