„Rak w stadium 4 + ciężka depresja + lęk i dyrektor w NITI Aayog. Gali mat dena, ale czy nadaje się do swojej pracy?” skomentował użytkownik na X. Użytkownik, który jest pod wpływem niewiedzy, postanowił zakwestionować kompetencje kobiety, Urvashi Prasad, która zajmuje wysokie stanowisko jako specjalistka zdrowia publicznego. Komentarz, wynikający z nieczułości i błędnie zinterpretowanych założeń, odzwierciedla poglądy wielu osób, ponieważ Indie zmagają się z rosnącą liczbą przypadków diagnozy raka i problemów ze zdrowiem psychicznym.

Osoba ta mogła udać się do sekcji komentarzy, aby zadać pytanie trącące osądem, ale Urvashi Prasad, która odegrała kluczową rolę w publicznej służbie zdrowia, mimo że sama przeżyła rzadką odmianę raka płuc, ALK Positive nie jest osobą, która ma się wycofać. Prasad, której życie jest ważniejsze niż diagnoza raka, wysunęła tę kwestię na pierwszy plan i odniosła się do uprzedzeń, z jakimi spotykają się osoby, które wyzdrowiały z raka, a niektóre z nich są często lekceważone.

Zwracając uwagę, OnaThePeople rozmawiała z dyrektorką NITI Aayog, Urvashi Prasad, o jej drodze do pokonania raka, uprzedzeniach, z którymi uporczywie się spotyka podczas pracy w publicznej służbie zdrowia, o tym, jak kobiety mogą na pierwszym miejscu stawiać swoje dobro, nawet jako główne opiekunki, oraz dlaczego nadszedł czas, aby obalić mity na temat osób, które wyzdrowiały z raka i ich życie w całości.

Fragment wywiadu z Urvashi Prasad

W niedawnym poście wspomniałaś: „Jako specjalistka ds. zdrowia publicznego, kobieta i zdeterminowana osoba, otwarcie odnoszę się do tych uprzedzeń. Jeśli nie ja, to kto podważy takie postrzeganie?” Urvashi, jak przebiegła dla ciebie ta podróż – ze wszystkimi jej wyzwaniami i triumfami – i jak podchodzisz do świadomości i wsparcia jako osoba, która przeżyła?

Jako profesjonalista w dziedzinie zdrowia publicznego zawsze byłem świadomy błędnych przekonań, mitów i stygmatyzacji społecznej otaczającej różne schorzenia, takie jak gruźlica, rak czy depresja. Z powodu braku świadomości i panujących norm społecznych i płciowych, osoby często nie szukają odpowiedniej opieki w odpowiednim czasie. Dlatego orędownictwo i podnoszenie świadomości nie są opcjonalne, ale konieczne. Co więcej, jeśli ktoś jest osobiście dotknięty takim schorzeniem, jego orędownictwo może mieć jeszcze większą wagę, ponieważ ma doświadczenie z pierwszej ręki.

Nikt nie jest w stanie lepiej zrozumieć wyzwań niż ktoś, kto je przeżył. Nawet lekarz nie jest w stanie w pełni pojąć doświadczenia, dopóki pewnego dnia nie zostanie pacjentem. Życie z rakiem w stadium 4 to ciężka podróż, charakteryzująca się nieustanną walką między trudnymi dniami i jeszcze trudniejszymi. Radzenie sobie z fizycznymi, psychicznymi, społecznymi i emocjonalnymi skutkami choroby i jej leczenia jest zniechęcającym zadaniem. Chociaż staram się jak najlepiej wykorzystać każdy dzień, rzeczywistość jest daleka od łatwej, a walka jest głęboka, coś, co może naprawdę zrozumieć tylko osoba, która przeżyła.

Osoba, która wygłosiła stronniczy komentarz łączący twoje zdrowie z twoją pozycją zawodową, odzwierciedlała poglądy wielu osób. Jak myślisz, w jaki sposób możemy wspólnie zmienić narrację, aby takie uprzedzenia i idee wynikające z ignorancji zostały wyrugowane?

To ogromne wyzwanie, aby stawić czoła uprzedzeniom i ignorancji, szczególnie gdy jednostki osiągają dorosłość, a ich przekonania stają się głęboko zakorzenione. Najodpowiedniejszym czasem na zajęcie się tymi problemami jest dzieciństwo, ponieważ pozwala ono na rozwijanie świadomości wśród dzieci, a następnie nastolatków i młodych ludzi, którzy mają potencjał, aby dokonać znaczących zmian, a także wpłynąć na swoje rodziny i społeczności. Odpowiedzialność za zajęcie się tymi kwestiami nie może spoczywać wyłącznie na rządzie; wymaga ona wspólnych wysiłków wszystkich interesariuszy, w tym społeczeństwa obywatelskiego, bractwa medycznego, mediów i samych obywateli.

Jakie są mity na temat osób, które przeżyły raka, które chciałbyś obalić?

Jest ich zbyt wiele, aby je wymienić na tej ograniczonej przestrzeni! Wiele osób uważa, że ​​rak jest chorobą jednolitą, lecz prawda jest taka, że ​​na nowotwór składa się ponad 200 odrębnych chorób. Nawet osoby cierpiące na ten sam typ nowotworu mogą podlegać różnym planom leczenia i osiągać różne wyniki. Wiele osób uważa się również za ekspertów w dziedzinie przyczyn raka i często oferuje niechciane porady dotyczące wyborów żywieniowych i innych czynników. Jednak w większości przypadków nie do końca rozumiemy, dlaczego u niektórych osób w określonym momencie życia rozwija się nowotwór, podczas gdy u innych osób prowadzących podobny styl życia i czynniki ryzyka nie.

Nie należy lekceważyć roli przypadku i niefortunnych okoliczności. Tak, istnieją pewne dobrze znane czynniki ryzyka, takie jak palenie, ale nie każdy palacz zachoruje na raka, a wiele osób niepalących, takich jak ja, choruje na raka płuc!

Innym powszechnym błędnym przekonaniem jest to, że wszyscy pacjenci chorzy na raka poddawani są chemioterapii. W rzeczywistości pacjenci mogą otrzymywać różne rodzaje chemioterapii lub poddawać się dodatkowym/innym terapiom, takim jak operacja, radioterapia lub terapia celowana, na różnych etapach leczenia. Chociaż prawdą jest, że wielu pacjentów doświadcza wypadania włosów i zmęczenia, ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że nie ma jednego uniwersalnego doświadczenia dla wszystkich pacjentów chorych na raka.

Jako kobieta pracująca w sektorze zdrowia publicznego, czy mogłaby Pani skomentować lukę, jaka istnieje w zakresie opieki zdrowotnej dla kobiet w całych Indiach? Czy uważa Pani, że mimo większej świadomości społecznej, ograniczenia społeczne, patriarchalne normy i nadmierny ciężar opieki sprawiają, że kobiety kładą swoje dobre samopoczucie na później?

Rzeczywiście. Tendencja kobiet do przedkładania dobra innych nad własne jest wyraźną oznaką zakorzenionych przekonań patriarchalnych, które pozycjonują kobiety jako główne opiekunki w rodzinie, przez co ich zdrowie i dobre samopoczucie stają się sprawą drugorzędną. Mimo postępu, normy społeczne ewoluują powoli. Wymaga to zbiorowego i ciągłego zaangażowania wszystkich zaangażowanych stron.

Jakie są drobne, ale znaczące sposoby, w jakie sugerujesz kobietom, że mogą przede wszystkim dbać o swoje zdrowie?

Podkreślenie podstawowych aspektów, takich jak utrzymanie zbilansowanej diety, regularna aktywność fizyczna i zapewnienie wystarczającego odpoczynku. Ponadto planowanie rutynowych badań profilaktycznych, przeprowadzanie samobadania stanu zdrowia piersi i poddawanie się badaniom przesiewowym w kierunku raka szyjki macicy. Priorytetowe znaczenie ma także dobrostan psychiczny i emocjonalny. Poświęcanie czasu osobistego na dbanie o siebie i wykonywanie czynności, które sprawiają radość, zamiast skupiania się wyłącznie na preferencjach członków rodziny lub partnerów.

Jak podchodzisz do dbania o zdrowie psychiczne i samoopiekę?

Zamiast wyłącznie priorytetowo traktować preferencje członków mojej rodziny lub partnera, nauczyłam się, jak ważne jest przeznaczanie czasu osobistego na dbanie o siebie i angażowanie się w czynności, które sprawiają mi radość, takie jak taniec. Uważam, że kobiety mają tendencję do nadmiernego krytykowania siebie, ale od czasu mojej diagnozy stopniowo uczę się być mniej surową wobec siebie. Szukanie pomocy u psychiatry i przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych było kluczowe w mojej podróży ze zdrowiem psychicznym po diagnozie raka.

Czy mógłbyś podzielić się konkretnym momentem ze swojej podróży, który stał się nieoczekiwanym źródłem inspiracji?

Wytrzymałość i odwaga moich rodziców zawsze były dla mnie największym źródłem inspiracji. Obserwowanie, jak radzą sobie z licznymi wyzwaniami z największym wdziękiem i niezachwianą odwagą, nauczyło mnie, jaką wartość ma wytrwałość. Pomimo trudności, jakie napotkali, nigdy się nie wycofali, dając mi niezwykły przykład do naśladowania. Pomimo przeszkód, które napotykam, staram się naśladować ich odporność, dając z siebie wszystko każdego dnia, mimo że po mojej diagnozie wszystkie szanse są przeciwko mnie.