Drake’a i Kendricka Lamara

Amy Sussman/Getty Images; Antony’ego Jonesa/Getty Images

Kiedy legenda wrestlingu i członek WWE Hall of Famer Shawn „Heartbreak Kid” Michaels wkracza do mediów społecznościowych i zaprasza Cię do rozstrzygnięcia rapowej rywalizacji w kwadratowym kole — lub Sobotnia noc na żywo zagłębia się w szkic — wiesz, że wasze kłótnie są tak ogromne, że przeniknęły do ​​głównego nurtu. Muzyczny konflikt pomiędzy Drake’em i Kendrickiem Lamarem przerodził się z bitwy w totalną wojnę hiphopową, która zdobywa punkty na całym świecie. Każdy MC wykazał się surowym zaangażowaniem w liryczną doskonałość, małostkowość, a także jakąś genialną strategię w strefie walki. To nie jest dwóch MC, którzy są zadowoleni ze swoich licznych nagród Grammy i platynowych albumów, nie są bogaci i leniwi, obaj są głodni i pokazali się dla kultury.

Stawka jest ekstremalna. To nie jest po prostu „Ja cię nie lubię, ty nie lubisz mnie, zobaczmy, kto może bardziej zawstydzić się nawzajem”. Nie, to tak wysoka kwota, jaką można dostać od mistrza ceremonii. Kiedy opadnie dym, zwycięzca będzie mógł zostać ukoronowany najwspanialszynie tylko teraz, ale także w jego pokoleniu, a może nawet w historii, w zależności od tego, jakiego fana spytasz. To jest takie poważne.

Bez względu na to, w jakiej kolejności ich uszeregujesz, Drake i Lamar są uważani za dwójkę najbardziej elitarnych artystów hip-hopu. Drake dominował w swojej karierze zarówno poprzez rapowanie, jak i śpiewanie doskonałych taktów i melodii. Upuścił swoją zmieniającą zasady gry składankę o trafnym tytule Tak daleko minęło, nieco ponad 15 lat temu i tak jest do tej pory. Stąd! Ma na swoim koncie wiele płyt numer 1, klubowych hitów, undergroundowych przebojów i platynowych płyt LP, jakich rap nigdy nie widział. Nie pozostawił żadnego kamienia obojętnym, przemawiając do wszystkich. Dotykał wielu gatunków, współpracując z innymi graczami ze szczytów list przebojów aż po praktycznie nieznane i niemal za każdym razem odnosił wszechstronne sukcesy. Czy w epoce fizycznych zakupów albumów byli raperzy tacy jak Eminem i Nelly, którzy sprzedawali się więcej? Z pewnością. Jednak przez półtorej dekady Drake’s bez przerwy wykorzystywał treści chwalone przez fanów i dziennikarzy. Zadaj sobie pytanie, kiedy ostatni raz Drake nie miał trafienia lub wielu trafień w tym samym czasie na rynku? Odkąd wszedł na scenę, nie miał żadnych przerw.

Lamar również odnosi duże sukcesy. Wiele lat temu na koncercie otrzymał tytuł szlachecki od Dr. Dre i Snoop Dogga jako nowy przywódca Zachodniego Wybrzeża. K. Dot jest niewątpliwie wyjątkowy w mikrofonie. Wydaje muzykę, która przemawia do twojej duszy. „Alright” było hymnem ruchu Black Lives Matter na rzecz czarnej kultury. Jest aktywistą w swoich piosenkach i na ulicach. Bóg pobłogosławił go jedną z najniebezpieczniejszych umiejętności, jaką może pochwalić się raper, a którą doskonalił ciężką pracą i poświęceniem przez lata. Lamar to jeden z najbardziej docenionych przez krytyków dzieł wszech czasów, posiadający w swoim katalogu klasyki. Ma nagrody Grammy, wyprzedaje bilety na trasy koncertowe po całym świecie, ale bycie w centrum uwagi to nie jego sprawa. W klubie go nie złapiesz. Trzyma się z dala od mediów. I nie puszcza często muzyki. Ostatni album Lamara, Pan Morale i Big Steppersukazał się dwa lata temu, a fani musieli czekać pięć lat, ponieważ była to kontynuacja jego mistrzowskiego dzieła, nagrodzonego Nagrodą Pulitzera, Cholera. Lamar też nie robi wielu gościnnych występów pomiędzy projektami. Mimo to jest tak potężny, że nawet jeśli jego obecność na rynku nie jest nieuchronna przez wiele lat, nigdy nie przegrywa jego miejsce. Kiedy się wypłynie, jest z powrotem na początek kolejki.

To właśnie sprawia, że ​​to starcie tytanów jest najbardziej charakterystycznym pojedynkiem od czasów Jaya-Z kontra Nasa na początku XXI wieku. Dwa talenty pokoleniowe, nie tylko na szczycie swoich gier, ale także na szczycie gry. I spisali się jak żaden inny pojedynek, jaki widzieliśmy.

„To była dla mnie najlepsza bitwa rapowa, jaką kiedykolwiek widziałem” – powiedział we wtorek prezenter radiowy Charlamagne The God Klub Śniadaniowy. „Dwóch najlepszych w swoim pokoleniu, u szczytu kariery. Nigdy nie widziałem, żeby rapowa bitwa dała nam tyle muzyki. Za każdym razem, gdy jeden z nich upada, druga osoba odpowiada, a kiedy druga osoba odpowiada, odpowiada z pewnym entuzjazmem.

Starcie tytanów w większości było elektryzujące, polaryzujące (na chwilę obecną w prasie nadal nie ma jednoznacznego zwycięzcy, nawet Charlamagne i współgospodarz DJ Envy debatowali na antenie o tym, kto prowadzi), piękne w wysokim poziomie kunszt mikrofonu, brutalny, czasami żenujący, z niektórymi skandalicznymi, bezpodstawnymi twierdzeniami obu stron, ale niezaprzeczalnie ekscytujący. To było kino z prawdziwego życia, oglądanie tej dwójki w trybie gladiatorów, próbującej dorównać sobie nawzajem, szczególnie w szaleństwie ostatnich kilku dni.

3 maja Drake kontra Kendrick Lamar zdystansował się od wszelkich innych rywalizacji rapowych w historii, zapewniając niespotykany dotąd dorobek doskonałości w tak szybkim tempie. To była werbalna bijatyka, w której każdy MC zdobywał przewagę nad pozornie niszczycielskim sianokosami, tylko po to, by drugi powrócił z tłustym ciosem.

Lamar wypuścił „6:16 in LA” wcześnie rano, co było zaskakująco szybką kontynuacją jego mistrzowskiego ponad sześciominutowego krytykowania Drake’a w „Euphoria”, który ukazał się zaledwie kilka dni wcześniej, 30 kwietnia. Nie dajcie się prześcignąć, później tego samego wieczoru, w piątek i w sobotę, Drake zamieścił na swojej stronie na Instagramie krótką dissową przerywnik pod adresem Lamara, który w mediach społecznościowych nazwano „Buried Alive Part 2” (Drake wykorzystał płynność i rytm Lamara z ich ponad dziesięcioletniej współpracy „Buried Alive Ogłoszono, że nowa płyta i wideo „Family Matters” są już dostępne. Mistrzostwo Drake’a w zakresie rymowania, dowcipu, humoru i kąśliwych puenty było w pełni widoczne przez ponad siedem minut, gdy rzucał ostre słowa nie tylko Lamarowi, ale także Rickowi Rossowi, A$AP Rocky’emu, The Weekndowi, Future i Metro Boominowi. Nagranie i towarzyszące mu wideo to wszystko, o czym każdy mógł rozmawiać lub publikować… przez zaledwie 30 do 45 minut.

Nieco ponad pół godziny później Lamar wrócił z „Poznaj Grahamów”. Tam wyjawił więcej skarg, udzielając porad, rozmawiając bezpośrednio z rodzicami Drake’a, jego synem Adonisem i tajemniczą ukochaną kobietą, którą według niego Kanadyjczyk ukrywał w tajemnicy od 11 lat. Trzymając nogę wciśniętą w pedał, Lamar wrócił z wściekłym uporem zaledwie 24 godziny później z obraźliwym hitem „Not Like Us” (Lamar po raz kolejny oskarżył Drake’a o zadzieranie z nieletnimi dziewczynami i bycie sępem kultury). Wyprodukowana przez DJ-a Mustarda płyta stała się hitem i odniosła natychmiastowy, intensywny efekt jako nowy hymn Zachodniego Wybrzeża, który już się rozprzestrzenił; pobiło nawet rekord Spotify, który wcześniej należał do Drake’a.

Nie tylko na postach w mediach społecznościowych można zobaczyć grupę ludzi, w tym sportowców i celebrytów, krążących w rytm piosenki, ale sieć kablowa TNT odtworzyła tę piosenkę podczas meczu play-off NBA pomiędzy Minnesota Timberwolves i Denver Nuggets.

„Musztarda właśnie dała [Lamar] idealne płótno” – mówi gospodarz ogólnokrajowego radia Bootleg Kev, który występuje w programie Real 92.3 w Los Angeles. „Dociera do Drake’a, ale złożył hołd Zachodniemu Wybrzeżu. To były niektóre z jego flowów, [reminiscent] of Drakeo, Lil Vada. Uważam, że to był sposób na złożenie hołdu temu, jak bardzo lubię całe to gówno z Los Angeles, które się dzieje. To bomba. Nigdy nie widziałem tak zjednoczonego Los Angeles. Mogłoby to w sposób uzasadniony zapoczątkować narodowy renesans muzyki z Zachodniego Wybrzeża. To sprawa Zachodniego Wybrzeża, Los Angeles, ale jest modna. Mówi o tym Elon Musk. Piosenka ustanawia rekordy w streamingu, a my odtwarzamy ją w radiu.”

Nawet przy tak potężnej salwie Lamara Drake nie dał się znokautować. Odparł 5 maja wydając „The Heart Part 6”, grę tytułową nawiązującą do wcześniej wydanego „The Heart Part 5” Lamara. Z relacji Drake’a wynika, że ​​nie tylko zlekceważył twierdzenia Lamara o tym, że uprawiał seks z nieletnimi dziewczętami, ale także ujawnił diaboliczny zwrot akcji: ktoś z jego obozu przekazał komuś z obozu Lamara fałszywe informacje na temat jego rzekomej córki, co doprowadziło do fałszywej paszy dla społeczeństwa. Wiersz „Poznaj Grahamów”. Drake podwoił również swoje twierdzenia, że ​​Lamar dopuścił się przemocy.

Mając z pewnością wystarczającą ilość materiału do marynowania, obaj przeciwnicy na razie wrócili do swoich narożników.

Co dziwne, Drake i Lamar byli całkiem fajni ponad dziesięć lat temu. W 2011 roku Drake wezwał Lamara, aby wystąpił w przerywniku Dbać o siebie pod tytułem „Pochowani żywcem”. W 2012 roku Drake pojawił się w głównym opusie Lamara dobry dzieciak, miasto Madpoprzez hit „Poetic Justice”, a Lamar otworzył się w Drake’s Klubowy Raj wycieczka. Para wystąpiła także gościnnie u boku 2 Chainz w „Fuckin’ Problems” A$AP Rocky’ego.

Pomimo wspaniałej atmosfery, energia między Drake’em i Lamarem na zawsze zmieniła się następnego lata 2013 roku, po szeroko omawianym wersecie Lamara w „Control” Big Seana.

„Zwykle jestem ziomkiem z tymi samymi n…, z którymi się rymuję” – oznajmił Lamar. „Ale to jest hip-hop i oni n– powinni wiedzieć, która jest godzina/I to dotyczy Jermaine’a Cole’a, Big KRIT, Wale/Pusha T, Meek Millz, A$AP Rocky, Drake/Big Sean, Jay Electron, Tyler, Mac Miller/Kocham was wszystkich, ale próbuję was zamordować, czarnuchu….

Lamar uznał to za po prostu przyjacielską, sportową rywalizację, jednak, delikatnie mówiąc, nastroszył pióra swoich rówieśników. Ale nic tak naprawdę nie eskalowało aż tak bardzo. W rzeczywistości jednak od tego momentu faktyczne imię wymieniane między Drake’em a Lamarem było uśpione. Jeśli czyta się między wierszami rapu, przez lata Drake i Lamar rzucali sobie nawzajem podprogowe sztylety, jak na przykład w „King Kunta” z 2015 roku, kiedy Lamar kpił z „rapera z autorem widmo” po tym, jak Meek Mill i inni oskarżali Drake’a używania wynajętych broni do pisania swoich uznanych tekstów. Mimo to problemy z Lamarem nigdy tak naprawdę nie wyszły na pierwszy plan. Drake od czasu do czasu miał pełne ręce roboty, kłócił się pod względem tekstowym, szczególnie z Meekem Millem i Pushą T.

W październiku ubiegłego roku Drake i J. Cole współpracowali przy „First Person Shooter”, w którym Cole określił siebie, Drizzy’ego i Lamara mianem „wielkiej trójki” rapu. Piosenka zadebiutowała na pierwszym miejscu listy przebojów Hot 100 magazynu Billboard.

Kilka miesięcy później, pod koniec marca, Lamar zapoczątkował feud z Drake’em, występując w programie „Like That” Future i Metro Boomin, w którym oświadczył, że Drake i Cole nie byli z jego klasy w przeboju nr 1. Zauważył, że nie ma wielkiej trójki. „To po prostu duży ja”.

Cole jako pierwszy wziął odwet wydając „7 Minute Drill” ze swojego niespodziewanego wydania z 5 kwietnia Może usunąć później. Piosenka ukazała się w piątek i spotkała się z dużym odzewem, ale już tej niedzieli Cole wszedł na scenę u siebie Festiwal Dreamville i przeprosił, że to zrobił. W następnym tygodniu piosenka została usunięta Może usunąć.

Podczas gdy Cole był gotowy do ukłonu, Drake był gotowy do włączenia się, puszczając „Push Ups” skierowane głównie do Lamara, ale także do jednego z jego najlepszych i stałych współpracowników, Ricka Rossa (The Bawse, odpisał dwie godziny później Drake’em diss „Szampańskie chwile”).

19 kwietnia Drake wydał „Taylor Made Freestyle”, w którym publicznie zapytał Lamara, gdzie była jego riposta do „Push Ups” i zbeształ Lamara za tak długie zwlekanie z odpowiedzią. Drake posunął się nawet do wykorzystania jako funkcji głosów Tupaca i Snoop Dogga generowanych przez sztuczną inteligencję. Lamar powrócił nieubłaganie, zaczynając od 30 kwietnia z „Euphoria”.

Ponieważ niektórzy DJ-e, tacy jak Bootleg Kev, przewidują, że „Not Like Us” będzie kandydatem na piosenkę lata, te historyczne potyczki słowne mogą po prostu się rozgrzewać, a nie ochładzać.