Ostatnie badania rzucają światło na istotne wyzwanie zdrowotne w Indiach: zwiększone ryzyko karłowatości związane z dziećmi żyjącymi na większych wysokościach.

Badanie skupiło się na dzieciach zamieszkujących wysokość co najmniej 2000 metrów nad poziomem morza, u których ryzyko zahamowania wzrostu było o 40% większe w porównaniu z ich rówieśnikami żyjącymi poniżej 1000 metrów.

Co to jest stuntowanie?

Karłowatość, stan przewlekły charakteryzujący się niewystarczającym wzrostem u dzieci, odzwierciedla przedłużające się niedożywienie na kluczowych etapach rozwoju, głównie od poczęcia do drugiego roku życia. Choroba ta wynika nie tylko z niewystarczającego spożycia składników odżywczych, ale także z czynników takich jak nawracające infekcje, zwłaszcza żołądkowo-jelitowe, które upośledzają wchłanianie składników odżywczych i zwiększają ich straty.

Złe odżywianie matki przed ciążą i w jej trakcie znacząco przyczynia się do zahamowania wzrostu, wpływając na rozwój płodu i zwiększając ryzyko karłowatości u niemowląt. Ponadto niewłaściwe praktyki karmienia niemowląt – takie jak niewyłączne karmienie piersią przez pierwsze sześć miesięcy oraz nieodpowiedni czas i różnorodność pokarmów uzupełniających – mogą pogorszyć sytuację.

Wpływ karłowatości

Konsekwencje karłowatości wykraczają poza wzrost i niekorzystnie wpływają na rozwój poznawczy, co z kolei wpływa na wyniki w nauce i przyszłą produktywność ekonomiczną. Co więcej, osoby z karłowatością są narażone na większe ryzyko rozwoju przewlekłych problemów zdrowotnych, takich jak otyłość, cukrzyca i choroby sercowo-naczyniowe w późniejszym życiu, z powodu adaptacji metabolicznych podczas niedożywienia.

Rozwiązanie problemu karłowatości wymaga wieloaspektowego podejścia, w tym poprawy żywienia matek, propagowania wyłącznego karmienia piersią, zapewnienia odpowiedniego spożycia składników odżywczych we wczesnym dzieciństwie oraz poprawy ogólnych warunków społeczno-ekonomicznych. Wdrażając te strategie, społeczności i rządy mogą złagodzić długoterminowe skutki karłowatości dla jednostek i społeczeństw.

Duże wysokości i karłowatość dzieci

Naukowcy przeanalizowali dane z Krajowego Badania Zdrowia Rodziny (NFHS-4) z lat 2015–2016, które objęło znaczną próbę 167 555 dzieci poniżej piątego roku życia z całych Indii.

Większość tych dzieci żyła na wysokościach mniejszych niż 1000 metrów nad poziomem morza. Jednak znaczna mniejszość mieszkała wyżej, gdzie doświadczyła znacznie wyższego wskaźnika karłowatości – chronicznego niedożywienia prowadzącego do ograniczenia wzrostu.

Ta podatność była szczególnie dotkliwa na obszarach wiejskich, co skłoniło badaczy do opowiedzenia się za priorytetowymi programami żywieniowymi w górskich regionach kraju.

Pomimo różnych krajowych wysiłków mających na celu rozwiązanie problemu niedożywienia, karłowatość nadal dotyka ponad jedną trzecią małych dzieci w Indiach, zwłaszcza tych w wieku od 18 do 59 miesięcy.

Efekt wysokościowy powodujący karłowatość dzieci

W badaniu podkreślono kilka czynników wpływających na częstość karłowatości. Warto zauważyć, że wykształcenie matek znacząco wpływa na te wskaźniki. Dzieci matek nieposiadających żadnego wykształcenia częściej doświadczają zahamowania wzrostu w porównaniu do dzieci, których matki mają wyższe osiągnięcia edukacyjne.

Co więcej, aspekty opieki przedporodowej, w tym wizyty w klinice, szczepienia przeciw tężcowi oraz suplementacja żelaza i kwasu foliowego, stanowią czynniki chroniące przed karłowatością.

U dzieci urodzonych później w kolejności urodzenia lub tych mniejszych przy urodzeniu również wykazano częstsze występowanie karłowatości, co ilustruje złożoną naturę niedożywienia, wykraczającą poza samą wysokość.

Pokonywanie przeszkód wysokościowych i karłowatości dla dzieci

Naukowcy sugerują, że duża wysokość bezpośrednio zagraża zdrowiu, zmniejszając apetyt, ograniczając dostarczanie tlenu do tkanek i ograniczając wchłanianie składników odżywczych.

Trudności środowiskowe, takie jak niższe plony i trudniejszy klimat, pogłębiają te bariery fizjologiczne, zwiększając brak bezpieczeństwa żywnościowego na większych wysokościach.

Ponadto świadczenie i dostęp do opieki zdrowotnej stają się w tych regionach coraz bardziej problematyczne, co jeszcze bardziej komplikuje wdrażanie skutecznych programów żywieniowych.

Rozwiązania problemu wieloaspektowego

W badaniu wzywa się do wielotorowego podejścia do zwalczania karłowatości, zalecając połączenie inicjatyw w zakresie zdrowia reprodukcyjnego, programów żywienia kobiet, interwencji w zakresie karmienia niemowląt i małych dzieci oraz środków bezpieczeństwa żywnościowego. Podkreśla znaczenie ciągłych badań, monitorowania i oceny w celu kształtowania polityki opartej na dowodach i zapewniania ukierunkowanych działań.

Profesor Sumantra Ray z Globalnego Instytutu Żywności, Żywienia i Zdrowia NNEdPro zauważa, że ​​chociaż interwencje w zakresie zdrowia publicznego w Indiach skutecznie rozwiązały takie problemy, jak niedobór jodu, głębsze zrozumienie złożoności niedożywienia wymaga zbadania jego różnych czynników warunkujących – dziedziczności, środowiska, stylu życia i społeczno-ekonomicznych czynniki.

Wzniesienie się ponad karłowatość

Badanie to nie tylko wskazuje na zwiększone ryzyko karłowatości wśród dzieci żyjących na większych wysokościach, ale także służy jako krytyczne przypomnienie o szerszym wpływie czynników geograficznych i społeczno-ekonomicznych na zdrowie.

Dostosowując strategie zdrowotne i żywieniowe do potrzeb bezbronnych grup społecznych żyjących w trudnych warunkach, Indie mogą poczynić znaczące postępy w kierunku zapewnienia wszystkim dzieciom możliwości osiągnięcia zdrowego wzrostu i rozwoju.

Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie BMJ Profilaktyka żywieniowa i zdrowie.

—–

Podoba Ci się to, co czytasz? Zapisz się do naszego biuletynu, aby otrzymywać ciekawe artykuły, ekskluzywne treści i najnowsze aktualizacje.

Sprawdź nas w EarthSnap, bezpłatnej aplikacji udostępnionej przez Erica Rallsa i Earth.com.

—–