Na obrzeżach Hyderabad dom zmarłych został przywrócony do życia.

Nekropolia ma niesamowitą tematykę, jest gigantyczna, ma wspaniały design i jest obecnie kluczem do rozwoju turystyki w tym mieście.

XVI-wieczny kompleks grobowców Qutb Shahi to największy tego typu obiekt w południowych Indiach, a jego 10-letni remont dobiega końca.

Około 100 znaczących budowli – grobowce, meczety grobowe i łaźnia grobowa – znajduje się na tej 30-hektarowej nekropolii, która jest wiecznym domem Qutb Shahi, islamskiej dynastii, która założyła Hyderabad i rządziła rozległym królestwem Golconda od 1518 do 1687 roku.

Mierzące do 40 metrów (130 stóp) wysokości, 40 granitowych grobowców ozdobionych jest kopułami, zwieńczeniami, minaretami, kolumnami, łukami i misterną kamieniarką. Razem są tak uderzające i znaczące, że kompleks znajduje się na wstępnej liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Jednak kiedy po raz pierwszy odwiedziłem to miejsce siedem lat temu, cud ten był w ruinie. Chwasty zawładnęły jego ścieżkami, pęknięcia brudziły jego fasady, wybrzuszenia niszczyły sufity, a pogoda plamiła każdą konstrukcję.

Indyjska branża rejsów wycieczkowych widzi obiecującą przyszłość, ale niebieska gospodarka nie jest już tak ekologiczna

Niedługo po moim wyjściu przybyła kawaleria z dłutami, młotkami i pędzlami. Setki wykwalifikowanych rzemieślników kierowało projektem nadzorowanym przez rząd stanu Telangana i Aga Khan Trust for Culture – organizację pozarządową chroniącą muzułmańskie dziedzictwo kulturowe w krajach rozwijających się – mający na celu przywrócenie nekropolii jej dawnej świetności.

To było trudne zadanie. Naukowcy wykonali skany laserowe 3D każdego grobowca, meczetu, pawilonu, studni schodkowej i łaźni tureckiej, a następnie przygotowali 2500 zmierzonych rysunków miejsca na podstawie informacji archiwalnych.

Potem władzę przejęli handlarze.

Do naprawy budynków używano metod, narzędzi i materiałów – na przykład zaprawy wapiennej zmieszanej z mlekiem i białkami jaj – podobnych do tych, których używali pierwotni rzemieślnicy.

Kiedy w tym roku wróciłem do Hyderabad, rezultaty były urzekające. Kluczowe budynki otaczały schludne krajobrazy i świeże ścieżki, z których wiele zostało pieczołowicie odświeżonych. Szczególnie imponujący był blask sztukaterii grobowców, wypełnionych skomplikowanymi motywami geometrycznymi i roślinnymi.

Świeżo odnowione sztukaterie i kraty okienne podkreśliły majestat wnętrz mauzoleów. Dzięki ulepszeniom odwiedzający mogą lepiej poczuć, jak wspaniała była ta nekropolia w momencie jej budowy.

Projekt renowacji i ulepszenia zostanie ukończony po ukończeniu amfiteatru ogrodowego i muzeum Qutb Shahi Interpretation Centre. Mamy nadzieję, że to, co obecnie nazywa się Parkiem Dziedzictwa Qutb Shahi, pomoże przyciągnąć gości do Hyderabad.

Stolica stanu Telangana, Hyderabad, jest prawdopodobnie najczęściej pomijanym celem podróży w Indiach. Niewiele innych indyjskich miast ma tak ogromną, charakterystyczną i fotogeniczną dzielnicę historyczną jak ta, która obejmuje nekropolię i przyległy Fort Golconda, 700-letnią cytadelę rozciągniętą na zboczu wzgórza. Te dwa miejsca były rdzeniem sułtanatu Golconda.

Do czasu otwarcia centrum interpretacji odwiedzający park dziedzictwa Qutb Shahi mogą dowiedzieć się więcej o historii tego miejsca w tymczasowym muzeum, które za pomocą tekstu, zdjęć, map i filmów opowiada krwawą historię Qutb Shahi, którzy walczyli z kilkoma rywalizującymi imperiami i wykopał pierwszą na świecie kopalnię diamentów.

Pod wysokim grobowcem Quli Qutb-ul-Mulk pochowany jest człowiek, od którego wszystko się zaczęło. Miejsce spoczynku sułtana stoi na kwadratowej, kremowej podstawie ozdobionej ozdobnymi łukami, zwieńczonej ręcznie rzeźbionymi minaretami i kopułą w kształcie cebuli.

Po wyemigrowaniu z Persji Qutb-ul-Mulk stał się wyższą osobistością w indyjskim sułtanacie Bahmani, imperium sunnickim, które rządziło płaskowyżem Dekanu w południowych Indiach. Pragnienie władzy skłoniło go do ustanowienia sułtanatu Golconda, który podbił Bahmani.

Przez 169 lat dynastia władała obszarem południowych Indii. Jak wynika z ilustracji znajdującej się w muzeum, wykorzystując bogactwo diamentów, sułtanat rozszerzył się, aby panować nad obszarem o szerokości 700 km i długości 750 km (435 mil na 466 mil).

Ośmiu cesarzy z rodu Qutb-ul-Mulka rządziło Golkondą, zanim została ona zaanektowana przez imperium Mogołów.

Na tej nekropolii spoczywają dusze nie tylko cesarzy Qutb Shahi, ale także ich żon, krewnych oraz szlachty dynastii, dowódców, lekarzy i kurtyzan. Ci, którzy mają krew królewską, przebywają w grobowcach; pozostali są pochowani wewnątrz meczetów grobowych lub obok nich.

Odrestaurowano także sześć studni schodkowych nekropolii baoli, pierwotnie wykopana w celu nawadniania sadów kompleksu. Jedna z nich, potężna Idgah Baoli, to granitowa konstrukcja schodząca 25 metrów pod ziemię i mogąca pomieścić 2,8 miliona litrów wody.

Studnie schodkowe znów działają, po opuszczeniu przez wieki. Dostarczają wodę na potrzeby trwających remontów i ożywienia ogrodów na terenie obiektu.

Posadzono około 10 000 drzew mango, chikoo, jamun i reetha, aby naśladować bujne gaje, które istniały tu 400 lat temu, a ich przyszłe owoce miały być ostatnim szlifem odrodzenia tego pomnika zmarłych.