Zaostrzanie polityki pieniężnej na dłużej prawdopodobnie doprowadziłoby do stopniowego spowolnienia aktywności na rynkach rozwiniętych, a wzrost PKB w USA zbliżyłby się do zera na początku 2024 r. Na pierwszy rzut oka ta krótkoterminowa kombinacja nie wydaje się sprzyjać ekstensywnym inwestycjom biznesowym.

Uważamy jednak, że rządy i firmy są dobrze przygotowane do inwestowania w infrastrukturę — ​​w celu modernizacji starych zapasów i zwiększenia długoterminowej produktywności, dostosowania strategii biznesowej do presji geopolitycznej w celu podkreślenia oraz wspierania ambitnych celów dekarbonizacji lub zerowej emisji netto.

Według Azjatyckiego Banku Rozwoju, rozwijająca się Azja musi co roku inwestować w infrastrukturę 1,7 biliona dolarów w latach 2016-2030, aby zachować konkurencyjność. Spodziewamy się, że w latach 2021–2030 globalne inwestycje w transformację energetyczną wyniosą około 40–50 bln USD, wspierając wysiłki na rzecz zerowej emisji netto. A polityki, takie jak amerykańska ustawa o redukcji inflacji i unijny plan przemysłowy Zielonego Ładu, świadczą o rządowym wsparciu dla infrastruktury.

Inwestorzy mogą szukać krótkoterminowych okazji w globalnych akcjach przemysłowych. Jesteśmy najbardziej preferowani na światowych giełdach przemysłowych. Struktura sektora staje się coraz bardziej zróżnicowana i naszym zdaniem nie zachowuje się już jak tradycyjna gra cykliczna. Dlatego uważamy, że może osiągnąć dobre wyniki pomimo trudniejszej kombinacji polityki wzrostu w drugiej połowie roku.

Powinien korzystać z zachęt rządowych związanych z transformacją energetyczną, dekarbonizacją i poprawą efektywności energetycznej; wyższe wydatki na obronę po dwóch dekadach niedostatecznego wydatkowania większości państw NATO w Europie; oraz zwiększone nakłady inwestycyjne na wydobycie oraz ropę i gaz ze względu na wieloletnie niedoinwestowanie. Bieżąca poprawa zysków wydaje się prawdopodobna w miarę przepracowywania zaległości w zamówieniach, poprawiania się perspektyw produkcyjnych i poprawiania widoczności zysków. Wyceny również są korzystne, a indeks MSCI AC World Industrials Index notowany jest na poziomie 17,4 forward P/E, co stanowi 5% premię w stosunku do 10-letniej średniej z dnia 17 lipca. Segment przemysłowy, choć powyżej mnożnika szerszego rynku 16,4x, wygląda interesująco w porównaniu z wysokimi wycenami w innym świeckim sektorze wzrostowym, informatycznym (MSCI AC World Information Technology) – notowania na poziomie 25,6x, 36% premii w stosunku do średniej 10-letniej.

Inwestorzy tematyczni mogą znaleźć długoterminowe możliwości w automatyce i robotyce oraz zielonych technologiach. Reshoring z gospodarek o niskich kosztach do gospodarek o wysokich kosztach może wspierać zwiększone wykorzystanie automatyzacji i robotyki oraz trend w kierunku bardziej cyfrowej, „bezkontaktowej” produkcji. Zwiększa to udział wysokomarżowych przychodów z oprogramowania i zmniejsza cykliczność tematu, ponieważ inwestycje w automatyzację stają się coraz bardziej wszechobecne w różnych sektorach. Bardziej wydajne procesy produkcyjne są również kluczowym motorem zielonej produkcji, pomagając ograniczyć emisje CO2 z tego sektora. Szacujemy, że całkowity rynek automatyki i robotyki wzrośnie do 334 mld USD w 2024 r. z 269 mld USD w 2022 r.

Jesteśmy również pozytywnie nastawieni do możliwości w globalnej zielonej technologii. Ostateczny postęp w zakresie redukcji emisji dwutlenku węgla na poziomie globalnym będzie musiał koncentrować się na aktywach infrastrukturalnych w energetyce, transporcie i przemyśle, takich jak systemy ogrzewania/chłodzenia. Spodziewamy się również rozwoju technologicznego i szeroko zakrojonego przejścia na globalne pojazdy zelektryfikowane (tj. pojazdy elektryczne na baterie i pojazdy hybrydowe typu plug-in). Naszym zdaniem taka sprzedaż może stanowić 30% udziału w światowym rynku do 2025 roku i 60-70% do 2030 roku. Identyfikujemy największe możliwości w technologiach wspomagających, takich jak energia odnawialna, transport, baterie, wodór, cyfryzacja i efektywność energetyczna.

Infrastruktura rynku prywatnego jest dostosowana do wieloletnich projektów, może różnicować i wspierać plany finansowe. Aktywa powiązane z infrastrukturą często działają na podstawie długoterminowych kontraktów, ponieważ ich budowa może zająć dużo czasu. Działalność związana ze zbieraniem funduszy osłabła w środowisku o wyższych wskaźnikach, ale 100 mld USD zebranych w zeszłym roku odpowiada średniej z lat 2018–2020 (na podstawie danych Pitchbook). Wysokie bariery wejścia i monopolistyczne pozycjonowanie wielu aktywów infrastrukturalnych sprawiają, że są one mniej wrażliwe na cykl koniunkturalny, co potencjalnie zapewnia dywersyfikację portfela w obliczu niepewnych perspektyw.

Ekspozycja na tę klasę aktywów może pomóc inwestorom zrównoważyć ich długoterminowe plany wydatków z aktywami o podobnym czasie trwania, zwłaszcza jako część planu finansowego na później i później. Ponadto mogą pomóc w ustabilizowaniu generowania dochodu w portfelu obejmującym wiele klas aktywów, zwłaszcza w przypadku uwzględniania długoterminowej inflacji. Od 2003 r. infrastruktura zazwyczaj osiągała najlepsze wyniki, gdy globalna inflacja była wysoka (na podstawie danych Cambridge Associates Infrastructure Index).

Inwestorzy mogą bezpośrednio lub pośrednio uzyskać ekspozycję na infrastrukturę. W przypadku inwestorów indywidualnych bezpośrednią ekspozycję na przepływy pieniężne z aktywów użyteczności publicznej, komunikacyjnych lub transportowych można uzyskać za pośrednictwem instrumentów rynku prywatnego. Widzimy wartość w aktywach związanych z łącznością cyfrową (5G, sieci światłowodowe i przechowywanie danych) oraz transformacją energetyczną (odnawialne źródła energii, magazynowanie i transmisja).

Inwestorzy powinni jednak rozumieć ryzyko nieodłącznie związane z rynkami prywatnymi. Należą do nich brak płynności, dłuższe okresy blokady, dźwignia finansowa, ryzyko koncentracji oraz ograniczona kontrola i przejrzystość aktywów bazowych. Chociaż ryzyka nie można w pełni wyeliminować, możliwe jest jego złagodzenie poprzez solidne badanie due diligence i ścisły wybór menedżerów oraz dywersyfikację w różnych latach, strategiach i regionach geograficznych. Przede wszystkim alokacje na rynki prywatne powinny być zgodne z konkretnymi celami finansowymi inwestora, stanowić część dobrze zdywersyfikowanego portfela i podlegać regularnym przeglądom w miarę ewolucji sytuacji osobistej i rynkowej.

Główni współpracownicy: Solita Marcelli, Mark Haefele, Matthew Carter, Jon Gordon, Christopher Swann, Alison Parums

Oryginalny raport – Inwestowanie w infrastrukturę – dlaczego, gdzie, jak?, 21 lipca 2023 r.