Nasze badanie, zatytułowane Kompromisy w efektach zewnętrznych produkcji trzody chlewnej nie są nieuniknione, wyciągnęło wnioski na podstawie danych z 74 brytyjskich i 17 brazylijskich systemów „od hodowli do końca”, z których każdy składał się z 1–3 gospodarstw i reprezentuje roczną produkcję ponad 1,2 miliona świń. Zgodnie z naszą najlepszą wiedzą, nasz zbiór danych obejmuje zdecydowanie największą i najbardziej zróżnicowaną próbkę systemów produkcji trzody chlewnej zbadaną w pojedynczym badaniu.

Z naszych ustaleń wynika, że ​​ogólnie rzecz biorąc, żaden z typów gospodarstw nie osiągał dobrych wyników we wszystkich czterech obszarach, co może mieć ważne implikacje dla konsumentów, którzy są coraz bardziej świadomi kwestii klimatycznych i etycznych.

Jednak być może nieoczekiwanie odkryliśmy, że niewielka liczba indywidualnych gospodarstw rolnych radziła sobie lepiej od średniej we wszystkich czterech miernikach ochrony środowiska i dobrostanu, co wskazuje, że kompromisy między tymi skutkami nie są nieuniknione. Jednakże żaden z obecnych systemów etykiet ani zabezpieczeń nie przewidywał, które to będą gospodarstwa.

Do elementów „odstających” o wysokich wynikach zalicza się gospodarstwo posiadające certyfikat RSPCA w pomieszczeniach zamkniętych i posiadające certyfikat RSPCA, trzy gospodarstwa uprawiane na wolnym powietrzu i posiadające certyfikat RSPCA w pomieszczeniach zamkniętych oraz gospodarstwo położone całkowicie na świeżym powietrzu na terenach leśnych.

Odkrycia te sugerują, że sposób, w jaki obecnie klasyfikujemy typy gospodarstw i etykietujemy wieprzowinę, może nie pomagać konsumentom w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących zakupu mięsa bardziej zrównoważonego. Co równie ważne, nie wyróżniamy, nie nagradzamy ani nie motywujemy rolników osiągających najlepsze wyniki.

Badanie wskazuje również, że zamiast wyróżniać typy gospodarstw, systemy lub praktyki, musimy skupić się na znaczących, mierzalnych wynikach dla ludzi, planety i świń – i na tej podstawie oceniać wyniki poszczególnych gospodarstw.

Nasze ustalenia pokazują, że powszechne założenia dotyczące etykietowania żywności mogą być błędne i wprowadzać w błąd. Na przykład systemy rolnictwa ekologicznego, które często są postrzegane przez konsumentów jako bardziej przyjazne dla klimatu i środowiska, charakteryzują się średnio trzykrotnie większą emisją CO2 na kilogram wieprzowiny w porównaniu z bardziej intensywnymi systemami Red Traktor lub systemami RSPCA i czterokrotnie większym użytkowaniem gruntów. Jednakże te same systemy zużywają średnio prawie 90% mniej antybiotyków i skutkują lepszym dobrostanem zwierząt w porównaniu z produkcją z wykorzystaniem systemów Red Tractor lub RSPCA.

Należy ulepszyć sposób, w jaki oceniamy i klasyfikujemy gospodarstwa hodowlane, ponieważ światowy popyt na mięso i produkcję zwierzęcą szybko rośnie, zwłaszcza na produkcję wieprzowiny, która w ciągu ostatnich 50 lat wzrosła czterokrotnie i już odpowiada za 9% emisji gazów cieplarnianych pochodzących z hodowli. Hodowla trzody chlewnej również wykorzystuje więcej antybiotyków niż jakikolwiek inny sektor hodowli i obejmuje 8,5% wszystkich gruntów ornych.

W szczególności nasze badania pokazują, że łagodzenie wpływu hodowli zwierząt gospodarskich na środowisko nie polega po prostu na założeniu, który typ gospodarstwa jest najlepszy. W różnych systemach rolniczych istnieje znaczne pole do ulepszeń, a nasz obecny sposób klasyfikacji nie pozwala na identyfikację najlepszych gospodarstw dla planety i ogólnie dla zwierząt.

Zamiast tego musimy zidentyfikować gospodarstwa, które skutecznie ograniczają swój wpływ we wszystkich obszarach istotnych dla społeczeństwa, i wykorzystać te informacje do promowania najlepszych praktyk i zachęcania do nich w całym sektorze. Innymi słowy, uczyć się od tych producentów odstających, którzy radzą sobie dobrze we wszystkich czterech wynikach.

Podsumowując, nasze wyniki potwierdzają, że w dążeniu do poprawy zrównoważonego charakteru rolnictwa i produkcji żywności nie wystarczy założyć zależności między efektami zewnętrznymi, ani nawet po prostu przyjrzeć się ogólnym trendom w oparciu o dane wysokiej jakości. Zamiast tego musimy wziąć pod uwagę poszczególne gospodarstwa, zidentyfikować te, które najlepiej ograniczają koszty zewnętrzne na jednostkę produkcji w szerokim zakresie wyników istotnych dla społeczeństwa, a także rozumieć, promować i zachęcać do ich praktyk.

Mamy również nadzieję, że nasza praca zachęci innych do podjęcia podobnych, ale uzupełniających się badań, obejmujących więcej efektów zewnętrznych i, co najważniejsze, inne ważne, ale słabo udokumentowane sektory rolnictwa.

W kontekście powszechnych założeń, że etykiety żywności, takie jak żywność ekologiczna i produkty z wolnego wybiegu, reprezentują bardziej zrównoważone wybory, takie analizy będą niezbędne, aby pomóc w identyfikacji i promowaniu najbardziej obiecujących opcji łagodzenia skutków systemów produkcji żywności.

Dr Harriet Bartlett jest pracownikiem naukowym w Smith School of Enterprise and the Environment oraz na Wydziale Biologii Uniwersytetu Oksfordzkiego. Podążaj za Harriet na X @HarrietBartlett