Jakiś czas temu inny pisarz zajmujący się majsterkowaniem, Joseph Parry, rozmawialiśmy przez Messenger. Właśnie zaczęliśmy śledzić blog o nazwie Canon of Design prowadzony przez Tavisa Leafa Glovera. Canon of Design to kopalnia informacji o kompozycji, która bada mistrzów malarzy oraz sposób, w jaki projektowali, konstruowali i wykańczali swoje arcydzieła, w tym techniki takie jak kompozycja linii promieniujących.

Ci goście spędzili miesiące, a nawet lata, tworząc jeden obraz. Nie zostawili niczego przypadkowi. W kółko perfekcyjnie rysowali kompozycję, aż obraz stał się kompozycyjnie kuloodporny. Mógłbym napisać wiele artykułów na temat korzyści płynących z zapisania się do Canon of Design, ale pozwolę Ci wyrobić sobie na ten temat własne zdanie; po prostu upewnij się, że to sprawdziłeś.

Nauka i zmiana mojego wizerunku

Tak czy inaczej, odpuszczę. Rozmawialiśmy z Josephem o pracy i sztuce, rzucając wiele wulgaryzmów, jakby jutra miało nie być, najprawdopodobniej kiedy dotarliśmy do tematu powyższego zdjęcia. Obraz ten był wówczas (i być może nadal) moim największym złożonym obrazem, składającym się z około 10 lub więcej obrazów połączonych razem. Część apokaliptycznej serii z alternatywną supermodelką Shelly D’inferno.

Najpierw stworzyłem tło obrazu, wykorzystując różne lokalizacje w moim mieście, dodając do miksu kilka obrazów stockowych. Następnie sfotografowałem wszystkie modele osobno, dopasowując światło i kąty.

Szczerze mówiąc, mam mieszane uczucia co do tego obrazu. To był dla mnie jak dotąd najtrudniejszy kompozyt, ale jest w nim coś, co mi nie odpowiada. Czuję, że mógł być lepszy. Ale jak mówią, kiedy nie wygrywasz, uczysz się! I tego obrazu nauczyłem się w pikach. Od poznania znaczenia wstępnego planowania po fotografowanie oświetlenia kompozytowego. Musiałem stworzyć ten obraz, żeby się rozwijać.

Rozdzielanie obrazu

Podstawowa siatka twornika

Mając na uwadze Canon of Design, postanowiliśmy przejrzeć zdjęcie i rozdzielić je na części. Najpierw umieściliśmy na obrazie siatkę szkieletu, aby sprawdzić, czy linie i punkty w ogóle pokrywają się. Jest to w zasadzie siatka o boskich proporcjach (złoty podział) pocięta prostokątami, jak widać na obrazku poniżej.

Zrobiłem to zdjęcie, zanim dowiedziałem się o siatkach, więc byłoby ciekawie zobaczyć. Co to jest siatka twornika, słyszę, że pytasz? Siatka jest tym, czego używali wszyscy mistrzowie malarzy do komponowania swoich obrazów (czekaj, naprawdę nie sądziłeś, że stosowali Regułę Trójpodziału, prawda)? Istnieje kilka wariantów siatki, ale wszystkie mają w zasadzie te same przekątne i piony, które pomagają kierować kompozycją obrazu i tworzyć dynamiczną symetrię. Oto podstawowa siatka szkieletu. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o siatkach, przejdź do Canon of Design.

Więc z grubsza narysowaliśmy siatkę na moim obrazie, żeby zobaczyć, jak sobie radzi, i szczerze mówiąc, nie było tak źle. Może to był instynkt mojego artysty. Ramię faceta po lewej stronie znajdowało się w jednej linii z linią odwrotności po lewej stronie, która również pokrywała się z oczami Shelly. Barokowa przekątna, jeśli się jej trzymać, również prawie pokrywała się z ramionami bezgłowego pomocnika. A gdyby ramię Shelly z mieczem było nieco bardziej proste, również pasowałoby do barokowej przekątnej.

Teraz, jeśli przesuniesz wzrok w dół, na pomocnika trzymającego metalowy pręt, prawie zrówna się on ze złowrogą przekątną. A tuż nad poprzeczką przedramię bezgłowego pomocnika jest prawie w jednej linii z prawym odwrotnością. Więc w sumie moja intuicja nie była taka zła.. Ale przydałoby się ją trochę udoskonalić. Jednak dla nas było to odkrycie, gdy zobaczyliśmy, jak w grę wchodzi siatka, więc postanowiliśmy zbadać sprawę głębiej.

Arabeskowe linie

Następnie narysowaliśmy linie arabeski. Krótko mówiąc, arabeska prowadzi wzrok przez obraz. To przepływ obrazu, który sprawia, że ​​wzrok ślizga się po obrazie. Nie chcesz, żeby Arabeska wyprowadziła cię z obrazu; musi zatrzymać cię w środku.

Na moim zdjęciu największym zagrożeniem dla Arabeski jest facet po lewej stronie. Jego plecy wyginają się w łuk na zewnątrz, co oznacza, że ​​ramię odchyla się, kierując wzrok widza poza lewą stronę kadru. Na przeciwległym ramieniu jego skierowana ku górze dłoń tworzy kolejną arabeskę, która prowadzi oko w górę i poza kadr. Istnieją sposoby wykorzystania arabeski jako uzupełnienia innych technik kompozycyjnych, takich jak kompozycja linii promieniujących.

Aby zaradzić tym drobnym błędom, jedyne, co musisz zrobić, to wygiąć plecy poplecznika do przodu, tak aby zakrzywiały się w stronę zdjęcia. Gdybyśmy następnie pochylili rękę w dół, zrównałaby się ona z kierunkiem oczu Shelly, a przepływ pozostałby na obrazie. Gdybyśmy przechylili głowę pomocnika tak, aby patrzył na Shelly, byłoby jeszcze lepiej!

Gama

Kiedy już skończyliśmy z Arabeską, przeszliśmy dalej Gama. Gama to powtórzenie ograniczonej liczby kątów lub prostych kształtów na obrazie. To rytm Twojego obrazu, który odbiorca powinien podświadomie wychwycić, nawet tego nie zauważając.

Ponownie mógłbym poświęcić cały artykuł na temat Gamutu, ale odbiegałoby to od istoty tego artykułu, więc przejdź do Canon of Design, aby dowiedzieć się więcej. Używając żółtych linii, obliczyliśmy Gamut obrazu i znowu, jak na kogoś, kto w tamtym czasie nic nie wiedział o Gamucie, nie poszło mi aż tak źle. Miałem sporo powtarzających się kątów, głównie odzwierciedlających kąt barokowy.

Skład linii promieniujących

Naszą ostatnią techniką do zbadania była linie promieniujące kompozycja. Promieniujące linie to jedna z technik kompozycyjnych zapewniających jedność Twojemu obrazowi. Linie przypominają gałęzie drzewa rozchodzące się promieniście ze wspólnego punktu. Jeśli podzielają tę samą linię, odnosi się to do nich i tworzy jedność. Powtórzę: nie poszło mi najgorzej. Ramię Shelly z mieczem musiałoby zostać wyprostowane i lekko przesunięte (aby również zrównało się z siatką). A metalowa rura trzymana przez pomocnika wymagałaby lekkiego przechylenia. Ponowne wykonanie tej czynności nie tylko przyniosłoby korzyść liniom, ale jednocześnie pasowałoby do siatki.

Czy teraz widzisz, jak wszystko jest powiązane ze składem linii promieniujących? Komponowanie obrazu to nie tylko jedna technika; to wiele technik zastosowanych wspólnie, które tworzą jedno, spójne dzieło.

Ostatnią rzeczą, na którą się zwróciliśmy, był miecz i to, jak zgubił się przed dachem stacji benzynowej. Gdyby nie było prawej strony, lepiej kontrastowałby widok miecza na tle nieba.

Mając na uwadze te wszystkie drobne szczegóły kompozycyjne, z grubsza (mam na myśli z grubsza) poprawiliśmy je w Photoshopie.

Nawet w tym szorstkim stanie montażu kompozycja wydaje się lepsza. Przepływ obrazu jest pełniejszy. Przekątne wyrównują się, tworząc bardziej dynamiczną symetrię, a miecz wyróżnia się znacznie bardziej kolorem nieba za nim. Jeśli spojrzymy na arabeskę, zdecydowanie bardziej przyciągnie wzrok do obrazu. A wzrok pomocnika patrzącego na Shelly utrzymuje cię w obrazie, prowadząc cię w kółko, co powinna robić dobra kompozycja.

Jeśli spojrzysz na nie razem, różnica może być bardziej zauważalna.

Wniosek

Chcę więc podkreślić, że gdybym nie krytykował swojej własnej pracy, nigdy bym na to nie wpadł. To była lekcja, że ​​kompozycja zawsze może być lepsza i jeśli masz czas, należy ją zaplanować na etapie wstępnego planowania, tak samo jak wszystko inne. Na koniec, jeśli przywrócisz sztukę do jej najczystszej formy. Jeśli usuniesz wszystkie dzwonki i gwizdki, pozostanie kompozycja. Jest to zdecydowanie najważniejszy czynnik w tworzeniu sztuki.

Krytyka własnej pracy to jeden z najlepszych sposobów na rozwój artysty. Nie bój się przyznać do swoich błędów. Pamiętaj: „Kiedy nie wygrywasz, uczysz się”. I to jest absolutnie prawda, każdy błąd jest lekcją. Więc ucz się dobrze!

Często zadawane pytania