Źródło zdjęcia: orytys / Pixabay

W zeszłym tygodniu na Kapitolu w USA rektora Uniwersytetu Columbia zapytano o utrzymujący się antysemityzm na kampusie i wysiłki uczelni mające na celu jego ograniczenie. Wśród przesłuchań znalazł się kongresman Jim Banks, który pytał prezydenta Shafika o materiały orientacyjne rozdawane studentom Szkoły Pracy Socjalnej w Columbii. Materiały zawierały słowniczek pojęć. „Aszkenormatywność” zdefiniowano jako „system ucisku faworyzujący białych Żydów (sp)”.

Aszkenormatywność nie pojawia się w słowniku Webstera. Poza irracjonalnością etykietowania żydowskości jako przywileju, użycie terminu aszkenormatywność jest wyrachowane i niebezpieczne. Wskazując na europejskie dziedzictwo Żydów aszkenazyjskich, uczniowie potrafią określić Żydów jako „białych”. Przywłaszczanie sobie Żydów jako „białych” pozwala studentom takim jak ci z Uniwersytetu Columbia w ubiegły weekend wołać „Żydzi, żeby wrócili do Polski” i „Wracajcie na Białoruś”.

W naszym obecnym paradygmacie społecznym, jeśli Żydzi są „biali”, to są w sposób naturalny wrogiem innych kolorowych ludzi znajdujących się w niekorzystnej sytuacji i wrogimi celom jakiejkolwiek „postępowej” koalicji. Po 7 października 2023 r. studentom Uniwersytetu Columbia odmówiono wstępu na wydarzenie organizowane na terenie kampusu, po tym jak przywódca grupy studentów LGBT wyjaśnił, że „Żydzi są dzisiaj i zawsze byli prześladowcami wszystkich brązowych ludzi” oraz „kiedy mówię, że Holokaust był To nie jest wyjątkowe, mam na myśli to.”

Termin aszkenormatywność najwyraźniej ma swoje korzenie w języku aszkenazyjskim. Ale Żydzi określają siebie jako Sefardyjczyków (Półwysep Iberejski), Mizrahi (Bliski Wschód), Etiopczyków i nikogo z powyższych. Nazywanie narodu, który wciąż nie odrodził się z 6 milionów ofiar Holokaustu, „uprzywilejowanym” jest oczywistym absurdem. Jak zauważają plakaty JewBelong na Times Square: „Minęło zaledwie 75 lat od czasów komór gazowych. Więc nie, billboard wzywający do antysemityzmu nie jest przesadną reakcją”. Żydzi stanowią mniej niż 0,2% światowej populacji i 2,4% amerykańskiej populacji

Protesty, które wybuchły na kampusach – które tak naprawdę można określić jedynie jako zamieszki – zmusiły Uniwersytet Columbia do przeniesienia wszystkich zajęć do Internetu w nadziei na ustabilizowanie kampusu. Studenci Uniwersytetu Columbia trzymali plakaty informujące, że Żydzi przebywający na terenie kampusu będą kolejnymi ofiarami Hamasu. Yale i Uniwersytet Nowojorski aresztowały dziesiątki „propalestyńskich” agitatorów po tym, jak odmówili oni oczyszczenia obozowisk. Żydowski student Yale został dźgnięty nożem w oko. We wtorek rano Harvard zamknął dla publiczności swoje słynne podwórko, a w innych uczelniach w Berkeley w stanie Michigan i gdzie indziej zaczęły powstawać obozy.

Wyraźnie brakuje tym uczniom kontekstu i zrozumienia. W tym tygodniu przypada Pascha. Po kimś, kto widział Żydów tylko w filmach, można by się spodziewać, że my, Żydzi, wszyscy będziemy jeść zupę z macy i rybę gefilte. Ale kiedy moja rodzina zebrała się w poniedziałek wieczorem na Seder, zjedliśmy kotlety jagnięce, liście winogron i topinambur. Dlaczego? Ponieważ pomimo tego, co słyszymy z amerykańskich uniwersytetów i sal Kongresu, nie wszyscy Żydzi są biali. Nie wszyscy Żydzi są z Europy. Tak naprawdę, podobnie jak moja rodzina, wielu z nich pochodzi ze świata arabskiego.

Moja teściowa uciekła z Egiptu pod koniec lat sześćdziesiątych, kiedy wszyscy Żydzi zostali zmuszeni do opuszczenia kraju. Przed założeniem państwa Izrael w 1948 roku w świecie arabskim żyło 850 000 Żydów. Po utworzeniu państwa Izrael Żydów ponownie wygnano z Iranu, Iraku, Egiptu i Jemenu. Zdecydowana większość osiedliła się w Izraelu. Niektórzy, jak moja teściowa, mieli szczęście przyjechać do Ameryki.

Moja teściowa została zmuszona do opuszczenia swojego kraju bez prawa do majątku i pieniędzy. Odmówiono jej nawet paszportu. Wyjechała z Egiptu z 20 dolarami i pieczątką w czarnorynkowym paszporcie z napisem „wyjedź i nigdy nie wracaj”. Rodzina mojego męża mówi po arabsku. Jego rodzina mieszkała w Egipcie przez tyle lat, że badania DNA nie pozwalają na wyśledzenie jego korzeni poza Egiptem. Kolor skóry mojego męża jest taki sam jak większości „Arabów”. Czy on jest biały? Jego rodzina przybyła do Ameryki, jak większość imigrantów, zarówno biedna, jak i zdeterminowana. Czy są uprzywilejowani?

Dlaczego pozwoliliśmy, aby nasze systemy szkolnictwa wyższego w Ameryce utrwaliły wypaczoną klasyfikację narodu żydowskiego? W czasach Hitlera Żydów uważano za podrzędną rasę niearyjską. Nie byliśmy wystarczająco „biali”. Teraz nagle Żydzi są zbyt biali i dlatego z natury sprzeciwiają się uniwersalnym prawom człowieka?

Głównym dzierżawcą krytycznej teorii rasy jest to, że rasa jest kulturowo wymyśloną kategorią używaną do narzucania społecznych uprzedzeń i tworzenia struktur pozbawiających władzę. W związku z tym pozwolenie każdemu, kto wyznaje tę teorię, na definiowanie „białości” Żydów, powinno być sprzeczne z tą teorią.

W naszych szkołach wyższych utrwala się podstępne kłamstwo. Kłamstwo, że Żydzi są uprzywilejowani, biali i ciemiężyciele, nie jest wcale „postępowe”. Jest to kłamstwo „inności” i robienia kozłów ofiarnych stare jak świat. Rzeczywiście, jest tak stara, jak sama historia Paschy.