BOd chwili jego śmierci w 2015 roku reputacja Wesa Cravena jako jednego z najlepszych twórców filmowych w swoim rodzaju została mocno ugruntowana. Mistrz horroru miał talent do przekształcania tandetnego materiału w rozrywkę popcornową klasy A. Tak jest w przypadku „Czerwonego oka”, przedostatniego dzieła w jego karierze i prawdopodobnie najbardziej niedocenianego filmu w jego twórczości.

Lisa Reisert (Rachel McAdams) jest menadżerką hotelu Lux Atlantic, luksusowego kurortu na wybrzeżu Miami, którego klientelą jest, na początku filmu, zastępca sekretarza bezpieczeństwa wewnętrznego. Na pokładzie nocnego lotu do domu pozornie niewinny współlokator Lisy, Jackson Rippner (psychotycznie niebieskooka Cillian Murphy), okazuje się, że jest członkiem krajowej siatki terrorystycznej i wciąga ją w spisek mający na celu zamordowanie wysokiego urzędnika.

Dzięki szybkiemu czasowi trwania, który trwa niecałe 85 minut, szczupła i wydajna praca Cravena jest widoczna już od pierwszej klatki. Pierwsze około 20 minut poświęcone jest spotkaniom z głównymi graczami: krótka sekwencja na lotnisku w Dallas Love Field przedstawia nam ekscentrycznych pasażerów, którzy wkrótce będą towarzyszyć naszemu bohaterowi w locie z piekła rodem.

To tutaj Lisa spotyka Jacksona; dwójka nieznajomych wypija przyjacielskiego drinka na lotnisku, po czym udaje się do bramki. Craven mądrze postanawia skrócić tę czułą chwilę i kiedy drzwi kabiny zostają zamknięte, a samolot osiąga wysokość przelotową, zachowanie Jacksona ulega zmianie, gdy informuje Lisę o swoich planach. Jeśli nie zastosuje się do jego żądań, mówi jej, współpracownik zabije jej ojca w domu w Miami.

Efektem są jedne z najbardziej ekscytujących scenerii na pokładzie samolotu przeznaczonego do sfilmowania, podczas gdy Craven inscenizuje scenę po scenie, w której Lisa próbuje przechytrzyć napastnika. Choć najbardziej pamiętne momenty akcji reżysera miały miejsce w otoczeniu domowym – w jego filmach dom pełni funkcję przestrzeni bezpieczeństwa i niebezpieczeństwa – tutaj reżyser dostosowuje się do wąskich przestrzeni samolotu, przekształcając chodniki i toalety w potencjalne areny przemocy .

Będąc zawsze mistrzem gatunku, Craven wiedział, że kluczem do podniesienia poziomu banalnego materiału jest nasycenie go ciekawymi pomysłami. Jego filmy „Krzyk” stały się ulubionymi tekstami omawiającymi symbiotyczny związek między przestępczością a mediami, a ich metakomentarz pozwala widzom zarówno poważnie zastanowić się nad morderczymi eskapadami Ghostface’a, jak i bez poczucia winy cieszyć się nimi.

W „Czerwonym oku” mamy do czynienia z mieszanką dwóch różnych traum: niepokoju narodowego podsycanego groźbą katastrofy powietrznej zaledwie kilka lat od 11 września oraz osobistego strachu, gdy wychodzi na jaw, że Lisa przeżyła napaść na tle seksualnym zaledwie dwa lata temu. wcześniej – z blizną na obojczyku, która stale przypominała o wstrząsającym doświadczeniu.

Podczas gdy większość początkowych intryg kręciła się wokół zawiłego spisku Jacksona, wewnętrzny dylemat Lisy wkrótce uzurpuje sobie wszelkie polityczne aspiracje filmu, gdy Craven kieruje swój film w znacznie bardziej oczyszczający sposób. Kiedy ich samolot ląduje w Miami, Lisa zbiera się na odwagę, aby pokonać swoje lęki i zabrać traumę z powrotem na przedmieścia, co prowadzi do ekscytującej pogoni w kotka i myszkę po jej domu z dzieciństwa.

W tegorocznym profilu GQ Murphy przypomniał swoją opinię na temat filmu: „Rachel McAdams jest w nim znakomita… ale nie sądzę, żeby to był dobry film”. Tylko połowa tego stwierdzenia jest prawdziwa. W „Czerwonym oku” rzeczywiście znajduje się jedna z najlepszych ekranowych kreacji McAdamsa, ale dzięki swojemu szalonemu poczuciu zabawy staje się także czymś o wiele bardziej interesującym niż prawie każdy inny film studyjny wydany od tego czasu.

Jak w przypadku każdego z tych filmów, lepiej zapnij pasy. Kiedy Wes Craven jest Twoim pilotem, prawdopodobnie będzie to wyboista podróż.

• Red Eye można oglądać w serwisie Netflix w Australii oraz w Paramount+ w Wielkiej Brytanii i USA. Aby uzyskać więcej rekomendacji dotyczących transmisji strumieniowych w Australii, kliknij tutaj