Według nowego badania żyrafy Masajów w Afryce Wschodniej mogą być jeszcze bardziej zagrożone niż wcześniej sądzono.

Dolina Wielkich Rowów Afrykańskich, kluczowa cecha geologiczna, podzieliła populację żyraf Masajów na dwie grupy. W rezultacie frakcje te nie krzyżowały się ani nie wymieniały materiału genetycznego od ponad tysiąca lat, a w niektórych przypadkach od setek tysięcy lat, ujawniły wyniki badań opublikowane w czasopiśmie Ekologia i ewolucja 12 czerwca 2023 r.

Fragmentacja siedlisk zagraża przetrwaniu żyrafy Masajów na wolności.

Naukowcy z Penn State University przyjrzeli się genomom 100 żyraf Masajów, aby ustalić, czy populacje po obu stronach Szczeliny krzyżowały się, by rozmnażać się w niedawnej przeszłości.

Przeczytaj także: Śladowi giganci: wskazówki, jak ludzie i żyrafy mogą się razem rozwijać

„Krzyżowanie różnych populacji skutkuje wymianą informacji genetycznej – często nazywanej przepływem genów – i jest ogólnie uważane za korzystne, ponieważ może poprawić ogólną różnorodność genetyczną i pomóc chronić małe populacje przed chorobami i innymi zagrożeniami”, Lan Wu-Cavener, asystent profesor nauk biologicznych i członek zespołu badawczego, powiedział w komunikacie prasowym.

Populacja żyraf Masajów, pochodzących z Tanzanii i południowej Kenii, spadła do 35 000 z 70 000 w ciągu ostatnich trzech dekad i została uznana za podgatunek zagrożony przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody w 2019 roku.

Utrata i fragmentacja siedlisk spowodowana rosnącą presją na grunty rolne i pasterskie; kłusownictwo w celu zdobycia mięsa z buszu i tradycyjnej medycyny oraz przedłużające się susze to niewątpliwie najpoważniejsze zagrożenia dla przetrwania żyraf Masajów na wolności.

Pozostałe żyrafy Masajów są geograficznie oddzielone stromymi klifami skarpy Gregory Rift (GRE) w Tanzanii i Kenii, dzieląc je na dwie populacje, jedną na zachód i jedną na wschód od GRE.

Według naukowców żyrafy są notorycznie złymi wspinaczami. Korzystając z danych satelitarnych o wysokiej rozdzielczości, zespół znalazł tylko dwie lokalizacje, w których kąt nachylenia szczeliny był wystarczająco płytki, aby żyrafy mogły się po niej wspinać. Mimo to nie ma rzeczywistych doniesień o żyrafach, które to robią.

Aby lepiej zrozumieć wymianę informacji genetycznej, naukowcy wykorzystali informacje genetyczne od obojga rodziców oraz genom mitochondrialny, w tym geny pochodzące wyłącznie od matki zwierzęcia.

Naukowcy zsekwencjonowali ponad dwa miliardy par zasad, które składają się na cały genom jądrowy i ponad 16 000 par zasad, które składają się na cały genom mitochondrialny, aby zrozumieć potencjalny przepływ genów przez Szczelinę. Zidentyfikowali kilka bloków genów w genomie mitochondrialnym, które zazwyczaj są dziedziczone razem, co naukowcy nazywają haplotypami.

Badanie wykazało, że żyrafy po wschodniej stronie Szczeliny nie miały nakładających się genów z żyrafami po zachodniej stronie, co sugeruje, że samice nie migrowały przez Szczelinę w celu rozmnażania się w ciągu ostatnich 250 000-300 000 lat.

Perspektywy niezależnego przekraczania szczeliny przez żyrafy są niewielkie, a translokacja jest wysoce niepraktyczna w przypadku żyraf. Sugeruje to, że żyrafy Masajów są bardziej zagrożone niż wcześniej sądzono.

Naukowcy zamierzają dalej badać populacje żyraf Masajów po obu stronach szczeliny, ze szczególnym uwzględnieniem tych szczególnie odizolowanych, aby lepiej zrozumieć ryzyko związane z chowem wsobnym.

Żyrafy Masajów odgrywają ważną rolę w zapylaniu roślin, rozsiewaniu nasion i kontrolowaniu roślinności. Są także źródłem dochodu i środków do życia dla wielu społeczności, które czerpią korzyści z turystyki i działań ochronnych.