Streszczenie: Status społeczno-ekonomiczny, styl życia i czynniki psychologiczne znacząco wpływają na rozwój przewlekłego bólu mięśniowo-szkieletowego po urazie. Badanie wykazało, że ryzyko przewlekłego bólu występuje dwukrotnie częściej u osób z niższych warstw społeczno-ekonomicznych, a u osób z dodatkowymi czynnikami ryzyka, takimi jak palenie, strach przed ruchem i słaba sieć wsparcia – aż siedmiokrotnie częściej.

Przewlekły ból, dotykający 43% populacji Wielkiej Brytanii, prowadzi do obniżenia jakości życia i zwiększenia ryzyka poważnych schorzeń. Wyniki przemawiają za bardziej holistycznym, skoncentrowanym na osobie podejściem do leczenia, które wykracza poza rehabilitację fizyczną i obejmuje dobrostan psychospołeczny.

Kluczowe fakty:

1. Status społeczno-ekonomiczny, palenie, strach przed ruchem i słabe wsparcie znacząco zwiększają ryzyko wystąpienia przewlekłego bólu pourazowego.
2. Przewlekły ból mięśniowo-szkieletowy jest poważną chorobą na całym świecie, dotykającą prawie połowę populacji Wielkiej Brytanii i przyczyniającą się do innych poważnych problemów zdrowotnych.
3. Obecne metody leczenia skupiające się wyłącznie na miejscu urazu są często nieskuteczne, co sugeruje potrzebę kompleksowej opieki uwzględniającej czynniki biologiczne, psychologiczne i społeczne.

Źródło: Uniwersytet w Birmingham

Nowe badania pokazują, że na rozwój przewlekłego bólu mięśniowo-szkieletowego mogą wpływać czynniki społeczno-ekonomiczne, strach przed ruchem, palenie tytoniu i gorsza sieć wsparcia.

W systematycznym przeglądzie aktualnych dowodów naukowcy odkryli, że u osób o niższym statusie społeczno-ekonomicznym ryzyko wystąpienia przewlekłego bólu w następstwie urazu było dwukrotnie większe.

U osób, u których występuje kombinacja cech obejmujących palenie tytoniu, wysoki poziom bólu w momencie urazu, strach przed poruszaniem się, uboższe sieci wsparcia i niższy poziom wykształcenia lub dochody gospodarstwa domowego, ryzyko wystąpienia przewlekłego bólu po urazie może być siedmiokrotnie większe.

Wyniki publikowane są w PLOS Jeden.

Ból określa się jako „ostry”, jeśli występuje przez krótki okres czasu – jeśli trwa krócej niż trzy miesiące od początkowego urazu. Ból określa się jako przewlekły, jeśli występuje dłużej niż trzy miesiące od początkowego urazu.

Przewlekły ból mięśniowo-szkieletowy dotyka około 43 procent populacji Wielkiej Brytanii i jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności na świecie, często utrzymującą się przez wiele lat lub na czas nieokreślony. Osoby cierpiące na ból przewlekły często doświadczają gorszej jakości życia, są też bardziej narażone na rozwój chorób, w tym nowotworów, chorób układu krążenia i cukrzycy.

Obecne podejścia do leczenia bólu przewlekłego skupiają się na rehabilitacji fizycznej w miejscu bólu lub urazu. Jednak proces gojenia organizmu trwa zwykle nie dłużej niż trzy miesiące, co sugeruje, że przyczyny długotrwałego bólu są bardziej złożone.

Główny autor Michael Dunn z Uniwersytetu w Birmingham i St. George’s University Hospitals NHS Foundation Trust powiedział: „Celem ostrego bólu jest zmiana zachowania, aby chronić organizm przed krzywdą, ale przewlekły ból utrzymuje się z powodu uwrażliwionego układu nerwowego, który kontynuuje nasze doświadczenie bólu, nawet po zakończeniu procesu gojenia.”

Naukowcy odkryli, że na proces ten wpływa szereg czynników psychologicznych i społecznych, dlatego leczenie skupiające się wyłącznie na uszkodzonej części ciała jest często nieskuteczne.

Dunn kontynuował: „Cechy, które zidentyfikowaliśmy, są związane w szczególności z doświadczeniami danej osoby, a nie z rodzajem urazu.

„Z tego powodu podejście do leczenia osób z urazami układu mięśniowo-szkieletowego powinno być bardziej skoncentrowane na osobie i skupiać się na szerszym dobrostanie biologicznym, psychospołecznym i społecznym. Mówiąc prościej, obecne podejście do opieki zdrowotnej nie uwzględnia wszystkich powodów, dla których stan zdrowia ludzi nie poprawia się”.

Naukowcy zidentyfikowali także inne czynniki związane z rozwojem przewlekłego bólu, takie jak niższa satysfakcja z pracy, stres i depresja. Cechy te zostały poparte dowodami niższej jakości, ale są również powiązane z niższym pochodzeniem społeczno-ekonomicznym.

„Ludzie z niższych warstw społeczno-ekonomicznych są dwukrotnie bardziej narażeni na przewlekły ból po urazie.

„Wskazuje to, że obecne podejście do opieki zdrowotnej nie tylko jest nieodpowiednie, ale może być również dyskryminujące, przy czym obecne podejście do opieki zdrowotnej zorientowane na uszkodzoną część ciała jest nastawione na osoby z wyższych środowisk społeczno-ekonomicznych, które są mniej narażone na wystąpienie czynników psychologicznych lub społecznych, – powiedział pan Dunn.

O tym bólu i nowościach badawczych z zakresu neuronauki społecznej

Autor: Becka Lockwooda
Źródło: Uniwersytet w Birmingham
Kontakt: Beck Lockwood – Uniwersytet w Birmingham
Obraz: Zdjęcie przypisuje się Neuroscience News

Orginalne badania: Otwarty dostęp.
„Czynniki biopsychospołeczne związane z rozwojem przewlekłego bólu mięśniowo-szkieletowego. Ogólny przegląd i metaanaliza obserwacyjnych przeglądów systematycznych” Michaela Dunna i in. PLOS JEDEN

Abstrakcyjny

Czynniki biopsychospołeczne związane z rozwojem przewlekłego bólu mięśniowo-szkieletowego. Ogólny przegląd i metaanaliza obserwacyjnych przeglądów systematycznych

Cel

Celem tego ogólnego przeglądu było ustalenie, które czynniki biopsychospołeczne są powiązane z rozwojem przewlekłego bólu mięśniowo-szkieletowego.

Metody

Ovid Medline, Embase, Web of Science Core Collection, Cochrane Database of Systematic Reviews, Database of Abstracts of Reviews of Effects, PsycINFO, CINAHL, PEDro, PROSPERO, Google Scholar i szara literatura były przeszukiwane od początku bazy danych do 4^t Kwiecień 2023. Przegląd systematyczny obserwacyjnych, prospektywnych badań podłużnych, obejmujący populacje z bólem mięśniowo-szkieletowym < 3 miesięcy (nie przewlekłym), badający czynniki biopsychospołeczne, które przyczyniają się do rozwoju przewlekłego (> 3 miesięcy) bólu mięśniowo-szkieletowego.

Dwóch recenzentów przeszukało literaturę, oceniło ryzyko błędu systematycznego (Ocena jakości metodologicznej przeglądów systematycznych-2) i oceniło jakość (Stopień zaleceń, Ocena, Rozwój i Ocena), aby przedstawić ogólne stwierdzenie na temat pewności dowodów dla każdego czynnika biopsychospołecznego . Analizę danych przeprowadzono za pomocą metaanalizy efektów losowych (w tym, jeśli to możliwe, metaanalizy metaanaliz) i syntezy opisowej.

Wyniki

Do przeglądu włączono 13 przeglądów systematycznych obejmujących 185 oryginalnych badań (n = 489 644 uczestników). Z rozwojem przewlekłego bólu mięśniowo-szkieletowego wiążą się trzydzieści cztery czynniki biopsychospołeczne. Metaanalizy szans i/lub ilorazów prawdopodobieństwa były możliwe dla 25 czynników biopsychospołecznych. Istnieją dowody o umiarkowanej pewności, że palenie (OR 1,24 [95%CI, 1.14–1.34), fear avoidance (LR+ 2.11 [95%CI, 1.59–2.8]; LR- 0,5 [95%CI, 0.35–0.71]) uboższe sieci wsparcia (LUB 1.21 [95%CI, 1.14–1.29]), niższy status społeczno-ekonomiczny (OR 2,0 [95%CI, 1.64–2.42]) i wysoki poziom bólu (OR 5,61 [95%CI, 3.74–8.43]) są związane z rozwojem przewlekłego bólu mięśniowo-szkieletowego (wszystkie P <0,001). Dane naukowe dotyczące pozostałych czynników mają niską lub bardzo niską pewność.

Wnioski i istotność

Istnieją dowody o umiarkowanej pewności, że palenie, unikanie strachu, gorsza sieć wsparcia, niższy status społeczno-ekonomiczny i wysoki poziom bólu są powiązane z rozwojem przewlekłego bólu mięśniowo-szkieletowego. W większości uwzględnionych recenzji było widoczne wysokie ryzyko stronniczości; podkreśla to potrzebę przeprowadzania przeglądów systematycznych wyższej jakości.