09:06 15 lutego 2024 r., aktualizacja 16:11 15 lutego 2024 r.
Udostępnij lub skomentuj ten artykuł:
Obóz liczący 1800 lat u podnóża Tel Megiddo, w którym przebywało 5000 żołnierzy
W Księdze Apokalipsy jest to miejsce, w którym królowie gromadzą się, aby stoczyć bitwę
W Armagedonie – miejscu wyznaczonym przez Biblię na apokaliptyczną ostateczną bitwę ludzkości odkryto rzymski obóz.
W liczącym 1800 lat obozie przebywało ponad 5000 żołnierzy szóstego Legionu Żelaznego i leży u podnóża Tel Megiddo w północnym Izraelu.
W Księdze Apokalipsy Tel Megiddo jest miejscem, w którym demony gromadzą królów świata, aby stoczyli bitwę, zanim Bóg rozpęta swój straszliwy gniew.
Jej hebrajska nazwa Har Megiddo – oznaczająca górę Megiddo – została przetłumaczona na język grecki jako Harmagedon, co doprowadziło do jej obecnego, niesławnego pseudonimu.
Teraz wygląda na to, że to złowrogie miejsce przybrało formę przystosowania się do przyjmowania dużych armii, gdyż niegdyś znajdowała się w nim największa baza armii rzymskiej, jaką kiedykolwiek znaleziono w Izraelu.
Podczas Armagedonu – miejsca wyznaczonego przez Biblię na apokaliptyczną, ostateczną bitwę ludzkości odkryto rzymski obózObóz liczący 1800 lat, w którym przebywało ponad 5000 żołnierzy szóstego Legionu Żelaznego, położony jest u podnóża Tel Megiddo w północnym IzraeluW Księdze Apokalipsy Tel Megiddo jest miejscem, w którym demony gromadzą królów świata, aby stoczyli bitwę, zanim Bóg rozpęta swój straszliwy gniew
Starożytne miasto Tel Megiddo
To starożytne miasto powstało już 7000 lat p.n.e. i było miejscem o znaczeniu historycznym.
Uważa się, że osiągnął swój szczyt w środkowej epoce brązu, zanim został zniszczony przez pożar około 1150 roku p.n.e.
Nie jest jasne, jak wybuchł pożar i jak szybko rozprzestrzenił się, pochłaniając całe miasto. Naukowcy uważają, że drewniane meble oraz zawartość budynków, taka jak ropa naftowa, żywność i odzież, prawdopodobnie odegrały rolę w podsycaniu płomieni.
Yotam Tepper, który kierował wykopaliskami dla Izraelskiego Urzędu ds. Starożytności (IAA), powiedział, że służyło ono legionowi przez prawie dwa stulecia.
Powiedział: „Obóz był stałą bazą wojskową dla ponad 5000 rzymskich żołnierzy przez ponad 180 lat, od 117-120 do około 300 roku naszej ery.
„Wzniesiono tu dwie główne drogi, które krzyżowały się w centrum obozu i jego siedziby.
„To właśnie od tego miejsca mierzono i oznaczano wszystkie odległości wzdłuż dróg Cesarstwa Rzymskiego do głównych miast na północy kraju i oznaczano je kamieniami milowymi”.
Mierzący 550 na 350 metrów, był klasą sam w sobie.
Dr Tepper powiedział: „Chociaż w Izraelu znane są rzymskie obozy wojskowe, są to tymczasowe obozy oblężnicze lub małe obozy należące do oddziałów pomocniczych.
„Żadna nie może się równać z całym kompleksem bazy legionistów, co odkryto podczas wykopalisk archeologicznych w Legio, obok skrzyżowania Megiddo”.
Bazę odkryto podczas projektu infrastrukturalnego mającego na celu rozbudowę i modernizację pobliskiej drogi prowadzonego przez Netivei Israel National Infrastructure Company.
Jego hebrajska nazwa, Har Megiddo – oznaczająca górę Megiddo – została przetłumaczona na język grecki jako Harmagedon, co doprowadziło do obecnego, niesławnego pseudonimuTeraz wygląda na to, że to złowieszcze miejsce przybrało formę pozwalającą na przyjęcie dużych armii, gdyż niegdyś znajdowała się w nim największa baza armii rzymskiej, jaką kiedykolwiek znaleziono w IzraeluWśród odkryć na terenie obozu znajdują się pozostałości dużego, monumentalnego budynku użyteczności publicznej, podium i główna droga obozu – Via Pretoria
CZYTAJ WIĘCEJ: Pluskwy przybyły do Wielkiej Brytanii wraz z Rzymianami
Wśród odkryć na terenie obozu znajdują się pozostałości dużego, monumentalnego budynku użyteczności publicznej, podium oraz główna droga obozu – Via Pretoria.
Jednak budynki nie zachowały się do pełnej wysokości, a kamienie zostały ponownie wykorzystane przez innych budowniczych w okresie bizantyjskim i wczesnym islamie.
Archeolodzy znaleźli także monety, części broni, odłamki ceramiki, fragmenty szkła i mnóstwo dachówek – niektóre oznaczone pieczęcią legionu.
Dr Tepper podkreślił, że znalezisko nie było przypadkowe, powołując się na wcześniejsze odkrycia projektu badawczego Jezreel Valley i Instytutu Archeologii Albright w Jerozolimie.
Odbyło się już sześć sezonów wykopalisk, które odsłoniły część pobliskiego dziedzińca komturskiego.
Uważa się, że obecne znaleziska stanowią północno-wschodnią część obozu.
Radar penetrujący ziemię sugeruje, że reszta obozu leży pod polami pszenicy w kibucu Megiddo, nowoczesnej osadzie.
Budynki nie zachowały się do pełnej wysokości, a kamienie zostały ponownie wykorzystane przez innych budowniczych w okresie bizantyjskim i wczesnym islamieDr Tepper podkreślił, że znalezisko nie było przypadkowe, powołując się na wcześniejsze odkrycia projektu badawczego Jezreel Valley i Instytutu Archeologii Albright w JerozolimieTo starożytne miasto powstało już 7000 lat p.n.e. i było miejscem o znaczeniu historycznym
Jak Anglia spędziła prawie pół tysiąclecia pod panowaniem rzymskim
55 p.n.e. – Juliusz Cezar przekroczył kanał La Manche z około 10 000 żołnierzy. Wylądowali w zatoce Pegwell na wyspie Thanet i napotkali siły Brytyjczyków. Cezar został zmuszony do wycofania się.
54 p.n.e. – Cezar ponownie przekroczył kanał La Manche podczas swojej drugiej próby podboju Wielkiej Brytanii. Przybył z 27 000 piechoty i kawalerii i wylądował w Deal, ale nie napotkał oporu. Pomaszerowali w głąb lądu i po ciężkich bitwach pokonali Brytyjczyków, a kluczowi przywódcy plemienni poddali się.
Jednak później tego samego roku Cezar został zmuszony do powrotu do Galii, aby uporać się z tamtejszymi problemami, a Rzymianie wyjechali.
54–43 p.n.e. – Chociaż w tych latach w Wielkiej Brytanii nie było Rzymian, ich wpływy wzrosły dzięki powiązaniom handlowym.
43 r. – Rzymskie siły liczące 40 000 żołnierzy dowodzone przez Aulusa Plaucjusza wylądowały w Kent i zajęły południowy wschód. Cesarz Klaudiusz mianował Plaucjusza gubernatorem Wielkiej Brytanii i wrócił do Rzymu.
47 r. – Założono Londinium (Londyn), a Wielką Brytanię uznano za część imperium rzymskiego. W całym kraju zbudowano sieci dróg.
50 n.e. – Rzymianie przybyli na południowy zachód i pozostawili swój ślad w postaci drewnianego fortu na wzgórzu w pobliżu rzeki Exe. Kilkadziesiąt lat później na miejscu fortu powstało miasto, któremu nadano nazwę Isca.
Kiedy Rzymianie pozwolili, a Sasi rządzili, wszystkie byłe rzymskie miasta nazywano „ceasterami”. nazwano to „Exe ceaster”, a połączenie tego ostatecznie doprowadziło do powstania Exeter.
75 – 77 n.e. – Rzymianie pokonali ostatnie oporne plemiona, czyniąc całą Brytanię rzymską. Wielu Brytyjczyków zaczęło przyjmować rzymskie zwyczaje i prawo.
122 n.e. – Cesarz Hadrian nakazał wzniesienie muru pomiędzy Anglią a Szkocją, aby powstrzymać szkockie plemiona.
312 r. – Cesarz Konstantyn zalegalizował chrześcijaństwo w całym imperium rzymskim.
228 rne – Rzymianie zostali zaatakowani przez plemiona barbarzyńskie i zaczęto odwoływać do Rzymu żołnierzy stacjonujących w kraju.
410 r. — Wszyscy Rzymianie zostali wezwani do Rzymu, a cesarz Honoriusz powiedział Brytyjczykom, że nie mają już żadnego związku z Rzymem.
