Adaptując powieść Ólafura Jóhanna Ólafssona, znany islandzki reżyser Baltasar Kormákur (Bestia, Everest) stworzył w filmie delikatną historię utraconej miłości Dotykać (teraz w kinach). W rolach głównych wystąpili Egill Ólafsson, Kôki i syn reżysera, Palmi Kormákur. Film jest pełną pasji refleksją na temat czasu, historii i uczuć.

Akcja filmu rozgrywa się na początku pandemii COVID-19. Główny bohater, wdowiec Kristófer (Ólafsson), otrzymuje diagnozę demencji we wczesnym stadium. Lekarz radzi mu, że na tym etapie choroby wiele osób zaczyna zajmować się niedokończonymi sprawami w swoim życiu. Tak rozpoczyna się jego podróż w celu odnalezienia pierwszej miłości, z którą stracił kontakt 50 lat wcześniej.

Korzystając z retrospekcji do lat 60., dowiadujemy się, jak Kristófer (młodsza wersja grana przez Palmi Kormákur) zakochał się w Miko (Kôki), gdy był studentem London School of Economics, który ostatecznie podjął pracę w japońskiej restauracji należącej do ojca Miko. Mamy wrażenie, że czas ucieka Kristóferowi, aby znaleźć Miko, podróżując z Islandii do Anglii i Japonii pośród ograniczeń pandemicznych.

„Im jestem starsza, tym bardziej odczuwam potrzebę zamknięcia pewnych spraw” – powiedziała Kormákur Yahoo Kanada. „Rzeczy, które wydarzyły się dawno temu”.

„Mój dziadek po hiszpańskiej stronie zniknął, gdy mój ojciec był młody, i wiesz, że mieszka tam z tobą. To takie rzeczy, to cię męczy. … Miałem swoje wyzwania w miłości i myślę, że to bardzo na tobie ciąży”.

„Zabiera cię w nieoczekiwane miejsce”

Dla Kormákura proces tworzenia Dotykać zaczęło się, gdy dostał książkę Ólafssona w prezencie świątecznym od swojej córki.

„To jeden z najlepszych prezentów, jakie dostałem” – powiedział Kormákur. „Zakończyło się to niesamowitą podróżą, nigdy nie wiesz, jak w filmie, dokąd cię zaprowadzą”.

„Nie mogłam się oderwać. [The book] zabiera cię w nieoczekiwane miejsce, przynajmniej dla mnie. … Uważałem, że to bardzo autentyczny sposób na stworzenie przeszkody, kochankowie nie mogli być razem. A także wspaniały sposób na wejście w historię i prowadzenie ludzi delikatną ręką do jednego z najbardziej przerażających wydarzeń, przez które przeszliśmy.”

Jest coś szczególnie atrakcyjnego w podróży starszego Kristófera w tym filmie, gdzie, chociaż jego diagnoza mogła być katalizatorem tej ścieżki, nigdy nie żałuje siebie. To również było coś, co Kormákur uważał za ważne dla filmu.

„W szczególności w skandynawskim kinie, czasami czuję, że jest trochę samouwielbienia” – powiedział Kormákur. „Rozmawiałem o tym bardzo wyraźnie z Egillem”.

„To nie jest on i nie wyrusza w tę podróż, ponieważ żałuje tego, co go spotkało. Czuje potrzebę zamknięcia, zrozumienia, co się stało i uświadomienia sobie, że to coś niedokończonego. Jednym ze sposobów, aby to zrobić, było wstrzyknięcie odrobiny humoru do jego historii”.

Począwszy od starszego Kristófera wchodzącego do restauracji, w której pracował, a która obecnie jest salonem tatuażu, aż po rozmowę telefoniczną w restauracji, w której nie ma innych gości, humor jest wszędzie subtelny, a reżyseria filmu podkreśla uznanie dla Jacques’a Tatiego, choć ujęta jeszcze lżejszą ręką.

„Jak po prostu poruszasz się po świecie i jak abstrakcyjne mogą stać się rzeczy” – wyjaśnił Kormákur.

„Nie chciałem, żeby grał Kristófera, jeśli nie byłoby to całkowicie słuszne”

Syn Kormákura, Palmi, świetnie dogaduje się z Kôkim w rolach młodszego Kristófera i Miko, ale reżyser obawiał się, że jego syn przejmie główną rolę w filmie.

„Oczywiście, że jestem stronniczy, muszę taki być, jeśli chodzi o moje dzieci, ale byłem też stronniczy w tym sensie, że nie chciałem, aby grał Kristófera, chyba że byłoby to całkowicie słuszne, ponieważ nie chciałem mu zrobić krzywdy w sposób, w jaki może to zrobić ludziom” – powiedział Kormákur.

Reżyser wyjaśnił, że do tej roli brano pod uwagę kilku aktorów, ale były problemy ze znalezieniem odpowiednich. Następnie pojawiła się propozycja obsadzenia w tej roli jednego z dwóch synów Kormákura. Jego młodszy syn, Stormur, wystąpił w kilku projektach, ale Kormákur uważał, że jest „zbyt dużym facetem” do tej roli. Palmi miał znacznie mniejsze doświadczenie.

Chociaż Kormákur pozostawił decyzję swoim synom, czy zechcą wziąć udział w przesłuchaniu, to gdy Palmi czytał o roli, było jasne, że – jak stwierdził Kormákur – „to był Kristófer”.

„Z powodu mojej stronniczej sytuacji wysłałem [the audition to Focus Features] i mojemu koproducentowi, i pisarzowi, który nie miał pojęcia, kim jest Palmi, … z innymi przesłuchaniami również, i zapadła jednomyślna decyzja, że ​​to on jest właściwym facetem do tej roli”, wyjaśnił Kormákur. „Potem ujawniłem, że to mój syn”.

„To był też zabawny moment, ponieważ Palmi, kiedy już przez to przeszedł, nagle dostał zimnych stóp. … Wtedy zdałem sobie sprawę, że nie mam tu władzy, ponieważ nie mam innego wyboru, jeśli on tego nie zrobi, naprawdę mam kłopoty, co było dla mnie ciekawym zwrotem akcji”.

Jako młodszy Kristófer, syn Kormákura, ma tak delikatny, pełen niuansów występ, że jest on tak niesamowicie wzruszający, że po obejrzeniu filmu nie będziesz w stanie wyobrazić sobie nikogo innego w tej roli Dotykać.

„Nie chciałem wdawać się w kłótnię”

Przez cały okres rozwoju tej historii miłosnej w rodzinie Miko wciąż odbija się trauma związana z wydarzeniami w Hiroszimie. Dla Kristófera staje się to punktem wyjścia do zrozumienia tej sytuacji, a Kormákur chciał w szczególny sposób przedstawić ją jako integralną część historii.

„Nie chciałem wdawać się w krzykliwą kłótnię w pokoju, w którym ludzie wskazują na siebie nawzajem” – wyjaśnił. „Czasami pewne rzeczy gubią się w polaryzacji rozmowy”.

„Chciałem się skupić na tym, co książka zresztą robi w piękny sposób, na jednej ofierze, która nie urodziła się jeszcze w czasie bombardowania, i na tym, jak wpłynęło to nawet na życie islandzkiego ucznia w 69 roku, co jest dość nieoczekiwane”.