Na przestrzeni prawie tygodnia saga o zaginionej łodzi podwodnej które zniknęły w głębinach oceanu, aby zobaczyć, jak wrak Titanica odbił się szerokim echem w krajowych i globalnych rozmowach – których kulminacją była wiadomość, że statek implodował i jego pięciu pasażerów nie żyli.

Ale dużo większa katastrofa kilka dni wcześniej, rozbicie się statku u wybrzeży Grecji wypełniony migrantami, którzy zabili co najmniej 80 osób i pozostawili przerażające 500 zaginionych, nie stał się moment po chwili światowym centrum zainteresowania w dowolnym miejscu w przybliżeniu w ten sam sposób.

Jeden przyciągał nieubłaganą uwagę z chwili na chwilę. Jeden był oglądany i omawiany jako kolejna smutna, ale rutynowa wiadomość.

Co sprawia, że ​​te dwa wydarzenia na morzu różnią się sposobem ich odbioru? Oglądane obok siebie, co mówią o ludzkich reakcjach na tragiczne wieści? I dlaczego saga o łodzi podwodnej przyciągnęła tak wiele uwagi?

NIEZNANY WYNIK I (MYSLIMY) TYKAJĄCY ZEGAR

Zanim świat dowiedział się o katastrofie greckiego statku, wydarzenie już miało miejsce i do pewnego stopnia jego wynik był już znany. Pozostały tylko następstwa.

I odwrotnie, Tytan (świat myślał) był wydarzeniem w toku – czymś, co rozwijało się w czasie rzeczywistym z wyznaczonym terminem. Jak w przypadku każdej narracji, tykający zegar zwiększa napięcie i uwagę.

Fakt, że nikt nie mógł komunikować się z łodzią podwodną — ani dowiedzieć się czegokolwiek o tym, czego doświadczają ludzie w środku — tylko zwiększał potencjał uważnej uwagi.

SŁYNNA HISTORYCZNA TRAGEDIA Z POWROTEM W WIADOMOŚCIACH

Zanim cokolwiek poszło nie tak, Tytan już zapuścił się w dziedzinę, która cieszy się dużym zainteresowaniem – wrak Titanica, który sam w sobie jest archetypem współczesnych katastrof na długo przed popularnym filmem Jamesa Camerona z 1997 roku. Tak więc istniało już zainteresowanie, które nie miało nic wspólnego z samą łodzią podwodną.

Reakcja Camerona na katastrofę Tytana tylko wzmocniła to połączenie.

— powiedział BBC w wywiadzie wyemitował w piątek, że „poczuł w kościach”, że okręt podwodny Tytan zaginął wkrótce po tym, jak usłyszał, że stracił kontakt z powierzchnią podczas opadania do wraku transatlantyku na dnie Oceanu Atlantyckiego. Powiedział, że skupienie się w mediach w ciągu najbliższych kilku dni na tym, że okręt podwodny ma zapas tlenu na 96 godzin – i że słyszano odgłosy walenia – było „przedłużającą się i koszmarną farsą”.

KLASA I RASA ODGRAŁY ROLE

Wiele reakcji i memów w tym tygodniu koncentrowało się wokół poglądu – słusznego lub nie – że jedno wydarzenie dotyczyło bogatych ludzi, którzy używali oceanu jako placu zabaw, podczas gdy drugie było niestety częstym nawrotem nieszczęścia spotykającego ludzi, którzy nie mają statusu, zasobów, a nawet głosu w nowoczesny rynek idei.

Apryl Alexander, profesor zdrowia publicznego na University of North Carolina-Charlotte, który badał traumę i osoby, które przeżyły, powiedział, że migranci z Afryki nie wzbudzają takiego samego zainteresowania opinii publicznej, jak bogacze, którzy płacili 250 000 dolarów za sztukę, aby zbadać Tytaniczny.

To przypomniało Aleksandrowi o różnicach w wiadomościach o przestępstwach w Stanach Zjednoczonych. Przestępstwa przyciągają większą uwagę, gdy ofiara jest biała i bogata w porównaniu z osobą kolorową w biedzie, mówi Alexander.

NIEWIELKA GRUPA LUDZI MIAŁA UCHO MEDIÓW

Tim Recuber, adiunkt socjologii w Smith College, który bada środki masowego przekazu, kulturę cyfrową i emocje, mówi, że ludzi pociągają historie, które pozwalają im wczuć się w cierpienie innych — i że łatwiej jest wczuć się, gdy są mniejsze osoby. liczby zaangażowanych osób.

„Myślę, że niektórzy ludzie wołają tym razem o rodzaj nierówności, które są zapiekane w klasie” – powiedział Recuber. „Jesteśmy w stanie dowiedzieć się, kim są ludzie na łodzi podwodnej, dzięki temu, kim są. Są bogaci i mają dostęp do prasy. Podziały na rasę i tożsamość narodową mają znaczenie pod względem tego, z kim można się wczuć”.

SPOŁECZEŃSTWO ŻYJE ZAMIENNIE POPRZEZ RYZYKO PODEJMOWANE PRZEZ INNYCH

Osoby podejmujące ryzyko, które podejmują ryzyko, trafiają na pierwsze strony gazet niemal odkąd pojawiły się nagłówki. Tak więc opinia publiczna była prawdopodobnie zachwycona tym, że inni oszukują śmierć, robiąc coś niebezpiecznego, mówi Daryl Van Tongeren, profesor psychologii w Hope College w Michigan, który badał znaczenie wielkich wydarzeń i ich wpływ na ludzi.

Innymi słowy, powiedział, czytelnicy i widzowie mogą poczuć, że żyją, żyjąc zastępczo dzięki innym, którzy podejmują ryzyko. „Jest taka fascynacja ludźmi, którzy angażują się w te ryzykowne doświadczenia” – powiedział Van Tongeren. „Chociaż wiemy, że śmierć jest jedyną pewną w życiu, inwestujemy w te działania, w których zbliżamy się do śmierci, ale ją pokonujemy. Chcemy zademonstrować naszą władzę nad śmiercią”. powiedział.

ZMĘCZENIE PO KATASTROFIE TEŻ JEST CZYNNIKIEM

Pandemia. Masowe strzelaniny. Problemy ekonomiczne. Wojna. Zmiana klimatu. Przebicie się przez kolejną złą wiadomość może być trudne. „Ludzie zaczynają się stroić” – powiedział Alexander.

W końcu, powiedziała, chciałaby zobaczyć ten sam poziom społecznego zainteresowania ludzkimi tragediami, niezależnie od rasy, religii, demografii lub innych czynników: „Mamy nadzieję, że jeśli ktoś z naszych bliskich brakuje, aby media i opinia publiczna zwracały taką samą uwagę na wszystkie historie”.

___

Dziennikarze Associated Press, David Sharp i Cara Rubinsky, przyczynili się do powstania tego raportu.