W zeszłym miesiącu na polu golfowym w Jaipur Jake Fraser-McGurk spędził całą poranną sesję, klikając zdjęcia fanów z Davidem Warnerem przy każdym dołku. To był jego pierwszy kontakt z gwiazdą z bliska.

Ci fani mogli wtedy nie zdawać sobie sprawy, że osoba klikająca ich zdjęcia z Warnerem jest przyszłą gwiazdą Testu. Przynajmniej Ricky Ponting tak uważa. I powiedział to na długo przed tym, jak Fraser-McGurk znalazł się w składzie Delhi Capitals.

W październiku ubiegłego roku Fraser-McGurk pobił rekord AB de Villiers w najszybszym stuleciu z Listy A. Dostał się tam po odbiciu 29 piłek w meczu Australii Południowej przeciwko Tasmanii na stadionie Karen Rolton Oval w Adelajdzie. Rozbił 10 czwórek i 13 szóstek, kończąc na 125 z 38 piłek.

W jego podejściu do odbijania są odcienie młodego Warnera: zabawa, szybkość i nieustraszoność, co można było zobaczyć w zeszłym tygodniu, gdy w debiucie w IPL przeciwko Lucknow Super Giants uderzył piłką 35-ball 55.

Fraser-McGurk rozbił pięć szóstek w różne miejsca, różnymi strzałami. Ale podstawy były podobne. Solidna podstawa, czysty zamach i niesamowita prędkość kija – te same elementy, które skłoniły Glenna Maxwella do napisania pochwalnego tweeta, gdy Fraser-McGurk w grudniu zeszłego roku wbił siedem szóstek w swoim 23-ball 55 dla Melbourne Renegades przeciwko Brisbane Heat.

„Jego potencjał nie ma pułapu” – napisał Maxwell.

Od tamtej pory uwaga skupiała się na nim, ale dwanaście miesięcy temu było inaczej.

„Nie miałem nawet kontraktu państwowego” – Fraser-McGurk mówi ESPNcricinfo. Przebił się jako cudowne 16-latek w Victorii w 2019 roku, zdobywając pół wieku w debiucie w pierwszej klasie i na liście A, ale brak konsekwencji zepchnął go w dół hierarchii.

Przed sezonem 2022–2023 Fraser-McGurk przeniósł się do Australii Południowej, aby zacząć od nowa. Z frustracji i zwątpienia stał się przerażającym napastnikiem, który dodał do swojej gry kolejne warstwy spójności.

„Nigdzie się nie wybierałem, czułem, że jestem trochę w tyle” – mówi o czasie spędzonym z Victorią. „Kontrakt dla nowicjusza, który mi zaoferowali, był ogromną degradacją. Nie odnalazłbym się nawet w drugiej drużynie. Wtedy zdecydowałem się szukać okazji gdzie indziej i na szczęście zapukała Australia Południowa. Nie mogłem szybciej powiedzieć „tak”.

To nie było jedyne „tak”, jakie Fraser-McGurk musiał w ostatnim czasie powiedzieć. W lutym prawie spadł z siedzenia, włączając telefon po wylądowaniu w Hobart na mecz Sheffield Shield. Powód: „Wiadomość Puntera” – mówi z podekscytowaniem.

„Zapytał mnie, czy chciałbym przyjechać, aby zagrać w Delhi w zastępstwie! Szybko odpowiedziałem „tak”. To było kilka dni stresujących. Mój menadżer był bardzo zestresowany, gdy załatwiałem formalności związane z moim transferem. wiza.”

Fraser-McGurk nie został sprzedany na aukcji, ale grał dla Dubai Capitals – prowadzonego przez tych samych właścicieli IPL – w ILT20. Został już wówczas wskazany jako potencjalny następca. Dopiero gdy otrzymał wiadomość od Pontinga, dotarło do niego, że będzie grał w IPL.

W lutym burzliwa droga do sławy Frasera-McGurka zapoczątkowała kolejny rozdział, kiedy zadebiutował w Australii podczas ODI przeciwko Indiom Zachodnim, co uczcił zapierającym dech w piersiach 18-ballem 41. Stało się to po przełomowym sezonie BBL , gdzie w ciągu ośmiu rund zdobył 257 runów, uzyskując współczynnik trafień 158,64 dla Renegades.

„Wszystko wydarzyło się tak szybko” – mówi Fraser-McGurk. „Tak naprawdę nie miałem czasu, aby się nad tym zastanowić. W tym roku była to niesamowita podróż, ale krykiet to zabawna gra. Może toczyć się tam i z powrotem, ale dopóki się uczę i wykorzystuję swoje możliwości hrabio, nie widzę, żeby działo się coś złego”.

W 2019 roku Fraser-McGurk był częścią zespołu rozwojowego wysłanego przez Cricket Australia na szkolenie w Fundacji MRF Pace w Chennai. Lubił wychodzić i chłonąć „szaleństwo krykieta” i wyjątkowość tego miejsca, jego upał, wilgotność i kuchnię.

„Wczoraj wieczorem trafiałem szóstki [Rishabh] Dyszeć. Trochę ze sobą rywalizowaliśmy. Oczywiście wygrał, ale to niesamowite, jak wiele mogę się od niego i innych nauczyć w wieku 22 lat. Dawno temu nie mogłem o tym marzyć”.

Fraser-McGurk tęskni za tą swobodą w IPL, gdzie jest dużo więcej niż tylko krykiet. Są rekomendacje, zobowiązania sponsorów, sesje zdjęciowe, spotkania i przywitania – ekosystem znacznie różniący się od tego, który widział w domu. Nasza pogawędka również odbywa się na marginesie sesji zdjęciowej, na potrzeby której obudzono Frasera-McGurka.

„Nigdy nie traktowałem krykieta jak pracy, jakiegoś obowiązku” – mówi.

W okresie jego młodości krykiet był ważną częścią jego dzieciństwa. Pomogło to, że jego rodzice byli sportowcami.

„Być może od 10. roku życia krykiet zawsze był dla mnie ważną częścią” – mówi. „Mama grała w netball, tata był półprofesjonalnym tenisistą. Latem grał też w krykieta. Właściwie graliśmy w tym samym klubie.

„Kiedy miałem 11 lub 12 lat, oboje graliśmy w tej samej drużynie. On otworzył kręgle, ja zatrzymałem furtki. Pamiętam, że w tej samej grze zdobył pięć za, a ja trafiłem pięćdziesiąt. Krykiet zawsze był fajny. kończyłem mecze, wpadałem do McDonalds na burgera. Było fajnie.”

Dorastając, spędzał godziny na naśladowaniu strzałów Michaela Clarke’a z wyskoku, będącego znakiem rozpoznawczym toru, pozwalającym pstrykać i napędzać błystki pod zakrętem.

„Uwielbiałem sposób, w jaki grał, płynność, strzały i sposób, w jaki operował piłką” – mówi Fraser-McGurk. „Obserwowałem Clarke’a ze względu na jego płynność, a Davey’a ze względu na jego siłę i talent.

„Bycie młodym chłopakiem, dorastanie i obserwowanie, jak radzi sobie z melonikami, prawdopodobnie pomogło mi to w sposobie, w jaki gram teraz. To, co zrobił dla krykieta i dla mnie osobiście, jest niesamowite. Byłem w stanie spędzić wiele czas z Daveyem w IPL, zawsze jem z nim posiłki, gram z nim w golfa, zawsze jesteśmy razem.

Historia ich przyjaźni sięga kilku lat wstecz, na długo zanim stał się sensacją mrugnięcia.

„Podawałem drinki podczas ODI pomiędzy Australią a Anglią w Adelaide Oval. Byłem jednym z rezerwowych i poszedłem mu dać drinki z moją najlepszą przyjaciółką Mackenzie Harvey. Miał ponad 100 lat i powiedział do Heady’ego [Travis Head] – „Nie często zdarza się, że dobijasz do 100., licz się, koleś”.

„I nie wiem dlaczego, ale zacząłem się śmiać. Davey też się rozpłakał i tego dnia podszedł do mnie i trochę pogadał. I nawet nie byłem członkiem drużyny, po prostu wezwanym do pomocy łodzią podwodną. Od tego momentu zawsze się o mnie troszczy. Ma czas dla każdego.

Do czasu przeprowadzki do Australii Południowej na początku poprzedniego sezonu Fraser-McGurk był znany jako zawodnik, którego Puchar Świata do lat 19 zakończył się w dość dziwnych okolicznościach. Szczypie się, by uwierzyć, jak daleko dzisiaj zaszedł.

„Byliśmy w rezerwacie przyrody i przyglądaliśmy się tym wszystkim różnym zwierzętom” – mówi ze śmiechem, wspominając to wydarzenie. „Dotarliśmy do miejsca, gdzie wszyscy karmili małpy. Podszedłem zbyt blisko klatki i małpa, którą karmiłem, zjadła całe jedzenie, które miałem na dłoni.

„Patrzyłem na niego przez klatkę, a potem nagle podrapał mnie w oko i podciął mi dolną powiekę. Musiałem poddać się różnym terapiom, które były bezpieczniejsze w Melbourne, więc musiałem lecieć do domu”.

Do tego czasu Australia nie mogła ubiegać się o udział w Pucharze Świata do lat 19. Fraser-McGurk odpadł w ćwierćfinale przeciwko Indiom, nie stając twarzą w twarz z piłką. Idąc długą drogą powrotną, zastanawiał się, czy to ostatni raz, kiedy będzie na międzynarodowej scenie.

Najwyraźniej nie.

W jego odpowiedziach Fraser-McGurk wyraża dziecięcy entuzjazm. Ma autoironiczny humor, który również go wyróżnia. W jego oku pojawia się także błysk na myśl o możliwości trenowania i uczenia się od najlepszych na świecie.

„To niesamowite widzieć, jak idą do pracy w prawdziwym życiu” – mówi o współpracy z takimi artystami jak Rishabh Pant i Ponting. „Widziałem to w mediach społecznościowych. Zobaczyć, jak radzą sobie w prawdziwym życiu, jest zupełnie inne. To niesamowita kultura, jak krykiet jednoczy wszystkich w Indiach.

„Wczoraj wieczorem trafiałem szóstki z Pantem. Trochę rywalizowaliśmy ze sobą. Oczywiście wygrał, ale to niesamowite, jak wiele mogę się od niego i innych nauczyć w wieku 22 lat. Nie mogłem marzyłem o tym dawno temu.”

Fraser-McGurk ma także dojrzałość, która być może wynika z jego własnego otarcia się o porażkę.

„Nie myślę o przyszłości” – mówi. „Nawet jeśli nie gram, moją mantrą jest to, co mogę zrobić, aby pomóc drużynie. Ważne jest, aby skupiać się na zespole i nie martwić się zbytnio o to, co przyniesie przyszłość. Reszta zajmie się sama”.