Nowy rząd wielokrotnie podkreślał wzrost gospodarczy, mówiąc, że „zabezpieczenie wzrostu gospodarczego będzie podstawową misją”. Wielka Brytania jest szóstą co do wielkości gospodarką na świecie, ale nęka ją niska produktywność, stagnacja płac i ograniczone inwestycje.

Nowa administracja „zresetuje także relacje z europejskimi partnerami”, co będzie stanowić zwrot w stosunku do lat Brexitu, które tak zdominowały erę konserwatystów.

Uroczyste otwarcie sesji parlamentu w środę rozpoczęło się z pompą, z pełną inscenizacją tradycji i teatralności monarchii konstytucyjnej, co miało na celu wzbudzenie podziwu wśród opinii publicznej i potwierdzenie legitymacji podczas przekazywania władzy.

Brytyjski monarcha — król Karol III w towarzystwie żony, królowej Camilli — przybył karetą Diamond Jubilee State Coach, ciągniętą przez sześć białych koni. Wjechali do Westminster przez Sovereign Door i udali się do złotego tronu w Izbie Lordów, a głowa króla ciążyła pod 2,3-funtową Imperial State Crown. Komentatorzy BBC zauważyli, że ważyła więcej niż duży worek cukru.

To była dość dramatyczna zmiana. Stosunkowo nowy monarcha odczytujący plany nowego rządu.

Mowa królewska jest w całości pisana przez rząd. Król jest tylko posłańcem. Chociaż jest głową państwa, ma niewielką realną władzę poza swoimi ceremonialnymi rolami.

Starmer słuchał słów, stojąc obok pokonanego przeciwnika politycznego, byłego premiera Partii Konserwatywnej Rishi Sunaka, który teraz zostanie zdegradowany do ław opozycji w Izbie Gmin. Wchodząc do Izby Lordów, obaj wydawali się wymieniać ożywioną pogawędką.

Starmer i jego wybory gabinetowe oficjalnie rozpoczęły się 5 lipca, po miażdżącym zwycięstwie w wyborach powszechnych. Starmer już reprezentował Wielką Brytanię w NATO i uścisnął dłoń prezydenta Bidena w Gabinecie Owalnym. Ale w środę jego rząd przedstawił swoje priorytety legislacyjne, definiując, co oznacza „zmiana”, hasło będące sednem zwycięskiej kampanii wyborczej Partii Pracy.

Ponieważ Partia Pracy zdobyła tak przytłaczającą większość miejsc w parlamencie, partia ta nie ma już praktycznie nic do zrobienia w swojej misji odbudowy Wielkiej Brytanii — poza kasami kraju. Jak ujęła to Rachel Reeves, nowa minister finansów, rząd ten odziedziczył „najgorszy zestaw okoliczności od czasów II wojny światowej”.

Zgodnie z tradycją, przemówienie króla nie jest wybitną oracją, ale długą listą celów i zadań. Rząd Starmera przedstawił 40 projektów ustaw, które chce realizować. Rząd Sunaka wspomniał ostatnio o 21 projektach ustaw.

„Nawet sama liczba projektów ustaw” świadczy o „poziomie ambicji” nowego rządu – powiedział Anand Menon, profesor nauk politycznych w King’s College w Londynie.

Pierwsze wersy Mowy Króla zaczynały się od słów: „Mój rząd będzie rządził w służbie kraju. Program ustawodawczy mojego rządu będzie kierowany misją i oparty na zasadach bezpieczeństwa, uczciwości i szans dla wszystkich”.

Może to znaleźć oddźwięk u tego króla, który uważa, że ​​jego praca polega na służeniu ludziom.

Charles odczytał przemówienie beznamiętnym głosem. Oczekuje się, że pozostanie bezstronny. Ale jest również znany jako wieloletni obrońca klimatu — co wywołało pewną niezręczność podczas ostatniego przemówienia królewskiego, kiedy musiał odczytać plany rządu Sunaka dotyczące nowego systemu przyznawania licencji na ropę i gaz.

Tym razem Charles odczytał: „Mój rząd zdaje sobie sprawę z pilności globalnego wyzwania klimatycznego”.

Lewicowo-centrowa Partia Pracy twierdzi, że wzrost gospodarczy i przejście na zieloną energię nie muszą być w konflikcie. W ramach swojego „Planu Zielonej Dobrobytu” zobowiązała się do pomocy w stworzeniu 650 000 miejsc pracy do 2030 r., a także do współpracy z sektorem prywatnym w celu podwojenia lądowej energii wiatrowej, potrojenia energii słonecznej i czterokrotnego zwiększenia morskiej energii wiatrowej.

Partia Pracy chce stworzyć publiczną zieloną firmę energetyczną. Chce pobudzić gospodarkę, zachęcając do budowy domów i infrastruktury. Chce powstrzymać lokalne władze przed blokowaniem nowych budynków.

„Nadszedł czas, aby zwolnić hamulce Wielkiej Brytanii” – powiedział Starmer w oświadczeniu wydanym przed przemówieniem. „Przez zbyt długi czas ludzie byli powstrzymywani, a ich ścieżki były wyznaczane przez to, skąd pochodzą – nie przez ich talenty i ciężką pracę”.

Starmer jest najbardziej robotniczym przywódcą Wielkiej Brytanii od pokolenia. Jak każdy, kto słuchał jego przemówień na wiecach wie, jego matka była pielęgniarką, a ojciec narzędziowcem. Starmer był pierwszym w rodzinie, który ukończył uniwersytet. Został prawnikiem zajmującym się prawami człowieka i otrzymał tytuł szlachecki za swoją służbę jako główny prokurator Wielkiej Brytanii, zanim w wieku 52 lat zajął się polityką.

Były też inne oznaki zmian. Partia Pracy przywłaszczyła sobie hasło „odzyskaj kontrolę” — motto zwolenników Brexitu — jako hasło mające na celu zmniejszenie „chaosu” przywództwa Partii Konserwatywnej, a także plan decentralizacji władzy z dala od Westminster.

Program Partii Pracy obiecywał nowe uprawnienia burmistrzom miast, jednocześnie dając lokalnym liderom kontrolę nad trasami autobusowymi, co było przyczyną wielu narzekań na kiepską jakość usług i wielogodzinne oczekiwanie na przejazd w regionach wiejskich.

Starmer już wcześniej porzucił plany swojego poprzednika dotyczące deportacji osób ubiegających się o azyl do Rwandy, ale w środowym przemówieniu dodał, że nowy rząd powoła nowe „dowództwo ds. bezpieczeństwa granic”, które zajmie się „przestępczością imigracyjną” i „rozbije gangi” stojące za małymi łodziami przepływającymi przez kanał La Manche.

Środa była jednym z dni największej widoczności dla Charlesa, odkąd w lutym ogłosił, że rozpoczyna leczenie raka. (Jaki to rodzaj raka i jakie leczenie, nie dowiedzieliśmy się).

Rytuały państwowego otwarcia parlamentu wiążą się z wieloma dziwactwami. Przed przybyciem króla królewscy ochroniarze przeszukali piwnice w poszukiwaniu materiałów wybuchowych. Jest to nawiązanie do „spisku prochowego” Guya Fawkesa z 1605 r., nieudanej próby wysadzenia protestanckiego króla Jakuba I i parlamentu przez angielskich katolików.

Zgodnie z tradycją, Black Rod, wysokiej rangi urzędniczce Izby Lordów, zatrzasnęła drzwi do Izby Gmin przed nosem, co symbolizowało niezależność Izby Gmin od monarchy.

Podczas ceremonii w Pałacu Buckingham przetrzymywano jako „zakładnika” kolejnego ustawodawcę, co miało zagwarantować bezpieczny powrót monarchy.