WASZYNGTON (AP) – Prezydent Joe Bidenadługa i bolesna walka między Republikanami w Kongresie o zapewnienie pilnie potrzebnej pomocy Ukrainie zakończy się w środę, kiedy podpisze on ustawę o programie pomocy wojennej o wartości 95 miliardów dolarów, który obejmuje także wsparcie dla Izraela, Tajwanu i innych sojuszników.

Jednak wysiłki administracji Bidena mające na celu pomoc Ukrainie w odparciu brutalnej inwazji Rosji w czasie impasu w finansowaniu trwającego od sierpnia, kiedy prezydent Demokratów po raz pierwszy zwrócił się o nadzwyczajne wydatki na pomoc dla Ukrainy, wyrządziły znaczne szkody. Nawet przy napływie nowej broni i amunicji jest mało prawdopodobne, aby Ukraina natychmiast podniosła się po miesiącach niepowodzeń.

Oczekuje się, że Biden szybko zatwierdzi przekazanie wstępnego pakietu pomocy wojskowej o wartości około 1 miliarda dolarów – według amerykańskich urzędników będzie to pierwsza transza z około 61 miliardów dolarów przeznaczonych dla Ukrainy. Oczekuje się, że obejmie zdolności obrony powietrznej, pociski artyleryjskie, pojazdy opancerzone i inną broń, aby wesprzeć siły ukraińskie, które doświadczyły spadku morale podczas prezydentury Rosji Władimir Putin zbierał zwycięstwo za zwycięstwem.

W oświadczeniu wydanym po przyjęciu pakietu przez Senat we wtorek wieczorem Biden powiedział, że podpisze go, gdy tylko otrzyma go w środę.

„To kluczowe ustawodawstwo uczyni nasz naród i świat bezpieczniejszym, ponieważ będziemy wspierać naszych przyjaciół, którzy bronią się przed terrorystami takimi jak Hamas i tyranami takimi jak Putin” – powiedział Biden.

Jednak w dłuższej perspektywie nie jest pewne, czy Ukraina – po miesiącach strat we wschodniej Ukrainie i poniesieniu ogromnych zniszczeń w swojej infrastrukturze – będzie w stanie poczynić wystarczające postępy, aby utrzymać amerykańskie wsparcie polityczne, zanim spali ostatni napływ pieniędzy.

„W Donbasie, a już na pewno nie gdzie indziej w kraju, sytuacja nie sprzyja Ukraińcom” – powiedział rzecznik Białego Domu ds. bezpieczeństwa narodowego John Kirby, odnosząc się do wschodniego centrum przemysłowego, gdzie Ukraina doświadczyła niepowodzeń. „Pan. Putin uważa, że ​​potrafi grać na czas. Musimy więc spróbować nadrobić trochę tego czasu.

Wydaje się, że Rosja koncentruje się obecnie na Charkowie, drugim co do wielkości mieście Ukrainy. Siły rosyjskie wykorzystały niedobory obrony powietrznej w mieście, niszcząc infrastrukturę energetyczną regionu i próbując stworzyć warunki dla potencjalnej letniej ofensywy mającej na celu zdobycie miasta.

Spiker Izby Reprezentantów Mike Johnson miesiącami opóźniał głosowanie w sprawie dodatkowego pakietu pomocowego, ponieważ członkowie skrajnie prawicowego skrzydła jego partii, w tym parlamentarzyści Marjorie Taylor Greene z Gruzji i Thomas Massie z Kentucky, zagrozili, że usuną go, jeśli pozwoli na głosowanie w sprawie wysłania Większa pomoc dla Ukrainy. Zagrożenia te utrzymują się.

Przywódca mniejszości w Senacie Mitch McConnell zasugerował, że wstrzymywanie finansowania przez innych republikanów może mieć trwały wpływ na nadzieje Ukrainy na wygranie wojny.

„Nie dajcie się zwieść: opóźnienie w dostarczeniu Ukrainie broni do obrony nadwątliło perspektywy pokonania rosyjskiej agresji” – powiedział McConnell we wtorek. „Wahanie i wahanie spotęgowały wyzwania, przed którymi stoimy”.

Były prezydent Donalda Trumpa, przypuszczalny kandydat Partii Republikańskiej na prezydenta w 2024 r., skarży się, że europejscy sojusznicy nie zrobili wystarczająco dużo dla Ukrainy. Chociaż powstrzymał się od poparcia pakietu dodatkowego finansowania, w ostatnich dniach zmienił się jego ton i przyznał, że przetrwanie Ukrainy jest ważne dla Stanów Zjednoczonych.

Rzeczywiście wielu europejskich przywódców od dawna było zdenerwowanych faktem, że druga prezydentura Trumpa będzie oznaczać zmniejszenie wsparcia USA dla Ukrainy i sojuszu wojskowego NATO. Niepokój w Europie wzrósł w lutym, kiedy Trump w przemówieniu wyborczym ostrzegł sojuszników z NATO, że „będzie zachęcał” Rosję, aby „zrobiła, co do cholery chce” z krajami, które nie osiągną celów w zakresie wydatków na obronę, jeśli wróci do Białego Domu.

Był to kluczowy moment w debacie na temat wydatków Ukrainy. Sekretarz generalny NATO Jens Stoltenberg szybko skrytykował Trumpa za narażanie „amerykańskich i europejskich żołnierzy na zwiększone ryzyko”. Kilka dni później Biden nazwał komentarze Trumpa „niebezpiecznymi” i „nieamerykańskimi” oraz oskarżył Trumpa o wykorzystywanie Putina.

Ale w rzeczywistości manewry Białego Domu mające na celu zdobycie dodatkowych funduszy dla Ukrainy rozpoczęły się kilka miesięcy wcześniej.

Biden dzień po powrocie z burzliwej podróży do Tel Awiwu po oszałamiającym ataku bojowników Hamasu na Izrael 7 października, wykorzystał rzadkie przemówienie w godzinach największej oglądalności, aby przedstawić swoją ofertę w sprawie dodatkowego finansowania.

W tamtym czasie w Izbie panował chaos, ponieważ większość republikanów nie była w stanie wybrać mówcy, który miałby zastąpić rep. Kevina McCarthy’ego, który został usunięty ponad dwa tygodnie wcześniej. McCarthy rozliczył się ze skrajną prawicą Partii Republikańskiej po tym, jak na początku roku zgodził się na zezwolenie na wydatki federalne na poziomie, z którym wielu członków jego prawej flanki nie zgadzało się i którego chciało cofnąć.

Skrajnie prawicowi Republikanie również stanowczo sprzeciwiają się wysyłaniu większych pieniędzy na Ukrainę, gdyż wydaje się, że wojny nie widać końca. W sierpniu Biden zażądał ponad 20 miliardów dolarów na utrzymanie napływu pomocy dla Ukrainy, ale pieniądze te zostały usunięte z obowiązkowego rachunku wydatków, nawet gdy prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski udał się do Waszyngtonu, aby osobiście apelować o dalsze wsparcie USA.

Pod koniec października Republikanie ostatecznie zdecydowali się na Johnsona, mało znanego republikanina z Luizjany, którego poglądy na temat Ukrainy były nieprzejrzyste, na kolejnego mówcę. Biden podczas rozmowy gratulacyjnej z Johnsonem nalegał, aby szybko przekazał Ukrainie pomoc i rozpoczął wielomiesięczne, głównie zakulisowe wysiłki, mające na celu poddanie tej sprawy pod głosowanie.

W prywatnych rozmowach z Johnsonem Biden i urzędnicy Białego Domu zastanawiali się, jaka jest stawka dla Europy, gdyby Ukraina wpadła w ręce Rosji. Pięć dni po formalnym wyborze Johnsona na spikera doradca ds. bezpieczeństwa narodowego Jake Sullivan nakreślił mu strategię administracji wobec Ukrainy i zapewnił, że na Ukrainie wprowadzono środki rozliczalności umożliwiające śledzenie, dokąd trafia pomoc – jest to próba odpowiedzi na częstą skargę konserwatystów .

Na wyraźne polecenie samego Bidena urzędnicy Białego Domu unikali także bezpośredniego atakowania Johnsona w związku z wstrzymaniem pomocy – dyrektywą, którą prezydent wielokrotnie wpajał swoim pracownikom wyższego szczebla.

Według wysokiego urzędnika administracji Johnson ze swojej strony wydawał się urzędnikom Białego Domu osobą bezpośrednią i uczciwą podczas negocjacji. Bidenowi na początku swojej kadencji udało się znaleźć wspólną płaszczyznę z Republikanami, co doprowadziło do uchwalenia wartego 1 bilion dolarów porozumienia infrastrukturalnego, wprowadzenia przepisów mających na celu pobudzenie amerykańskiego przemysłu półprzewodników oraz rozszerzenia federalnych usług opieki zdrowotnej dla weteranów narażonych na wdychanie toksycznego dymu pochodzącego z palenisk. Wiedział też, że dalsze finansowanie Ukrainy ma duże poparcie Republikanów.

Według urzędnika, który prosił o zachowanie anonimowości w celu omówienia wewnętrznych rozmów, w frustrujących momentach negocjacji Biden namawiał swoich doradców, aby „po prostu rozmawiali i pracowali”.

Tak zrobili. Na codziennym spotkaniu zwołanym przez szefa sztabu Białego Domu Jeffa Zientsa najważniejsi doradcy prezydenta – siedzący wokół dużego owalnego stołu w biurze Zientsa – przeprowadzali burzę mózgów na temat możliwych sposobów lepszego przedstawienia tragicznej sytuacji Ukrainy w przypadku braku pomocy.

Steve Ricchetti, doradca prezydenta i dyrektor ds. legislacyjnych Shuwanza Goff byli w stałym kontakcie z Johnsonem. Gdy transakcja stała się przedmiotem zainteresowania, starsi pracownicy Goffa i Johnsona również często zabierali głos.

Biały Dom również starał się uwzględnić Johnsona i jego różne prośby. Na przykład urzędnicy administracji na prośbę mówcy poinformowali przedstawicieli Chipa Roya z Teksasu i Ralpha Normana z RS.C. — dwóch konserwatystów, którzy byli wytrwałymi antagonistami Johnsona.

Przez cały ten czas wyżsi urzędnicy Bidena często informowali McConnella, a także kluczowych przywódców komisji republikańskich, w tym przedstawicieli Michaela McCaula i Mike’a Turnera.

Przywódca większości w Senacie Chuck Schumer, DN.Y., powiedział, że instynkt Bidena, by oprzeć się naciskom na Johnsona, okazał się słuszny.

„Joe Biden ma bardzo dobre wyczucie, kiedy należy zdecydowanie interweniować, a kiedy próbować nadać kształt sytuacji” – powiedział Schumer.

Administracja publicznie zastosowała strategię obniżania poziomu wywiadu, co pokazało wysiłki Rosji na rzecz zacieśnienia więzi z przeciwnikami USA, Chinami, Koreą Północną i Iranem, w celu wzmocnienia moskiewskiego kompleksu przemysłu obronnego i obejścia amerykańskich i europejskich sankcji.

Na przykład urzędnicy amerykańscy przedstawili w tym miesiącu ustalenia wywiadu, które wykazały, że Chiny zwiększyły sprzedaż do Rosji obrabiarek, mikroelektroniki i innych technologii, które Moskwa z kolei wykorzystuje do produkcji rakiet, czołgów, samolotów i innej broni. Wcześniej Biały Dom upublicznił informacje wywiadowcze, że Rosja nabyła rakiety balistyczne od Korei Północnej i drony szturmowe od Iranu.

61 miliardów dolarów może pomóc w segregacji sił ukraińskich, ale Kijów będzie potrzebował znacznie więcej do walki, która może trwać latami, twierdzą eksperci wojskowi.

Realistyczne cele na nadchodzące miesiące dla Ukrainy – i jej sojuszników – obejmują uniknięcie utraty głównych miast, spowolnienie dynamiki Rosji i dostarczenie Kijowowi dodatkowej broni, która mogłaby pomóc jej przejść do ofensywy w 2025 r., powiedział Bradley Bowman, specjalista ds. strategii i polityki obronnej analityk w Fundacji Obrony Demokracji w Waszyngtonie.

„W naszej kulturze mikrofalowej zwykle chcemy natychmiastowych rezultatów” – powiedział Bowman. „Czasami sprawy są po prostu trudne i nie można uzyskać natychmiastowych rezultatów. Myślę, że sukces Ukrainy nie jest gwarantowany, ale sukces Rosji będzie możliwy, jeśli przestaniemy wspierać Ukrainę”.

___

Współpracująca pisarka prasowa Mary Clare Jalonick przyczyniła się do powstania tego raportu.