Dakota Fanning w „Obserwatorach”.

Jonathana Hessiona

Niektóre z najodważniejszych pierwszych cech kobiet w ciągu ostatnich 20 lat to horror. Pomyśl o Jennifer Kent BabadookJulii Ducournau Surowy lub różowe szkło” Święta Maud. Na mocy Obserwatorzy, Ishana Night Shyamalan, 23-letnia córka You Know Who, nie znalazła się na tej liście, mimo że przeznaczono na nią, jak się wydaje, znaczne środki. Chociaż Dakota Fanning odgrywa główną rolę, jest to w zasadzie zwykła irlandzka bzdura o wróżkach, podmieńcach i innych nieznośnych istotach ubranych w potężną teorię dubletu Junga.

Wyprodukowany przez tatę M. Nighta Shyamalana i będący adaptacją powieści zachodnioirlandzkiego autora AM Shine’a (najwyraźniej prawdziwe nazwisko), film wpada prosto w podkręconą atmosferę, której towarzyszy hiperwentylacyjna ścieżka dźwiękowa Abla Korzeniowskiego.

Kamera Eli Arensona śledzi spanikowanego mężczyznę (Alistair Brammer) pędzącego przez gęsty las w zachodniej Irlandii, którego, jak nam powiedziano, nie ma na żadnej mapie. Przestraszony przez stado ptaków CG i przez złowieszcze znaki „Punkt bez powrotu”, które wciąż napotyka, podejmuje różne próby ucieczki. Jednak złowieszczy chór gadających, leśnych głosów, znany każdemu, kto kiedykolwiek widział horror rozgrywający się w złowrogiej naturze, oznacza, że ​​ucieczka jest mało prawdopodobna. Już w tym momencie wiadomo, że notatki prasowe będą odnosić się do lasu, który stanie się „swoim własnym charakterem”.

Mówi się, że las przyciąga zagubione dusze i od razu wiemy, że Mina z Fanning kwalifikuje się, ponieważ pracuje w sklepie zoologicznym w Galway i wapuje wokół zwierząt. Poza tym jest artystką, więc duh. Aha, i nie może pozbyć się smutku po śmierci matki 15 lat wcześniej, pomimo błagań o telefony od swojej siostry Lucy, która później okazuje się być bliźniaczką. Uwaga na symbolikę!

Szef Miny prosi ją o dostarczenie wspaniałej złotej papugi do zoo niedaleko Belfastu. Następnego dnia przed wyruszeniem w podróż zabiera ptaka do domu, zakłada brunetkę i wpada do lokalnego pubu, podrywa przypadkowego faceta i przekonuje go, że jest baletnicą przyjeżdżającą z Ameryki na występ jezioro łabędzie. Dyskusyjne jest, czy przebranie Miny związane z nocnym życiem ma jakiś wpływ na tę historię. Liczy się tylko to, że przed wyjściem mówi papudze: „Spróbuj nie umrzeć” – to jedyne zdanie, które powtarza, przynajmniej do czasu, gdy scenarzysta-reżyser się tym znudzi.

Zatrzymując się, by zatankować, gdy już ma wejść do rozległego lasu, Mina nie dociera do tablicy ogłoszeń z informacją o osobie zaginionej. Wkrótce potem psuje się jej samochód, więc wyrusza w poszukiwaniu pomocy, podczas gdy papuga, której później nada imię Darwin, rechocze: „Staraj się nie umrzeć”. Po uniknięciu dziwacznego stada ptaków kamikaze CG, Mina widzi starszą kobietę o wyglądzie wiedźmy, Madeleine (Olwen Fouéré), która daje jej znak, by podążała za nią.

Nieznajomy prowadzi ją do betonowego schroniska o stalowych drzwiach, które nazywa „Kurnikiem”, które dzieli z innymi podróżnikami Ciarą (Georgina Campbell) i Danielem (Oliver Finnegan). Informują Minę, że leśne stworzenia zwane „Obserwatorami” przychodzą każdego wieczoru o zachodzie słońca, aby je obserwować aż do rana, gdy stoją w kolejce przed ścianą, która staje się lustrem. Nigdy nie zostało wyjaśnione, w jaki sposób Obserwatorzy mogą to przejrzeć, ale nieważne.

Madeline ostrzega, że ​​las może powodować halucynacje wywołujące szaleństwo i że patrzenie na Obserwatora będzie miało ten sam skutek. Mówi także, aby trzymać się z daleka od nor, w których chowają się w ciągu dnia nigdy odwróć się tyłem do lustra. Ten ostatni punkt jest podkreślany tak, jakby był niezwykle ważny, ale nigdy więcej się o nim nie wspomina, chyba że w podtekstowym znaczeniu sobowtóra.

Shyamalan ciągle rzuca nam kolejne wątki, nie budując napięcia ani nie robiąc niczego szczególnie przerażającego. To daje mnóstwo czasu na zastanawianie się, jak czwórka ludzi mieszkających w betonowym bunkrze i sikających do wiadra dba o to, by ich włosy wyglądały tak dobrze. Albo kiedy znajdą czas na sen. Albo dlaczego Mina wygląda o kilka lat młodziej w retrospekcjach, niż wyglądałaby, gdyby jej mama zmarła 15 lat temu. Jest kilka pełnych napięcia chwil, gdy Mina łamie zasady, a Obserwatorzy się wkurzają, ale największy rozwój sytuacji następuje, gdy róg dywanika zostaje odwrócony do góry, odsłaniając właz podobny do tego na zdjęciu. Zaginiony. „To drzwi!” mówi Ciara, bez wątpienia geniusz.

Przynajmniej to daje lepszy wgląd w to, kim dokładnie są Obserwatorzy, zarówno w groźnej teraźniejszości, jak i w mitycznej przeszłości. W miarę rozwoju historii widzimy ich coraz więcej, od pierwszych przebłysków sękatej dłoni lub warczących ust po wysokie humanoidalne postacie, które wyglądają jak rzeźby Giacomettiego.

Ale to wszystko jest tylko nieznacznie bardziej interesujące niż obce klipy z tandetnego reality show randkowego w brytyjskiej telewizji, jedynego DVD, które można oglądać w Coopie. Ciągle wam powtarzamy: „Inwestujcie w nośniki fizyczne!”

Podziemne odkrycia grupy prowadzą do przełomu, który można by uznać za antyklimatyczne zakończenie, gdyby nie fakt, że Big Twist to marka rodziny Shyamalan. Również dlatego, że możesz mieć wrażenie, że oglądałeś Obserwatorzy przez ponad dwie godziny, rzut okiem na zegarek powie Ci, że zostało około pół godziny.

Poniżej znajduje się mnóstwo bzdur na temat niejaki (liczba mnoga od faerie folk, nie wiesz?) na przestrzeni wieków stała się bezskrzydła i zdziczała. Dusząc się z urazy, wydaje się, że studiują także nowe sposoby transformacji. Tajemnice zostają odkryte i pojawiają się nowe zagrożenia, ale do tego czasu być może przestaniesz się tym przejmować.

Shyamalan napisała i wyreżyserowała kilka odcinków serialu Apple TV+ swojego ojca Sługaa także włączenie drugiej jednostki Stary I Zapukaj do chaty. Jest wystarczająco sprawna technicznie, aby stworzyć dopracowany film – pomijając drugorzędną grafikę komputerową – i w mroczny sposób wykorzystać wspaniałe lokalizacje (głównie Ballinastoe Woods w hrabstwie Wicklow). Jedno ujęcie jest szczególnie uderzające, gdy kamera cofa się, ukazując kurnik oświetlony nocą dla Obserwatorów niczym scena teatralna.

Ale w przeciwieństwie do lasu, żadna z tych postaci tak naprawdę cię nie przyciąga, nawet jeśli Fanninga można zawsze oglądać, Fouéré ma dzikie spojrzenie (prawdopodobnie nie mogli złapać Fionnuli Flanagan), a John Lynch pojawia się późno, aby dodać trochę wyblakłej powagi . Fani ciężkiej pracy Campbella w Barbarzyńca – film, który zrobił wiedzieć, jak podkręcić strach — będzie rozczarowana swoją niewdzięczną rolą.

Obserwatorzy, niestety, jest mniej niepokojący niż nudny, mniej wstrząsający niż banalny, aż do końcowego ujęcia, które w zasadzie ogłasza: „Nigdy nie ufaj imbirowi”. Znowu, huh. Kiedy pełzałem do mety, myślałem tylko: „Spróbuj nie umrzeć”.