Od producentów do konsumentów istnieje wiele punktów, przez które przesyłane są towary. Gdzie leży problem wysyłania towarów do konsumentów przez producentów? Dlaczego konsumenci nie zwracają się bezpośrednio do producentów, aby kupić towary? Jeśli te twierdzenia się potwierdzą, cena towaru może spaść. Jest to w pewnym sensie dobre dla jednostek, ale cena transakcji pomiędzy producentami a konsumentami nie może w zbyt dużym stopniu zatrudniać ludzi gospodarki.

W związku z tym niskie ceny produktów nie mogą zwiększać siły nabywczej. Produkty wymagają wielu zmian z rąk – od producentów przez dealerów, agentów, hurtowników i sprzedawców detalicznych. Oprócz tych podstaw, na proces ten składa się wiele innych czynników. Są to agenci, transport, magazynowanie, reklama itp. Każdy czynnik stanowi centrum kosztów. Producenci dodają swoje koszty, w tym zyski, aby uzyskać cenę. W związku z tym cena różnych czynników jest wliczona w ceny producentów. Te dodatkowe koszty są dochodami tych czynników i podnoszą cenę końcową, ale jednocześnie tworzą miejsca pracy.

Bangladesz jest na dobrej drodze do stania się gospodarką rozwijającą się, ponieważ jego sektor produkcyjny poprawia się w zawrotnym tempie. Pomimo takiego postępu na rynkach konsumenckich nadal dominują produkty rolne, a cena producenta jest podobno trzykrotnie wyższa dla konsumentów, ponieważ pośrednicy cieszą się super zyskami. Producenci zarabiają więc niewiele. Może to być oczekiwana sytuacja w zakresie działalności handlowej, ponieważ producenci nie mogą dotrzeć do konsumentów, ponieważ wsparcie ze strony koordynatorów handlu jest nieodłączną częścią samego handlu.

Oprócz handlu krajowego, jak wszyscy wiemy, handel przekracza granice. Z wyjątkiem kilku narodów, większość świata jest od siebie uzależniona poprzez handel międzynarodowy – jako przykład możemy wziąć nasz kraj. Bangladesz jest uzależniony od importu z sektorów zewnętrznych w różnych przypadkach, takich jak wyposażenie kapitałowe, towary gotowe, surowce, usługi itp., chociaż prowadzimy również eksport. Zaraz po uzyskaniu niepodległości Bangladesz był głównym przedmiotem eksportu juty i herbaty. Później do koszyka dodano gotowe ubrania.

RMG jest obecnie naszym największym eksportem, a piękno tego produktu polega na tym, że jest niewiarygodnie proste, jeśli chodzi o towary konsumpcyjne, a jego trwałość jest bardzo niska. Z drugiej strony wyroby z juty, takie jak dywany, są trwałe. Zwiększenie eksportu dóbr trwałego użytku nie będzie takie proste, jeśli nie zostaną wprowadzone na rynek produkty o wartości dodanej, posiadające nowe funkcje. Biorąc pod uwagę charakter handlu, oczekuje się, że RMG przez jakiś czas utrzyma wiodącą pozycję na rynku eksportowym.

Wprowadzając produkty, teoria zaleca „marketing mix”. Jest to powszechnie znane jako 7 P, które obejmują produkt, cenę, miejsce, promocję, ludzi, proces i dowody fizyczne. Ze wszystkich P, promocja jest być może najważniejszym czynnikiem, jeśli chodzi o centra kosztów. W handlu międzynarodowym transakcje dokonywane są pomiędzy eksporterami i importerami. Myślisz, że łatwo jest przenieść produkt za granicę? Zdecydowanie nie. W transakcjach biorą udział różne strony. Jednym z głównych czynników są podmioty ułatwiające handel, zwane inaczej agentami zakupów, brokerami, a nawet importerami handlowymi. Działają jako prawdziwi królowie międzynarodowych transakcji handlowych. Często określa się je mianem pomostu łączącego eksporterów z importerami.

Facylitatorów można podzielić na dwa rodzaje – zwykli agenci i niezależni kontrahenci. W przypadku importu w Bangladeszu znajdują się stali agenci. Działają w imieniu zagranicznych dostawców, sprzedając swoje produkty w Bangladeszu i otrzymują od nich prowizję. Jednak w przypadku handlu eksportowego stali agenci są rzadkością. Są niezależnymi agentami. Organizują zamówienia eksportowe od odbiorców zagranicznych. Następnie poszukują eksporterów i negocjują z nimi ceny pod względem specyfikacji. Po osiągnięciu konsensusu zamówienia kierowane są do ostatecznych eksporterów.

Zwykle niezależni wykonawcy otrzymują zamówienia od pierwotnych nabywców. Zamówienia przekazywane są pierwotnym eksporterom. Stanowi to pomost pomiędzy eksporterami i importerami. Pytaniem jest, jakie korzyści odnoszą niezależni wykonawcy. Niezależni kontrahenci dużo zarabiają na aranżacjach, grając w grę finansową, która przynosi im zarobek.

W praktyce handel odbywa się czterema metodami: płatność z góry, LC (akredytywa), inkaso dokumentowe i rachunek otwarty. Mówi się, że LC jest wycofywane, a zamiast niego powszechnie stosowane są umowy sprzedaży. Dzieje się tak w przypadku handlu dwustronnego pomiędzy eksporterami i importerami, jednak metoda LC sprawdza się w przypadku handlu realizowanego za pośrednictwem pośredników. Otrzymują LC od importerów i w oparciu o ten instrument idą do przodu.

W normalnym toku działalności wykorzystuje się zbywalne LC. Doradcy handlowi otrzymują to LC, które jest przekazywane eksporterom końcowym. Banki eksporterów przekazują dokumenty bankom pośredników, które po zastąpieniu ceną pierwotną przesyłają dokumenty do końcowych banków importerów. W trakcie tego procesu koordynatorzy otrzymują pełną zapłatę od importerów. Z płatności przekazują środki eksporterom zgodnie z ustaleniami, a pozostałą część zatrzymują jako swój dochód.

Jest to dobrze praktykowana metoda stosowana w centrach ułatwiających handel, takich jak Singapur, Hongkong, Dubaj i inne kraje. Poprzez zbywalną metodę LC realizowany jest handel handlowy. Jest to możliwe dla handlowców z Bangladeszu. Jest to handel papierem, który przynosi dochód. Dhakę można uznać za centrum handlowe, ponieważ ma szerokie doświadczenia w handlu światowym. Istnieje wsparcie polityczne w zakresie polityki eksportowej kraju. Można się spodziewać, że w najbliższej przyszłości będziemy centrum ułatwień w handlu.

Mówi się, że bangladeskie spółki RMG rozwijają się poprzez działalność agentów zakupowych, powszechnie znanych jako kupno domów. Otrzymują LC od importerów i przekazują je eksporterom. Jednak według doniesień działalność związana z zakupem domów została zatrzymana z powodu bezpośredniego prowadzenia biur zakupów w Bangladeszu przez zagranicznych importerów. To dobrze wróży branży. Kraj jako całość nic nie traci, ponieważ prowizję od zakupu domów zastępuje się przychodzącymi przekazami pieniężnymi na utrzymanie biur w Dhace – co nie przynosi strat, jeśli chodzi o napływ walut obcych.

Oprócz wiodących nabywców, istnieje wielu nabywców, w tym handlowców zajmujących się handlem elektronicznym, w krajach eksportowych. Ich operacje są niewielkie, ale nie tak małe, jeśli zostaną skumulowane. Ci nabywcy nie mają wiedzy o ostatecznych eksporterach, raczej polegają na agentach zakupowych. W związku z tym nie chcą nawiązywać relacji drugiej warstwy z eksporterami poprzez zbywalne akredytywy, ponieważ wydają nieodwołalne akredytywy. Nie można tego przenieść na eksporterów końcowych. Ponieważ jest to niezbywalna akredytywa, agenci kupujący muszą zawrzeć oddzielne umowy z eksporterami zgodnie z odpowiednią akredytywą.

Eksporterzy muszą po wysyłce złożyć dokumenty eksportowe za pośrednictwem swoich banków do banków agentów zakupujących. Ostatecznie dokumenty przekazywane są do banków nabywców za granicą zgodnie z nieodwołalnymi akredytywami. Zgodnie z propozycją agenci zakupujący są tutaj kupującymi, ponieważ organizują dostawę towarów do ostatecznych nabywców. Niezależnie od tego, co oznacza ta propozycja, jest to eksport, w przypadku którego banki eksporterów muszą przestrzegać pewnych instrukcji regulacyjnych.

Wiąże się to zasadniczo z zachowaniem należytej staranności wobec importerów i rzetelnością transakcji dokonywanych przez eksporterów w ramach porozumień z lokalnymi agentami zakupowymi. Znawcy biznesu wskazują, że istnieje potencjał eksportu w ramach nieodwołalnych akredytyw, które mogą generować eksport w wielu małych partiach. Mówi się, że biznes jest prowadzony na małą skalę. Nie ma jednak jednolitości w zakresie formalności transakcyjnych.

Ponieważ nowy sposób handlu eksportowego może zwiększyć eksport kraju, należy to uwzględnić w ramach transakcji handlowych. Dla zainteresowanych władz może to nie być trudne zadanie, ponieważ banki eksporterów muszą jedynie uzyskać pewne zapewnienie w oparciu o rzetelne informacje na temat transakcji za pośrednictwem wyznaczonych banków agentów zakupu. W takim przypadku banki otrzymujące akredytywy mogą potwierdzić bankom eksporterów, że istnieją nieodwołalne akredytywy w ramach porozumień pomiędzy agentami kupującymi a eksporterami. Powinny także zapewniać referencje zagranicznych nabywców i banków-kontrahentów.

Ponadto banki pobierające płatności muszą mieć uprawnienia do zatrzymywania pełnych wpływów z eksportu przed przekazaniem ich bankom eksporterów. Ponadto, oprócz krajowego eksportu, agenci zakupowi mogą mieć możliwość zawierania porozumień z eksporterami za granicą. W tym kontekście należy zezwolić bankom na parkowanie wpływów z eksportu i płatności na rzecz eksporterów po wpłacie prowizji lub dochodów z usług na rachunki bankowe agentów kupujących.

Model handlu jest dynamiczny i podatny na szybkie, ciągłe zmiany. Dlatego też nasze regulacje handlowe muszą być dostosowane do światowych trendów, gdyż w przeciwnym razie grozi nam całkowite pozostawienie w tyle w tym niezwykle kluczowym sektorze.

Mehdi Rahman pracuje w sektorze deweloperskim.